Στη Λειβάδιζα πήγα πρώτη φορά 1η Σεπτεμβρίου του 2010 με την Πέρλα και την Ελένη Μωράκη , που τότε είχε ακόμα το περίπτερο στο Νιμποριό και ο πατέρας της ο Στέλιος Σίδερης και μετά Λαρίος, ήταν από αυτά τα μέρη. Φέτος πάλι με τηνΠέρλα και την Ελένη πήγα, αλλά μαζί ήρθε και η Γαρυφαλλιά Μάνεση που και αυτή είχε το περίπτερο στη πλατεία Γηροκομείου και το ‘κλεισε πριν ένα χρόνο και μένει πια στη γενέθλια Παλιόπολη και γνωρίζει τώρα σιγά σιγά την Άνδρο.
Από τη Χώρα κάναμε να φτάσουμε στη Λειβάδιζα μιάμιση ώρα, Χώρα ,Γαύριο, Άνω Φελλός, Αμόλοχος , Λειβάδιζα.
Στον Αμόλοχο πρέπει ο δρόμος να είναι ο χειρότερος στην Άνδρο, να λείπουν ολόκληρα κομμάτια πίσας,
η Γαρυφαλιά όλο σταυροκοπιότανε και έλεγε ότι δεν είχε φέρει μαζί τα βατραχοπέδιλά της.
10 λεπτά από τον Αμόλοχο και λίγο πριν τον Άγιο Συμεών συναντήσαμε κατσικοπρόβατα που είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού και για την φροντίδα τους έρχονται κάθε μέρα ή κάθε δύο μέρες τα τρία γενναία αφεντικά τους
Στη Λειβάδιζα πολύς κόσμος έρχεται πια μόνο την πρώτη Σεπτεμβρίου για την γιορτή στην εκκλησία του Αγίου Συμεών
και σχεδόν όλοι έχουν καταγωγή από αυτό το μέρος
Άλλες χρονιές είχε λέει πιο πολύ κόσμο
όσο λειτουργούσε ο παπάς, παρά τον αέρα, έβγαζα φωτογραφίες της περιοχής με το ντρον, αλλά θύμωσε ένας από το Βιτάλι που παραβίαζα τις ιδιοκτησίες και ευχήθηκε να είχε την καραμπίνα να του κατάφερνε καμιά, έκανα πως δεν το άκουσα.
Μετά τη λειτουργία και το πανηγύρι βγήκαν τα ρακιά και τα γλυκά.
η Ελένη κέρασε δικό της ρακί και ποτό βύσσινο
οι μανάδες δείχναν στα παιδιά και τα εγγόνια τους τα πατρογονικά σπίτια τους
και μετά στο ταφείο και στο οστεοφυλάκειο για προσκύνημα
ο χώρος του ταφείου, δεν ήταν γεμάτος πια βάτα γιατί η κ. Anna Watson Katsikis που γεννήθηκε εδώ και ζει στο Μανχάταν, έδωσε χρήματα για το καθαρισμό και το τσιμεντόδρομο, όπως είχε δώσει πολύ περισσότερα και το 2005 για την μεγάλη επισκευή της εκκλησίας στην οποία όλοι οι χωριανοί βοήθησαν.
οι σταυροί πέτρινοι, μαρμάρινοι και τσιμεντένιοι
ο τελευταίος που θάφτηκε εδώ ήταν ο 80χρονος Ιωάννης Σίδερης το 1967
και η ταφόπλακα από μπετόν
το χωνευτήρι γκρεμισμένο
Η πρώτη πρόσκληση για κέρασμα ήταν από τον Φίλιππο στο σπίτι των γονιών του, του Γιώργου και της Γεωργίας Κατσίκη,
δεν μένουν μόνιμα εδώ αλλά μένει το μεράκι
και το δεύτερο κέρασμα στο σπίτι του Παναγιώτη Μουλά και της Ευαγγελίας Λιοπύρου που από τα Λειβάδια, βρέθηκε παντρεμένη στη Λειβάδιζα
η φωτογραφία με τα πεθερικά της Ευαγγελίας και τα επτά παιδιά τους είναι του 1958 στην αυλή του σπιτιού
Για τη επιστροφή στη Χώρα πήραμε τον χωματόδρομο για το Βιτάλι και από κει στον Άγιο Πέτρο και τα γνωστά
Η Γαρυφαλλιά κατέβηκε στην Παλιόπολη, ούργια καμωμένη από το χώμα, τη ζέστη και τον αέρα.
Και του χρόνου Βαγγέλη,να είσαι καλά που σαν ταξιδευτής μας μαθαίνεις το νησί μας.
Μα τελοσπάντων Βαγγέλη είσαι καταπληκτικός που τα ξετρυπώνεις όλα Αυτά τα όμορφα μέρη Του νησιού μας πριν μια βδομάδα πέρασα από κει αλλά Δεν ήξερα το μέρος αυτό να το επισκεφτώ φαίνεται πολύ ωραίο
Ευχαριστούμε το ανδρός φιλμ Για την Ξενάγηση Που είναι άγνωστα Από πιο πολλούς από μας στο νησί Μας Θζny
edited ξανα! (Βαγγελη αγνοησε και τις δυο προηγούμενες αποπειρες σχολιασμου) και κρατα το παρακατω κειμενο μου αν θες
Ομολογώ πως δεν έχω πατήσει το πόδι μου σ’ αυτη τη γωνιά του νησιού, κι ας έχω περπατήσει πολύ, κι ας εχω υπηρετήσει μέρος της θητείας μου στο κοντινό παρατηρητήριο του ΠΝ. Αναρωτιέμαι ακόμη πόσες γωνιές της Άνδρου αγνοώ!
Κα με την ευκαιρία θυμήθηκα μια παλιά Ανδριώτικη λαϊκή ρήση που είχα ακούσει από τον συγχωρεμένο πατέρα μου που υποδηλώνει με τον πιο αισθαντικό τρόπο “το απόμακρον” του τόπου αυτου:
“κι εβάδιζα κι εβάδιζα, μα που να βρω Λειβάδιζα” !!!