Οι ημέτεροι και οι έτεροι

Φίλε Βαγγέλη.

Αισθάνομαι αδικούμενος. Πολύ και αδίκως αδικούμενος. Και σε διαβεβαιώνω, ότι το συναίσθημα αυτό βοηθά να κατανοήσω ακόμα περισσότερο και τους φίλους και πελάτες, που κατά καιρούς ζητούν τα φώτα και τη συνηγορία από το γραφείο μας. Το άδικο στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει ως εξής:

Πριν από 30 και πλέον χρόνια ανοίξαμε με δική μας πρωτοβουλία και δαπάνη,  μέσα από ιδιωτικά κτήματα, έναν δρόμο που εξυπηρέτησε κάποια κτήματα, αλλά και αξιοποίησε μιαν ολόκληρη περιοχή. Ο δρόμος ήταν ιδιωτικός κατά πάντα και δια πάντα και με όλους τους όρους, προϋποθέσεις και περιορισμούς του νόμου. Γιατί έτσι ήθελαν αυτοί που τον άνοιξαν! Αυτοί που με δικά τους χρήματα τον συντηρούν, τον προσέχουν και εξυπηρετούνται απ’ αυτόν, με ΣΕΒΑΣΜΟ στη χρήση του, ώστε ο ένας να μην ενοχλεί τον άλλον.

Και έτσι είχαν τα πράγματα,  ώσπου ήρθε ο ΔΗΜΟΣ, (όχι ο τωρινός), ο οποίος ανέθεσε σε έναν τοπογράφο να αποτυπώσει τους δρόμους. Και αυτός επειδή έτσι τον βολεύει και επαυξάνει τη δουλειά για την οποία θα πληρωθεί, αποτυπώνει όλες τις στο έδαφος σχηματισμένες λωρίδες γης, από τις οποίες μπορούν να περνούν αυτοκίνητα και τις βαφτίζει «κοινόχρηστους δρόμους». Αδιαφορώντας για το ότι με το χαρακτηρισμό αυτόν μπορεί να πάρει στο λαιμό του δεκάδες ανθρώπους που πιστεύουν ότι πρόκειται πράγματι για δρόμους δημοτικούς (με ό,τι οφέλη αυτό μπορεί να επιφέρει. Και μετά έρχεται ο Δήμος και δηλώνει στο κτηματολόγιο τις λωρίδες αυτές σαν τάχα δημοτικούς δρόμους ιδιοκτησίας του, αδιαφορώντας για το ότι μπορεί να στείλει στα δικαστήρια και  σε μια ατέρμονη διαδικασία πολλούς ανθρώπους που οι λωρίδες αυτές γης, είναι ιδιοκτησία τους.

Και στη συνέχεια αυτόν τον δρόμο που κάποιοι συντηρούν και διατηρούν με δικές τους δαπάνες, χρησιμοποιώντας τον με φειδώ και έτσι, ώστε να μην τον επιβαρύνουν με δυσανάλογη για το μέγεθος και την υποδομή τους χρήση, εμφανίζονται κάποιοι μάγκες μεγαλοεργολάβοι, που στο όνομα του Δήμου, που έχει πια δηλώσει το δρόμο σαν δικό του, κυκλοφορούν σ’ αυτόν (τον δρόμο) τριαξονικές μπετονιέρες και κάθε είδους βαρέα οχήματα, διαλύοντας για την κονόμα τους τις ζωές των ανθρώπων που είχαν κάθε δικαίωμα πριν να τους εμποδίσουν. Αυτό υπέστημεν στο δρόμο της Ευαγγελίστριας και σε τμήμα του, που ο Δήμος δήλωσε  ως δικό του. Ο δρόμος, ο οποίος είχε χαντάκια απορροής ομβρίων και δεν είχε υποστεί την παραμικρή ζημία ολόκληρο το περασμένο χειμώνα, εδώ και δύο μήνες ήταν διαβατός μόνο από JEEP, στη δε τελευταία νεροποντή, λόγω του ότι είχαν καταστραφεί από τα βαρέα οχήματα τα χαντάκια, έγινε παντελώς αδιάβατος με αποτέλεσμα να ανοιχτεί χαντάκι βάθους πάνω από μισό μέτρο στο οποίο βρέθηκε το JEEP μου, όταν υποχώρησε το οδόστρωμα. Όλα αυτά τα χρόνια από το Δήμο δεν είχαμε την παραμικρή μέριμνα, όσον αφορά τη συντήρηση του δρόμου, εκτός από δύο ή τρεις φορές που παραμονή της Ευαγγελίστριας έγινε ένα στρώσιμο (υποτυπώδες).

Μετά από την πρόσφατη καταστροφή όμως, ο Θεός να έχει καλά τον αντιδήμαρχο Δημήτρη Γιαννίση και κυρίως το χειριστή του JCB του Δήμου, το Δημήτρη Χαζάπη, που σε χρόνο μηδέν κινητοποιήθηκαν  και ο Δημήτρης Χαζάπης με έβγαλε από το χαντάκι και κάπως, με τις όποιες δυνατότητες του μηχανήματος που χειρίζεται, αποκατέστησε το δρόμο. Το ευχαριστώ που τους απευθύνουμε είναι το λιγότερο.

Όμως, φίλε Βαγγέλη, ο μεγαλοεργολάβος συνέχισε και συνεχίζει να στέλνει τα καταστρέφοντα το δρόμο αυτοκίνητα και να ξαναχαλάει το δρόμο. Ο Χαζάπης φτιάχνει και ο εργολάβος χαλάει.

Και το ερώτημα είναι: Θα καταλογίσει και θα επιβάλει κάποιος στον μεγαλοεργολάβο τις ευθύνες και αντίστοιχα τις ποινές που πρέπει, αφού καταστρέφει δημόσια (πλέον) περιουσία, ή θεωρούμενος ως ΗΜΕΤΕΡΟΣ θα περάσει το θέμα «ντούκου» και ας τους ΕΤΕΡΟΥΣ να λένε?

Θίγω το θέμα εδώ, ενώνοντας τη φωνή μου και εκφράζοντας και τους  άλλους ομοιοπαθούντες, που και αυτοπροσώπως παραπονέθηκαν στον κ. Δήμαρχο, δηλών ότι παντοιοτρόπως θα αναζητήσω τον τρόπο αποκατάστασης της αδικίας, χωρίς να αφήσω κανέναν στο απυρόβλητο. Αυτό πρέπει να κάνουν όλοι.

Καταγγέλλουμε μένοντας ήρεμοι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΜΟΝΗΣ