Από το Ατζανό της Μικράς Ασίας πρόσφυγες στον Νειμποριό της Άνδρου μετά τον ξεριζωμό του ’22.
Από τους Βαλκανικούς Πολέμους , Μικρά Ασία, Κατοχή, συνθηκολόγηση Ιταλών, συγκρούσεις με τους Γερμανούς, απελευθέρωση, προσφυγιά, προδοσίες, φτώχεια , έθιμα , διασκέδαση, κοινωνική ζωή, οι πρώτες και μεταπολεμικές συγκοινωνίες και ακτοπλοΐα στην Άνδρο, σχολεία, παιδικά χρόνια .
Όλα περνούν σαν σε καλειδοσκόπιο, με τις καταγραφές και τις λαϊκές , ανεπιτήδευτες, σχεδόν παιδικές ζωγραφικές αναπαραστάσεις του.
Εικόνες και λεζάντες σκληρές, νοσταλγικές, μελαγχολικές, κάποιες ιστορίες δύσκολες, σκοτεινές , εθνικά καταχωνιασμένες και ανομολόγητες.
Κώστας Λουκίσας και η πολύ αξιόλογη , για όλα τα παραπάνω ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, έκθεσή του άνοιξε την Κυριακή 14 Ιουλίου 2024 στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο και θα μείνει έως το τέλος Ιουλίου.
Ένα μεγάλο παιδί, με τιράντες, που όταν δεν καταπιάνεται να επιχειρεί να πετάξει με το χειροποίητο υδροπλάνο του, ή να μαστορεύει και να κυκλοφορεί με το Fiat του της εποχής του Μουσολίνι, θεωρεί χρέος του να μεταδώσει ως κρίκος, την προφορική ιστορία που του παραδόθηκε από τους παππούδες, θείους και γονείς του.
Γιάννης Ξανθός
δικηγόρος
Όλοι θυμήθηκαμε από κάτι. Εγω θυμήθηκα που μόνο ο Ζαρμπης μας ανέβαζα στα Βραχνου με το VOLGA του λόγω του κακοτραχαλου και λασπωμενου δρομου . Φοβερη η ομοιότητα στο πρόσωπο της γιαγιας Κατινας Π. με τον φίλο μου Κώστα. Τελικα ναι, οι άνθρωποι είναι αθάνατοι μέσω των παιδιών τους