Έπειτα από πολλούς και αρκετών δεκαετιών αγώνες, συνοδευμένους πάντα με τεράστια αγωνία για αποτελέσματα που δεν ερχόταν ποτέ, παρά τις εκκλήσεις, τις επιστολές, τα ψηφίσματα και έγγραφα προς υπευθύνους ων ουκ έστι αριθμός, και, κυρίως, παρά τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις των εκάστοτε υπευθύνων όλων των κυβερνήσεων, άρχισαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, την Πέμπτη, 3/10/ 2024 οι εργασίες στο εσωτερικό του Πύργου του Άνω Αγίου Πέτρου Άνδρου, έπειτα από μια μικρού ύψους εκταμίευση του συνόλου των 400.000 της χρηματοδότησης που ενέκρινε το Υπουργείο Πολιτισμού.
Για εμένα προσωπικά, και φυσικά για όλους εκείνους που αγαπάμε την Άνδρο και επιμένουμε να ελπίζουμε ότι ο πολιτισμός και η διαφύλαξή του ενδιαφέρει ακόμα αυτή τη χώρα, είναι μια μέρα δικαίωσης. Δεν μπορώ -κανένας δεν μπορεί δυστυχώς- να υπολογίσω το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί για το πέρας των εργασιών, αρκεί να πω ότι προς το παρόν σκάβεται το έδαφος στο εσωτερικό του πύργου. Είθε οι εργασίες να προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς, επειδή ο κίνδυνος πλέον της κατάρρευσης από τις χρόνιες διαβρώσεις είναι άμεσος, και δεν θέλω καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο μιας έστω και μικρής σεισμικής δόνησης. Και ελπίζω για την αποπεράτωση του έργου να μην χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια, όσα χρειάστηκαν από τον πρώτο κώδωνα κινδύνου που έκρουσε ο αείμνηστος Αντώνιος Μηλιαράκης στα 1874, φωνή που δεν συγκίνησε κανέναν όταν έγραφε ότι «θα ήτο αληθινόν όνειδος δια τους συγχρόνους Ανδρίους, εάν το μοναδικόν τούτο της νήσου των μνημείον άφηναν επί των ημερών των να καταρρεύσει αναλγήτως». Έναν αιώνα αργότερα, στα 1924, ο επίσης αείμνηστος Δημήτριος Πασχάλης κατέβαλε τις δικές του απέλπιδες και ατελέσφορες προσπάθειες για τη σωτηρία του Πύργου, ξανά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Γιώργος Δαρδανός
