Άγγελος Σφακιανάκης: Ο δίσκος της Ελένης Λεγάκη «Τα πάντα ρει»,το βιντεοκλίπ με τον Χριστόδουλο Ξηρό.

Το 1988 μόλις είχα προσληφθεί ως παραγωγός στη Λύρα του Κυριάκου Μαραβέλια. Είχα περάσει μια δοκιμαστική περίοδο σαν «μυστικός σύμβουλος» και αφού τα κατάφερα έγινε η επίσημη πρόσληψή μου. Από τους πρώτους δίσκους που έζησα την περιπέτειά τους ήταν η «Νέα Σελήνη» του Πέτρου Δουρδουμπάκη.

Ο Δουρδουμπάκης έφερε τα δείγματα προς ηχογράφηση στη Λύρα. Μία εξαιρετικά πρωτότυπη εργασία. Εννιά τραγούδια κι ένα ορχηστρικό. Έστειλε και μια κασέτα στον Παπάζογλου για να συμμετάσχει. Ο Παπάζογλου ενθουσιάζεται και θέλει να εμπλακεί στην παραγωγή. Του προτείνει να ανέβει με την ομάδα του στη Θεσσαλονίκη, στο στούντιο «Αγροτικόν». Ενθουσιασμός. Όμως ο παλιός είναι αλλιώς που λέει ο λαός. Ο Κυριάκος Μαραβέλιας έμπειρος στις ιδιορρυθμίες των καλλιτεχνών τον αποτρέπει. «Πες του να κατέβει εδώ» τον συμβουλεύει. Ο Παπάζογλου ήταν ο πιο αγαπημένος αντιστάρ της εποχής. Ό,τι κι αν έκανε έπαιρνε μια σφραγίδα τόλμης και αυθεντικότητας. Ποιος μπορούσε τότε να του αρνηθεί; Ο Παπάζογλου επιμένει να ανέβουν στο «Αγροτικόν» και εκτός από τον ίδιο, στον δίσκο προτείνει να τραγουδήσει και η Γλυκερία. Αποδέχεται με χαρά και η Γλυκερία. Ο Δουρδουμπάκης σαν μαγεμένος, ανεβαίνει με τον συνεργάτη του Αντώνη Απέργη και ξεκινάνε τις εγγραφές. Τα πρώτα δοκιμαστικά μαρτυρούν ότι έχουμε μια εκρηκτική συνεργασία. Μια μεγάλη επιτυχία εκκολάπτεται. Έχουμε τον δίσκο της χρονιάς.

Όμως άλλαι αι βουλαί του χρόνου. Οι ευαίσθητες και εύθραυστες σχέσεις των καλλιτεχνών κλονίζονται. Μια παρεξήγηση που παίρνει ανεξήγητες διαστάσεις, παγώνει τη δουλειά. Ο Νίκος Παπάζογλου θα εξαιρέσει εαυτόν. Αυτές οι ανατροπές ήταν αναμενόμενες στη δισκογραφία. Εγώ δεν ήμουν εξοικειωμένος. Αισθάνομαι ενοχές που δεν ανέβηκα με τον Πέτρο στη Θεσσαλονίκη. Οι ηχογραφήσεις θα μετακομίσουν στην Αθήνα στην Κυρίλλου Λουκάρεως στο Στούντιο ΣυνΕνα. Εκεί θα δοθεί το προσκλητήριο για μια νέα ομάδα μουσικών. Ο Πέτρος είχε συγκεντρώσει γύρω του ένα «παρθένο» ταλαντούχο επιτελείο και πρότεινε έναν νέο ήχο. Η «Καθ’ ημάς Ανατολή». Κανονάκια, ούτια, κλαρίνα, φλογέρες, ουνίσονα βιολιά. Αυτός ο «κοσμικός» βυζαντινός ήχος δεν είχε καταγραφεί στη δισκογραφία παρά μόνον από τον Χριστόδουλο Χάλαρη. Εξαιρετικοί νέοι μουσικοί που ο καθένας θα αφήσει το στίγμα του στη δισκογραφία. Αντώνης Απέργης ούτι, κανονάκι, νέι, κιθάρα. Νίκος Οικονομίδης ο βιολάτορας από τη Σχοινούσα που έγραφε από τότε ωραιότατα νησιώτικα τραγούδια. Ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος ο νέος σολίστας του κλαρίνου. Ο Πέτρος Ταμπούρης με το κανονάκι του και οι χρυσοδάκτυλοι κρουστοί Ανδρέας Παππάς και ο Γιώργος Γευγελής από τη Γουμένισσα του Κιλκίς. Τον αναντικατάστατο τραγουδιστικό ρόλο του Παπάζογλου θα αναλάβει ο τραγουδοποιός Πέτρος Δουρδουμπάκης. Ο δίσκος χαρακτηρίζεται για τις καλές του προθέσεις και κάποια τραγούδια έχουν ραδιοφωνική φιλοξενία. Δεν θα εκτιμηθεί δεόντως η πρωτοτυπία της παραγωγής.

Η ιστορία με τον Δουρδουμπάκη συνεχίζεται στα τέλη του 1980 που η Ελένη Λεγάκη ήταν η ανερχόμενη δύναμη στα νησιώτικα. Είχε κάνει μεγάλη επιτυχία με την διασκευή του Οικονομίδη στο «Γιάντα». Προσπαθώ να τη φέρω στη Λύρα. Το 1990 στην επόμενη του δισκογραφική προσπάθεια «Το φλυντζάνι», ο Δουρδουμπάκης θα γράψει δύο τραγούδια για την Ελένη και θα μου κάνει ένα δώρο. Θα τη φέρει στην Λύρα. Θα υπογράψουμε το 1991 και κάνουμε τον δίσκο «Το καλοκαίρι στο νησί». «Νεονησιώτικα» παλαιάς κοπής του θείου της και πατριάρχη της οικογενείας Γιώργη Κονιτόπουλου. Το ένα τραγούδι όμως του Δουρδουμπάκη ξεχωρίζει. Το «Μην σταματάς» είναι ένα ερωτικό συρτό έντεχνης καταγωγής Και γίνεται αξιαγάπητο από τις πρώτες αναμεταδόσεις. Κατ’ αρχάς το αγκαλιάζουν τα ραδιόφωνα του «εντέχνου». Ο «Μελωδία» και οι συγγενείς αισθητικά σταθμοί το έχουν στις πρώτες αναμεταδόσεις. Το τραγούδι  περνάει και στα ψυχαγωγικά ραδιόφωνα, στα «νησιώτικα πανηγύρια» αλλά και σε όλα τα χορευτικά προγράμματα. Ήταν η γέφυρα που ζητούσα για να δοκιμάσουμε τη Λεγάκη στο «έντεχνο» ρεπερτόριο. Ήδη λέμε πως ο τίτλος του νέου της δίσκου είναι το «Μην σταματάς».

Το 1992 όλα τα τηλεοπτικά κανάλια τα Σάββατα παίζουν ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος προτείνει στον Τζώνυ Καλημέρη που διευθύνει το MEGA να κάνει μια σαββατιάτικη εκπομπή με μουσική. Επηρεασμένος από το αμερικάνικο show των John Belushi & Dan Aykroyd «Saturday night Live». Και εγένετο η εκπομπή «Άνω Κάτω το Σαββάτο». Στο αμετακίνητο από τον καναπέ κοινό του Σαββάτου προστίθεται και κάτι άλλο. Τότε υπήρχε ένα ζωντανό κοινό που γέμιζε τις πολλαπλές μουσικές σκηνές. Ένα αντισυστημικό κοινό που θαυμάζει τον Άκη Πάνου, τον Παπάζογλου, τον Ρασούλη, τον Πανούση, τον Βασίλη Σαλέα, τον Γιώργο Μάγγα και ό,τι αυθεντικό ή αιρετικό σκάει μύτη. Κοινό που δεν έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με την τηλεόραση. Το κοινό αυτό περιμένει να δει την εκπομπή και μετά θα ξεχυθεί διψασμένο για διασκέδαση.

Η ομάδα του Καφετζόπουλου «Pirates Productios», Αντώνης Κιούκας, Θάλεια Καλαφατά, κάθε φορά έχουν κάποια σουρεαλιστική έκπληξη να λανσάρουν. Το τραγούδι των τίτλων το γράφει και το τραγουδά ο Παπάζογλου. Η εκπομπή έχει γίνει ο «νεανικός μαγνήτης» της τηλεόρασης. Συνεργάζομαι με την ομάδα που είμαστε φίλοι από τα παλιά, προτείνοντάς τους, καλλιτέχνες «δικούς» μου ή και άλλους. Έχω συστήσει και την Ελένη Λεγάκη που την συμπαθούν και την καλούν για δεύτερη φορά το Πάσχα του 1993.