Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης παρουσιάζει επιλεγμένες ελληνικές ταινίες από το πρόγραμμα της 26ης διοργάνωσης σε πόλεις, κινηματογραφικές λέσχες και κινηματογραφικούς φορείς.
Η Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου συμμετέχει και φέτος με προβολές.
Οι σημερινές ταινίες:
Το πορτραίτο: Ο Γιώργος Ρόρρης ζωγραφίζει τον Ευάγγελο Αβέρωφ
Σκηνοθεσία: Αντώνης Συμεωνίδης, Καλλιόπη Αλεξιάδου Διάρκεια: 30′
Ο Γιώργος Ρόρρης ζωγραφίζει τον Ευάγγελο Αβέρωφ καταγράφεται η παράλληλη αφήγηση δράσης των δύο βασικών πρωταγωνιστών του. Όχημα της καταγραφής ορίζεται η δημιουργία πορτρέτου του πολιτικού και ευεργέτη Ευάγγελου Αβέρωφ από τον ζωγράφο Γιώργο Ρόρρη. Ο ζωγράφος μάς ξεναγεί βήμα βήμα στη διαδικασία που πρόκειται να ακολουθήσει. Ο τρόπος εργασίας του είναι ιδιάζων, μιας και ο εικονιζόμενος του πορτρέτου έχει εκδημήσει (Ευάγγελος Αβέρωφ: 1910 – 1990). Το ατελιέ, ως κεντρικός χώρος δράσης του ντοκιμαντέρ, συνοδεύεται δημιουργικά με ακούσματα, περιγραφές, μνήμες και εικόνες από τη ζωή και τους οικείους του Ευάγγελου Αβέρωφ. Το αρχειακό υλικό(φωτογραφίες και βίντεο) αγκαλιάζουν τα πλάνα και δημιουργούν μια σφαιρική αίσθηση και αισθητική. Αποτυπώνονται η αγωνία του δημιουργού, η καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του, τα χρώματα, οι συνδυασμοί, η προσπάθεια εν τέλει προσέγγισης του Ευάγγελου Αβέρωφ και αφήγησης του έργου του μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας του πορτρέτου.
Αφιέρωμα στην Μαρία Κάλλας: Πορτραίτο του συλλέκτη σε ώριμη ηλικία
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Ευαγγελίδης Διάρκεια: 56′
Όταν ήταν τεσσάρων χρονών, η Μαρία Κάλλας τον πήρε και τον χόρεψε στην αγκαλιά της. Στα είκοσί του, και αφού εκείνη είχε πια «φύγει», άρχισε να την ανακαλύπτει και να εκστασιάζεται. Δεν πήγε ποτέ του διακοπές, κάθε δραχμή και ευρώ που έβγαζε, πήγαινε σε ηχογραφήσεις, βιβλία, φωτογραφίες, αφίσες, προγράμματα δικά της, άλλωστε τα λεφτά δεν περίσσευαν. Παράλληλα με τη δική του ζωή, με τις διπλές δουλειές που έκανε για να τα βγάλει πέρα, με τις ατυχίες, τις ερωτικές απογοητεύσεις, τους ζηλόφθονους φίλους, το ατύχημα που του στοίχισε δέκα εγχειρήσεις και μια αναπηρία, μεγάλωνε και η συλλογή. Στοιχειωμένος από τις δύο γυναίκες της ζωής του, την πρόωρα χαμένη μητέρα του και την Ντίβα, διαρκή αναφορά και δόξα του, μεγάλωσε και ολοκληρώθηκε κι αυτός μαζί με την συλλογή του. Τώρα είναι ήρεμος και με πολλές χαρές και μνήμες από τη ζωή του, και ονειρεύεται ένα απογευματάκι να του χτυπήσει την πόρτα η μάνα του και να πιούνε μαζί έναν καφέ. Θα τα θυσίαζε όλα για αυτό, ακόμα και τη συλλογή του.
