Όταν σ΄αρέσει πολύ η ταραντέλα και έχεις προβλήματα μέσης, αυχένα και αστάθειας, την ακούς, την νιώθεις και το μόνο που μπορείς είναι να προσπαθείς να σκεφτείς πως την γνώρισες.
Τα Ελληνόφωνα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας τα έμαθα όταν προβλήθηκε, εκεί στο 1976, το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μαυρίκιου “POLEMONTA” με θέμα τις Ελληνικές μειονότητες της Απουλίας και της Καλαβρίας, που είχε μεγάλη επιτυχία και συνέχεια με τα “Γεφύρια του Ιονίου”.
Τραγούδια ελληνόφωνα και ταραντέλες έπαιζε με επιτυχία και το Ιταλικό μουσικό συγκρότημα «Nuova Compagnia di Canto Popolare» που ακούγονταν το πρωί στο Τρίτο πρόγραμμα επί μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι.
Η πλάκα ήταν το πως ακούγονταν το Τρίτο Πρόγραμμα στην Άνδρο, (τώρα σε ράδιο δεν ακούγεται καθόλου) άγνωστη συχνότητα τα FM στα τραντζιστοράκια, ακούγαμε μόνο βραχέα και μεσαία, αλλά το σήμα του Εθνικού ραδιοφώνου ΕΙΡ στα μεσαία ήταν πολύ αδύνατο, κρεμούσαμε λοιπόν με ένα κάθετο σύρμα στη μουριά το ραδιάκι και με ένα οριζόντιο σύρμα το στρέφαμε ανάλογα με τον καιρό σιγά σιγά και μόλις δυνάμωνε ο σταθμός που θέλαμε το δέναμε. Έτσι μάθαμε κουτσά στραβά ότι μάθαμε από το ραδιόφωνο και λίγο αργότερα από την τηλεόραση και μετά πηγαίναμε στην ακριβή “Λέσχη του Δίσκου” στη στοά της Ακαδημίας και παίρναμε ελληνόφωνα και ταραντέλες και ότι άλλο μας άρεσε.
Και έπρεπε να περάσουν 50 χρόνια και στα πλαίσια του Φεστιβάλ Άνδρου, την Τρίτη 6 /8/24, στην δεύτερη επίσκεψή τους στην Άνδρο οι ” Encardia” που η μουσική τους πηγάζει από τα εξαφανισμένα πια ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, ταραντέλα στην ταραντέλα πραγματικά μας ξεσήκωσαν για χορό και χειροκροτήματα. Πολύ ωραία βραδιά! Έστω και αργά!
