φωτογραφία: Μηνάς Γκούμας

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΝΥΧΤΕΣ….

με κόσμο πολύ, επισκέπτες αλλά και ντόπιους…

με μια Αυλή σχεδόν γεμάτη…

με τον Όρσον να κυριαρχεί στο “πανί” (οκ, τοίχος είναι αλλά… ποιητική αδεία) όπως κάθε φορά κυριαρχεί (ο απόλυτος δημιουργός; για μένα ίσως)…

με το δεύτερο reel της ταινίας να λείπει(!!)…

με ένα μεγάααααλο διάλειμμα περιμένοντας το 2ο μέρος να φτάσει (από τα Υψηλού μας είπαν!)…

με κέρασμα ντόπιο, ρακί…

με πηγαδάκια, παλιές και νέες γνωριμίες…

με ιστορίες που θυμήθηκε κι αφηγήθηκε ο Βαγγέλης…

με μνήμες από Λουκιανό και “τα θερινά τα σινεμά” του…

χωρίς φεγγάρι χτες αλλά με μυρωδιές…

Νύχτες που περνούν, που, ευτυχώς, θα ξαναρθούν, που πάντα ξανάρχονται, σε πείσμα του φτωχού και μόνου καουμπόι…

Σάουντρακ (μοναδικό και παντοτινό): “Τα θερινά σινεμά”, Λουκιανός Κηλαηδόνης, “Χαμηλή Πτήση”, 1982 (υπάρχει και η πρώτη εκτέλεση με Μοσχολιού το 1978 αλλά προτιμάμε Λουκιανό…)

Σινέ αυλή , φωτογραφία : Stamos Bii

Ευχαριστούμε Αυλή, ευχαριστούμε Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου, που υπάρχετε, για μας, που λιώσαμε κάτι καλοκαίρια (πολλάααα χρόνια πριν), κάτι νύχτες με ή χωρίς φεγγάρι, στις άθλιες πλαστικές καρέκλες των θερινών της Αθήνας, με Ουέλς και Χίτσκοκ και Κιούμπρικ, με Χιούστον και Κόπολα, με Βέντερς και Φρίαρς, με Τέιλορ και Μπάρτον, με Μπόγκαρτ και Μπακόλ, με Ντε Νίρο, με Πατσίνο, με Στριπ, με γαριδάκια, πατατάκια και Ήβη και Σπράιτ, με χαλίκι, με ζέστη αλλά και με ατελείωτη σινεφίλ πείνα!