Δημοτικό Θέατρο Άνδρου
Δευτέρα, 17 Απριλίου⋅9:00 – 11:00 μμ
Προβολή με ελεύθερη είσοδο σε συνεργασία το Γαλλικό Ινστιντούτο Αθηνών
Ο Κόσμος Μετά από μας
Le monde après nous : https://www.imdb.com/title/tt14043828/
Γαλλική κοινωνική ταινία του 2021,Διάρκεια: 85′
σκηνοθεσία Λουντά Μπεν Σαλά-Καζανά
με τους:Aurélien Gabrielli, Saadia Bentaieb, Jacques Nolot, Louise Chevillotte, Léon Cunha Da Costa.
Ο Λαμπιντί είναι ένας νέος άνθρωπος του σήμερα: κάνει από μικροαπάτες μέχρι δουλειές του ποδαριού, μοιράζεται ένα μικρό δωμάτιο με έναν συγκάτοικο και ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Όταν όμως συναντά την Ελίζα, αναγκάζεται να ξανασκεφτεί τον τρόπο ζωής του και να σταματήσει τις σπατάλες.
Ο σκηνοθέτης Λουντά Μπεν Σαλά-Καζανά μιλά για τον έρωτα που τον οδήγησε στο μεγάλου μήκους ντεμπούτο του. «Όταν άρχισα να γράφω, σκεφτόμουν να φτιάξω μια ταινία κατά της μελαγχολίας. Μόλις είχα ερωτευτεί, και η καθημερινότητά μου είχε επηρεάσει την επιθυμία μου για δημιουργία. Είχα μια μικρή δουλειά και μια καθημερινή ρουτίνα. Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω για αυτή τη ζωή, κυρίως για να περιγράψω την αίσθηση της πραγματικότητας που ξεπέρασε την επιθυμία μου να γίνω κινηματογραφιστής. Ήθελα να φτιάξω μια ταινία για την κατάστασή μου, το επίκεντρο των τότε ανησυχιών μου που ήταν το υψηλό ενοίκιο, τα υπερτιμημένα σούπερ μάρκετ… ό,τι σημαίνει η ζωή στο Παρίσι. Δεν ήθελα να το περιγράψω, αλλά να κάνω το κοινό να αισθανθεί τη σύγχυση των συναισθημάτων: την ευτυχία του να είσαι ερωτευμένος και την αγωνία της κοινωνικής μας ευθραυστότητας. Πέρα από αυτό, ήθελα να απεικονίσω την αγωνία του υπερ-ταξικού ανθρώπου. Ο ήρωάς μας, ο Λαμπιντί, δεν προέρχεται από ευκατάστατη οικογένεια. Αλλά οι φιλοδοξίες του τον οδηγούν σε έναν κόσμο που δεν είναι δικός του και τον κάνουν να κατανοήσει τις αρχικές του αξίες.
Ο τόνος της ταινίας είναι σημαντικός ώστε να αποδοθεί αυτή την κατάσταση δυστυχίας. Δεν ήθελα να κάνω μια βαρετή ταινία που μιλά για τις κακοτυχίες του Λαμπιντί. Το κοινό πρέπει να περάσει καλά με τους χαρακτήρες ώστε να προχωρήσει μαζί τους, να αποδεχθεί τις πιο αποκρουστικές λύσεις αλλά και να διασκεδάσει με την πραγματικότητα. Τότε σε χτυπά πιο δυνατά το δράμα, όταν δεν το περιμένεις. Ήθελα να φέρω το κοινό κοντά στους χαρακτήρες, ώστε να μπορέσει να μπει στο μυαλό τους και να νιώσει τις ατυχίες τους. Ήθελα να απεικονίσω με ζωντάνια το πώς είναι η καθημερινή ζωή πολλών νέων Παριζιάνων, αλλά και να δείξω ότι το μόνο πράγμα που είναι αναπόφευκτο είναι τα όνειρα τα οποία επιβάλλουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αυτή η ταινία είναι μια μετάβαση στην ενηλικίωση, όταν συνειδητοποιήσεις ότι η πραγματικότητα και το παρόν είναι πιο σημαντικά από τις φαντασιώσεις.»
