Άνδρος – Νέοι Ορίζοντες: Ο ξεπεσμός ενός αρχοντικού τόπου

 

Ύστερα από παράκληση φίλης της «σελίδας μας», όπου επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία της, δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή της, με την οποία η «σελίδα μας» ταυτίζεται απόλυτα.

« Ο λόγος που τις γιορτές συνηθίζουμε να στολίζουμε είναι για να μπούμε σε ένα κλίμα εορταστικό, με ελπίδα, αισιοδοξία, να νιώσουμε όμορφα περπατώντας έξω με φως, με στολίδια με όμορφες στιγμές.

Έτσι είχαμε συνηθίσει στην Άνδρο μας.

Με γιορτές, με στολίδια, έτοιμοι να σμίξουμε μαζί τις άγιες αυτές μέρες, να αλλάξει η ψυχολογία μας, που φέτος έχοντας βιώσει 2 χρόνια στέρησης και περιορισμών, έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, το εορταστικό κλίμα.

Και αντί να το νιώσουμε αυτό, όπως όλες οι πόλεις και τα χωριά σε ολόκληρη την Ελλάδα, εμείς ζούμε την απόλυτη αδιαφορία, την προκλητική στασιμότητα, την πραγματική ανυπαρξία απέναντι σε όλους εμάς και στα παιδιά μας.

Τα παιδιά της Άνδρου που είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές των εορτών, που είναι αυτά που καρτερικά περιμένουν να νιώσουν το εορταστικό χριστουγεννιάτικο κλίμα, καταδικάζονται στη μιζέρια, σε μια θλιβερή καθημερινότητα γιατί η δημοτική αρχή παρά τις πολυπληθείς υποσχέσεις είναι ανύπαρκτη έως θλιβερή.

Όταν σε κάθε πλατεία, σε κάθε πεζόδρομο της Ελλάδας, θα ανάψουν στολίδια, θα ανταλλάξουν ευχές, μαζί με τον Δήμαρχό τους και θα μοιραστούν στιγμές, εμείς απλά θα παραμείνουμε θεατές σε μια παράσταση που δεν θα γίνει ποτέ.
Και αναρωτιέμαι πραγματικά γιατί.

Γιατί αυτή η καταδίκη;
Γιατί αυτή η πάμπτωχη εικόνα σε αυτό τον αρχοντικό τόπο; Γιατί από άρχοντες γίναμε επαίτες των αυτονόητων;
Γιατί αυτή η απαράδεκτη αδιαφορία προσωπικά του Δημάρχου που αντί να οργανώνει πώς θα αλλάξει η ψυχολογία μας, είναι πάλι απών και κόβει βόλτες στην υπέρλαμπρη Αθήνα;
Μήπως υπάρχουν κάτοικοι αυτού του νησιού που θεωρούνται β΄κατηγορίας και δεν δικαιούνται ούτε κάν τα αυτονόητα;
Ένα λαμπάκι, μια χαρούμενη γιορτή και ένα χτύπημα στην πλάτη πως όλα θα πάνε καλύτερα;

Λυπάμαι πολύ.
Λυπάμαι για μια ομάδα ατόμων που ανέλαβε το τιμόνι αυτού του νησιού και καθημερινά σφραγίζει την καταδίκη μας στη μιζέρια, στο διχασμό, στην προπαγάνδα και δεν μπορεί να μας προσφέρει ούτε τα αυτονόητα.

Ντροπή σας ».