«ΟΝΕΙΡΩΝ ΠΤΗΣΕΙΣ»
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΡΟΣΟΣ
Ταπεινοί, κρυμμένοι στις σκιές αυτού του κόσμου, γεμάτοι όνειρα και ανησυχίες, καταδικασμένα ευαίσθητοι, δυστυχισμένα ελεύθεροι, εξαναγκασμένα αισιόδοξοι, επώδυνα αυτοκριτικοί, επιφορτισμένοι να κουβαλούν το αβάσταχτο βάρος της ελπίδας και της ανάτασης, αυτοδίδακτοι παρατηρητές και επιζώντες της καθημερινότητας, αναβάτες της φαντασίας, λάτρεις και διώκτες του σκοταδιού, της (αυτο)καταστροφής και του λάθους, έλλογοι τρελοί, παραβάτες της κανονικότητας, ειλικρινείς υποκριτές, εραστές του θανάτου και της ζωής … Δημιουργοί!
Με οδηγό την ανάγκη, σύμμαχο την έμπνευση και όπλα τα χρώματα, το φως, τις λέξεις, την κίνηση, τις νότες και πολλά άλλα μέσα, πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι στην ίδια τους την ύπαρξη και τα τέρατα που υψώνονται μπροστά τους. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, ούτε χρειάζεται άλλωστε. Ο σκοπός παραμένει ίδιος: η υπέρβαση – τόσο η ατομική όσο και η συλλογική. H συνένωση του καλού και του κακού – του άσπρου και του μαύρου – η διέγερση των αισθήσεων και η διασπορά των ιδεών και των ιδανικών.
Αυτοπροσδιοριζόμαστε μέσα από τα έργα τους, καλλιεργούμαστε, εξυψωνόμαστε, σκεπτόμαστε, νιώθουμε, ψυχαγωγούμαστε, ικανοποιούμε τις βαθύτερες ανάγκες μας και απαλύνουμε τους σκληρότερους πόνους μας… Ζούμε. Στεκόμαστε στους ώμους τους για να καταφέρουμε να δούμε μακρύτερα, να ονειρευτούμε!
Χρωστάμε πολλά στους ίδιους και στο έργο τους. Δεν αποζητούν κάτι περισσότερο από τον σεβασμό μας … Όσα και να τους προσφέρει κανείς είναι αρκετά. Όσα και να τους προσφέρει κανείς ποτέ είναι λίγα. Ένα μέρος της ανταμοιβής τους βρίσκεται ημιτελής μέσα τους και μόνο όταν καταφέρνουν να δουν τα έργα τους μέσα από τα μάτια των άλλων γίνεται πλήρης. Χαρίζουν απλόχερα γιατί το απαιτεί η έννοια της ίδιας της δημιουργίας. Μια πνοή χρειάζονται μόνο για να σκορπίσουν στα πέρατα του κόσμου ότι πολυτιμότερο έχουν, την ψυχή τους!
Η παρούσα έκθεση είναι αφιερωμένη σε αυτούς…
