Ιστορικές Βιογραφίες της Λέσχης Ανδρίων: Πλοίαρχος Γιαννούλης Π. Μωραΐτης και Μαρία Ι. Μωραΐτου

Ελληνικά: https://andrionclub.gr/πλοίαρχος-γιαννούλης-π-μωραΐτης-1913-2010/
English: https://andrionclub.gr/captain-giannoulis-p-moraitis-1913-2010-and-maria-moraitou-1934-2014/?lang=en
Ο Πλοίαρχος Ε.Ν. Γιαννούλης Π. Μωραΐτης γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1913 στην Άνδρο. Πρωτότοκος γιος ναυτικής οικογένειας με 3 αδέλφια τον Κωνσταντίνο, την Χαρίκλεια και την Κασσάνδρα. Πατέρας του ήταν ο Πέτρος Γ. Μωραΐτης (1872 – 1957), από τους πρώτους μηχανικούς πλοίων με σπουδές και πτυχίο πρώτου μηχανικού από το Cardiff Board of Trade (1902).  Μητέρα του ήταν η Κατίνα Μωραΐτη το γένος Ανδρέου, από τα Λάμυρα της Άνδρου η οποία είχε 4 αδελφούς που ήταν όλοι Πλοίαρχοι του Εμπορικού Ναυτικού.

Αποφοίτησε από το Εμπειρίκειο Γυμνάσιο Άνδρου τον Ιούνιο 1931. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους πρωτομπαρκάρισε σε φορτηγό πλοίο.

Συμπλήρωσε τετραετή υπηρεσία σε φορτηγά πλοία και εξετέλεσε τη στρατιωτική του υποχρέωση στο Πολεμικό Ναυτικό.

Το 1938 απέκτησε το δίπλωμα του Ανθυποπλοιάρχου Ε.Ν., κατόπιν εξετάσεων και τον Φεβρουάριο του 1939 μπαρκάρισε ως Ανθυποπλοίαρχος. Έκτοτε, μέχρι τον Αύγουστο του 1948 είχε κλεισθεί εκτός Ελλάδος λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής της πατρίδας μας. Στο διάστημα του πολέμου υπηρέτησε σε διάφορα ελληνικά φορτηγά πλοία ως Ανθυποπλοίαρχος και Υποπλοίαρχος. Κατά διαστήματα έμενε στην Αγγλία (Liverpool) για ανάπαυση.

Τον Ιούνιο του 1943, ενώ υπηρετούσε στο ελληνικό ατμόπλοιο τύπου STANDARD με την ονομασία «BORIS», τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο και ναυάγησε στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό. Διασώθηκε μετά από 11 ημέρες με τους 15 ακόμα ναυαγούς της λέμβου του 15 ν.μ. από το Pernambuco της Βραζιλίας.

Ο Πλοίαρχος Γιαννούλης  Μωραΐτης συμμετείχε στην απόβαση της Νορμανδίας, ενώ υπηρετούσε στον ατμόπλοιο τύπου LIBERTY με την ονομασία «ΕΛΛΑΣ» ως μέρος της πρώτης εμπορικής νηοπομπής που έφτασε στην Νορμανδία 36 ώρες μετά την D-DAY (6 Ιουνίου 1944) φορτωμένος με ποικίλο πολεμικό υλικό (Τανκς, αυτοκίνητα, κανόνια, κτλ.) και περίπου 300 Αμερικανούς αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες.

Επέστεψε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1948 και απέκτησε το δίπλωμα Πλοιάρχου Α’, κατόπιν εξετάσεων, στις 18 Δεκεμβρίου 1948.

Η Μαρία Ι. Μωραΐτου, το γένος Μαρμαρά, γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1934 στη Βαλτιμόρη, Maryland. Οι γονείς της ήταν ο Ιάκωβος Μαρμαράς από το Συνετί και η Ελένη Κουσουρή από την Βαλτιμόρη (οι γονείς της ήταν από την Λακωνία). Η Μαρία είχε 2 αδελφές, την Χαρίκλεια Τσακαλάς και την Κωνσταντίνα Δουράκος, και 3 ανηψιές την Ελένη, την Ροάνθη και την Καλομοίρα και έναν ανηψιό τον Ιάκωβο. Στη παιδική της ηλικία, η Μαρία ήταν πολύ αθλητική και απολάμβανε την ποδηλασία, το roller skating και διάφορα άλλα αθλήματα. Αυτή και οι αδελφές της μαθαίναν πιάνο και πηγαίναν στο ελληνικό σχολείο εβδομαδιαία. Η Μαρία αποφοίτησε από το λύκειο τον Φεβρουάριο του 1954. Στο σχολείο, η Μαρία ήταν στην ομάδα του μπάσκετ και του soft ball. Μετά την αποφοίτηση, εργάσθηκε στην Equitable Life Insurance Company.

Τον Δεκέμβριο του 1956, το πλοίο του Γιαννούλη, “Sea Rover” πλοιοκτησίας της οικογένειας Εμπειρίκου, κατέπλευσε στο λιμάνι της Βαλτιμόρης και ο Γιαννούλης γνώρισε τον κύριο Μαρμαρά. Ο κύριος Μαρμαράς ήταν τροφοδότης σε εστιατόρια και πλοία για ανδριωτών πλοιοκτητών. Ο πλοίαρχος Μωραΐτης προσκλήθηκε από τον κύριο Μαρμαρά για δείπνο όπου και γνώρισε την νύφη του την Μαρία. Η σχέση ξεκίνησε μέσω γραμμάτων καθώς ο Γιαννούλης ταξίδευε προς την Ιαπωνία αφού έφυγε από την Βαλτιμόρη. Μετά από μήνες που έγραφε ο ένας στον άλλον, η Μαρία και η μητέρα της συναντήθηκαν με τον καπτα Γιαννούλη στον Καναδά. Κατά της διάρκεια εκείνης της παραμονής στο λιμάνι, ο Γιαννούλης τηλεφώνησε στον κύριο Μαρμαρά, ζήτησε το χέρι της Μαρίας σε γάμο και του δόθηκε η συγκατάθεση του. Το πλοίο «Sea Rover» κατέπλευσε στο λιμάνι της Νέας Ορλεάνης και ο Γιαννούλης πέταξε για την Βαλτιμόρη για τον γάμο που έγινε στις 6 Αυγούστου 1957. Για να γίνει η γαμήλια τελετή κατά την διάρκεια της νηστείας για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δόθηκε ειδική άδεια από την Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αμερικής. Μετά τον γάμο, επιστρέψανε στο πλοίο στις 8 Αυγούστου και ταξιδέψανε μαζί για την Ευρώπη όπου ξεμπαρκάρανε για μια 18μηνή άδεια στην Ελλάδα.

Ταξιδέψανε μαζί για 15 χρόνια μέχρι ο Γιαννούλης συνταξιοδοτήθηκε το 1972. Η Μαρία είχε γράψει στο λεύκωμα αποφοίτησης από το λύκειο ότι το όνειρό της ήταν «να ταξιδέψει τον κόσμο» και έκανε τον γύρω του κόσμου εφτά φορές. Τα περισσότερα πλοία που ταξίδεψε ο Γιαννούλης ήταν της οικογένειας Εμπειρίκου με τους οποίους είχε στενούς επαγγελματικούς και οικογενειακούς δεσμούς (όπως και ο πατέρας του Πέτρος).

Προς το τέλος της θαλάσσιας καριέρας του, η εταιρία του Γεωργίου Ε. Εμπειρίκου ζήτησε στο πλοίαρχο Μωραΐτη να εργασθεί στο γραφείο της εταιρείας στο Λονδίνο, την οποία πρόταση δεν δέχθηκε προτιμώντας να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στην Άνδρο.

Αφού συνταξιοδοτήθηκε, το ζευγάρι έζησε στη Χώρα της Άνδρου και επέστρεφε στη Βαλτιμόρη κάθε 18 μήνες για να επισκεφτεί την οικογένεια. Η Μαρία ήταν εθελόντρια στο Γηροκομείο της Χώρας και ενεργό μέλος της ενορίας της. Ο Γιαννούλης και η Μαρία ήταν μέλη της Λέσχης Ανδρίων και του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου, όπου ο Γιαννούλης διατέλεσε αντιπρόεδρος το 1973 – 1975. Ο Γιαννούλης ήταν πολύ καλός κηπουρός και είχε πανέμορφα λουλούδια και δέντρα στο κήπο του. Είχαν πολλούς φίλους στην Βαλτιμόρη και στην Άνδρο και διασκέδαζαν και στις δύο ηπείρους.

Σε ηλικία 91 ετών βραβεύτηκε από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, για την διακεκριμένη υπηρεσία του ως Πλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού, αλλά και για την ηρωική του δράση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις μάχες των ωκεανών.

Η Μαρία και ο Γιαννούλης ήταν παντρεμένοι για 53 χαρούμενα χρόνια. Ο Γιαννούλης απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 2010 και η Μαρία τον ακολούθησε τον Ιούλιο του 2014.