Τρίτη 16/7, η ταινία ορόσημο του Ινδικού κινηματογράφου, “Το τραγούδι του δρόμου”

Ινδική δραματική ταινία, 1955 | Α/Μ | Διάρκεια: 125′  ,

σκηνοθεσία Σατιατζίτ Ράι

με τους: Σουμπίρ Μπανερτζί, Κάνου Μπανερτζί, Καρούνα Μπανερτζί

Τα διδάγματα του νεορεαλισμού ταξιδεύουν ως τη νοτιοανατολική Ασία σε ένα αριστούργημα ποιητικών εικόνων, ανθρώπινων συναισθημάτων και συγκινητικών μαθημάτων ζωής. Ο Σατγιαζίτ Ράι είναι ο άνθρωπος που έκανε γνωστό το σινεμά της Ινδίας σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτητοποιώντας τις εικόνες του από τις μελοδραματικές συμβάσεις του Bollywood. Εικόνες απόλυτα ρεαλιστικές και ταυτόχρονα βαθιά ποιητικές.
Παίρνοντας έμπνευση από ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μπιμπουτιμπουσάν Μπαντιοπαντιάι και υπό τους ήχους του σιτάρ του Ραβί Σανκάρ, ο Ράι μας μεταφέρει στις αρχές του αιώνα και σε ένα χωριό όπου ζει ο μικρός Άπου, γιος ενός πάμφτωχου αγρότη. Εκείνος θα αναγκαστεί να πουλήσει τα χωράφια του και να ξενιτευτεί, με τη σύζυγό του να αγωνίζεται σκληρά για να μεγαλώσει τα παιδιά της, καθώς οι χαρές εναλλάσσονται με τις στεναχώριες και τις συμφορές σε ένα αριστούργημα κινηματογραφικής ευαισθησίας, ανθρώπινων συναισθημάτων και συγκινητικών μαθημάτων ζωής.

 Και σε ένα αξέχαστο ταξίδι ενηλικίωσης που θα συνεχιστεί σε δύο ακόμα ταινίες, οι οποίες ολοκληρώνουν τη θρυλική «τριλογία του Άπου».
Η ταινία θεωρείται ορόσημο του Ινδικού κινηματογράφου, καθώς ήταν μια από τις πρώτες ινδικές ταινίες οι οποίες επικεντρωνόταν στην αυθεντικότητα και τον κοινωνικό ρεαλισμό.

 Ήταν επίσης η πρώτη ταινία από την ανεξάρτητη πλέον από το Ηνωμένο Βασίλειο Ινδία η οποία τράβηξε σημαντικό μέρος του ενδιαφέροντος των κριτικών κινηματογράφου διεθνώς, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις στο εξωτερικό, όπως τη βράβευση για το καλύτερο ανθρώπινο χρονικό στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1956.

 Στην Ινδία βραβεύτηκε με το εθνικό βραβείο για την καλύτερη ταινία το 1955, ενώ ο Ράι με την πρώτη του αυτή ταινία απέκτησε την φήμη καταξιωμένου σκηνοθέτη