Την “Φόνισσα” του Παπαδιαμάντη την διάβασα σε Βίπερ, πρώτη σειρά στην Ελλάδα βιβλίων τσέπης, αγορασμένο από του “Καραουλάνη” και όταν το 1974, ο καθηγητής στο φροντιστήριο που πήγαινα για ανώτατος βιομήχανος ρώτησε ποιο βιβλίο σας αρέσει και απάντησα η “Φόνισσα” γελάσανε ειρωνικά κάτι κοριτσάκια της προόδου με ταγάρια.
Στα 50 χρόνια που περάσανε, περίμενα ένα τέτοιο βιβλίο με τέτοιο οικουμενικό θέμα να το δω ταινία, έγινε μία που ούτε υπάρχει πια.
Μέχρι που είδα την ταινία της Νάθενα τον Νοέμβριο το 2024 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και μετά την προβολή, δεν αναφώνησα «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα…ότι είδον οι οφθαλμοί μου» αλλά σκέφτηκα « Αυτή την ταινία πρέπει να την φέρουμε τον χειμώνα οπωσδήποτε στην Άνδρο».
Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει στην Άνδρο και η ταινία και η σκηνοθέτης της και να ζήσουμε πέντε μέρες αυτόν τον ξεσηκωμό με τις προβολές της ταινίας για μαθητές και ενήλικες, παρουσία και της ηθοποιού Μαρίας Πρωτόπαπα και του παραγωγού Κώστα Λαμπρόπουλου
και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε πολλούς που έβαλαν το χεράκι τους :
Τον αναπληρωτή καθηγητή Θεολογίας στο Λύκειο Γαυρίου κ. Ιωάννη Κουτσουσίμο που πρώτος απ’ όλους, το φθινόπωρο, πριν βγει η ταινία, την ζήτησε να έρθει για τους μαθητές του νησιού.
ο θεολόγος καθηγητής στο Λύκειο Γαυρίου , Ιωάννης Κουτσουσίμος ,
Την Αριάνα Μασέλου που μου έδειξε τον δρόμο της προβολής.
Τον Αντιδήμαρχο Διαμαντή Θοδωράκη για τον ηλεκτρολόγο του Δήμου που έδωσε το φιλί λίγης ακόμα ζωής στο ένα κλιματιστικό που λειτουργεί στο Δημοτικό Θέατρο από τα τρία 30χρόνων κλιματιστικά που υπάρχουν στον χώρο.
Την Αθηνά Τσατσομοίρου, που άνοιξε το ερειπωμένο εδώ και μια πενταετία σπίτι του Καΐρη, να πάρουμε το μοναδικό πάνω στην Άνδρο, μηχάνημα προβολής DCP απαραίτητο για την ασφαλή προβολή της ταινίας που τελικά , όταν το στείλαμε σε ειδικό στην Αθήνα, έβαλε τα κλάματα για την κατάστασή του.
Την Μαριλένα Ξανθού που πήγε στην Αθήνα να μάθει σε 3 ώρες να χειρίζεται το DCP που έπρεπε κιόλας να το κουβαλήσει για τις προβολές στην Άνδρο.
Τον τεχνικό των DCP Χρήστο Γαρταγάνη για την τεχνική υποστήριξη.
Τους εκπαιδευτικούς των Λυκείων της Άνδρου και της Γ’ τάξης του Εμπειρικείου Γυμνασίου για την συνεργασία.
Την Αμαλία Τηνιακού και την Σοφία Γαρυφάλλου που ανέλαβαν τις κρατήσεις και γενικά την οργάνωση των βραδυνών προβολών
Την Έφη Ραπτάκη που στηρίζει πάντα την Λέσχη και το Φεστιβάλ και διέθεσε αφιλοκερδώς το κάτω σπίτι της στη Χώρα να μείνει η οικογένεια της Μαρίας Πρωτόπαππα.
Την Ανδριώτισσα Μαρί Πιέρ που ακόμα και χειμωνιάτικα, στη βεράντα του Camara Suites, με ρακί στηρίζει το ελληνικό σινεμά
Την κ. Αντζέλικα Καψαμπέλη για την στήριξη
την Βιβή & Χαρίκλεια Δανιόλου που πρόσφεραν αξέχαστο αποχαιρετιστήριο Ανδριώτικο πρωινό στους καλλιτέχνες.
Την ταβέρνα Ασημόλευκα και το VERDE που φρόντισαν τόσο τα γεύματα που πρόσφερε η Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου στους καλεσμένους μας.
Τους θεατές που ζητούσαν να γίνονται και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις.
Τον διευθυντή του Φεστιβάλ Άνδρου, Παντελή Βούλγαρη που δεν μπόρεσε να βρεθεί στις προβολές της ταινίας της συνεργάτιδάς του στις ταινίες Ακροπόλ και Νύφες, Εύας Νάθενα.
Την αεικίνητη Αναστασία Καβαλάρη που οργάνωσε προβολές, σχολεία, λεωφορεία, καλλιτέχνες κτλ
Και τέλος γι’ αυτή την τόσο σπουδαία εκδήλωση που έγινε μέσα στον χειμώνα στην Άνδρο, πολλές ευχαριστίες στους “Φίλους του Φεστιβάλ Άνδρου” που όπως είπαν χαρούμενοι από την ανταπόκριση του κόσμου μετά την τελευταία προβολή, έχουν σκοπό να κάνουν και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις στη χειμωνιάτικη Άνδρο.
Συμπεράσματα:
Πάντα η ίδια ερώτηση από τους θεατές : Πότε θα ξαναγίνει παρόμοια εκδήλωση;
Το παρατημένο εδώ και χρόνια Δημοτικό Θέατρο χρειάζεται ανακαίνιση: νέα κλιματιστικά , νέα οπτικοακουστικά μηχανήματα μέσω ΕΣΠΑ, ειδικό εσωτερικό χρωματισμό τοίχων και κουρτινών, τέλος πια ράφτης ο VangLouk
Είναι ο μοναδικός χώρος εκδηλώσεων μέσα στη έρημη Αγορά της Χώρας, μόνο για τις προβολές της “Φόνισσας”, 800 άτομα ανεβοκατέβηκαν τον πεζόδρομο.
η ισχύς εν τη ενώσει και με την ομάδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου παρούσα 30 χρόνια στα πολιτιστικά του τόπου και συνεχίζει…
VANGLOUK
Ευάγγελε, δικαιούσαι να πάψεις πια να ράβεις. Υποχρεούσαι όμως, όπως όλοι μας, να βοηθάς στο μπάλωμα των καταστάσεων, μέχρις ότου οι αρμόδιοι αποφασίσουν να ραψουν καινούργια ρούχα στο Δημοτικό Θέατρο. Τη μόνη στέγη εκδηλώσεων! Για την άμεση λήψη πρωτοβουλιών επί του θέματος πρέπει να ενεργοποιηθουμε όλοι. ΤΩΡΑ.
Καλά στο τότε Γυμνάσιο δεν σας είχε μιλήσει ο φιλόλογος για τον Παπαδιαμάντη;;;Τι απαγορεύονταν;;;;και χρειάστηκε να το διαβάσετε σε Βάιπερ;;;Αυτή και εάν ήταν πρόοδος της εποχής εκείνης……