με τους: Σοφία Κόκκαλη, Βίκυ Καγιά
Έλσα Ζαρρή, Μαίρη Γιαννούλα, Κάρλα Φουρ, Μάγια και Ανδριάνα Γκαρίλα, Ειρήνη Βιανέλλη, Βαγγελης Λουκίσας, Ελένη Μπερντε, Μυρτώ Τζίμα, Ευθύμης Φιλίππου 
Eίναι πάντα αισθαντικές οι ταινίες του Αλέξανδρου Βούλγαρη, ωστόσο το Πολύδροσο είναι η πιο μύχια, και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς, αφού μιλάει, ψιθυρίζει καλύτερα, για τη γλυκόπικρη «ζώνη» των παιδικών του χρόνων, την οποία, διόλου συμπτωματικά, μοιράζεται με τις πρωταγωνίστριές του, τη Βίκυ Καγιά και τη Σοφία Κόκκαλη, γειτόνισσες, Πολυδροσιώτισσες κι αυτές! Υποδύονται τη Σοφία μάνα και τη Σοφία κόρη, η οποία επιστρέφει απρόθυμα στο πατρικό για να συντρέξει τη γυναίκα που τη μεγάλωσε στην παρούσα αδυναμία της. Μνήμες αναδύονται, όχι σε σειριακή ακολουθία (τον Βούλγαρη ουδέποτε τον απασχόλησε η γραμμική αφήγηση) αλλά σε έναν συνδυασμό της σταδιακής προσέγγισης των δυο γυναικών, με εικόνες, ήχους και μυρωδιές που έρχονται αποσπασματικά από το παρελθόν, σαν τα καλειδοσκοπικά παιχνίδια που παίζει το μυαλό.
Ευτυχώς, εδώ δεν αναζητείται η αλήθεια και άλλα βαρύγδουπα αλλά μια ειλικρινής παραμυθία, η υπενθύμιση της ομφάλιας σχέσης και της αγάπης έξω από τα περιττά και τα ασυμμάζευτα. Αφομοιωμένο αισθητικά, όχι πάντα ισορροπημένο δραματικά, το ελλειπτικό στόρι μάς επιτρέπει να διακρίνουμε θραύσματα, να κρυφοκοιτάξουμε φοβισμένα και γενναιόδωρα ξέφωτα της ψυχής τους και να συγκινηθούμε σε στιγμές, ειδικά όσο η στωική και ήρεμη μάνα Σοφία αφήνει χώρο στην κόρη Σοφία να κινηθεί εκείνη προς το μέρος της – ολόκληρη η ταινία είναι γεμάτη προσωπικές και κινηματογραφικές χειρονομίες, ένα σινεφίλ, κιτρινισμένο, «ζεστό» λεύκωμα που βγήκε από την κρυψώνα του για να δοκιμάσει τη δυσάρεστη έκπληξη της πραγματικότητας και να επιβιώσει.
Αυτό που πετυχαίνει ο The Boy στο Πολύδροσο είναι να αποτυπώσει κάτι λεπτότερο από τη σύγκρουση: μια αντίφαση στις σχέσεις και τις σκέψεις δυο γυναικών που καλούνται να συγχρονιστούν, και καταλήγουν να το κάνουν με τρυφερότητα. Μετά τη Σελήνη 66 Ερωτήσεις, η Σοφία Κόκκαλη επιστρέφει στα δύσκολα και συμπαραστέκεται σε άρρωστο γονέα, εξερευνώντας πειστικά μια διαφορετική συνθήκη απότομης ενηλικίωσης (αυτήν τη φορά σε επαφή με τα φαντάσματα και τα όνειρα), ενώ η Βίκυ Καγιά, σε αυτό που λέγανε και παλιά «έναν ρόλο έκπληξη», επιστρέφει στο σινεμά, και μακάρι να μείνει και να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
