Γιώτα Τσινάκη: Απότιση φόρου τιμής σε έναν οραματιστή

Την Παρασκευή 6 Μαΐου 2022, ήταν ο εορτασμός της Αγίας Ειρήνης και το εξάμηνο μνημόσυνο του Λευτέρη Πολέμη αναστηλωτή και δευτεροκτήτωρα του κτιριακού συγκροτήματος της ομώνυμης μονής στ΄Αποίκια.

Ήταν ημέρα ανάμικτων συναισθημάτων, η απουσία  αυτού του οραματιστή με μεγαλεπίβολα σχέδια και για το χωριό μας και για τη μονή, ήταν οδυνηρή γιατί τίποτα δεν ήταν το ίδιο χωρίς την παρουσία του.

Έχοντας ιερέα πατέρα και αδελφό, μεγαλώνοντας όλα τα αδέλφια κυριολεκτικά μέσα στον ναό, το κλέος της Εκκλησίας ήταν βίωμά τους.

Ανεξάρτητα με την επιτυχημένη επαγγελματική του ζωή, την απόκτηση της ερειπωμένης μονής της Αγίας Ειρήνης και την αποκατάσταση της θεωρούσε το Έργο της ζωής του. Το όραμά του το υλοποίησε με τη πολύτιμη βοήθεια της αδελφής του Χρυσάνθης Πέτσα που μοιραζόταν μαζί του αυτόν τον σκοπό, την αποκατάσταση και προστασία του Ναού αφ´ενός και των υπόλοιπων χώρων ώστε να αποτελέσουν εστίες κοινωνικής προσφοράς όπως και έγινε.

Μπορεί το σαρκίο του να είναι στο Ταφείο μας αλλά η καρδιά του, η ψυχή του είναι στην Αγία Ειρήνη και δεν μπορώ να μην αναλογιστώ την λαμπρότητα και τη μεγαλοπρέπεια μαζί με την ουράνια φωνή του, που προσέδιδε την ημέρα του εορτασμού της και νομίζω ότι όλοι εμείς αυτές τις μνήμες θέλουμε να κρατήσουμε.

Όλος αυτός ο μόχθος που κατέβαλαν αυτά τα δύο αδέλφια ως προσφορά στο ΘΕΙΟ, αναλογίζομαι ότι στο όραμά τους ταιριάζει το ποίημα του Κ. Καβάφη

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,

τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,

τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·

με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,

μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,

τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες

και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —

λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —

ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,

στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.