Στον όρμο της Μέλισσας κάτω από το Κοχυλιανό Επάνω Κάστρο, ανάμεσα στις δύο σπηλιές τη Χιλάντρα και τη Μέλισσα, υπάρχει μια απότομη και κοφτερή χερσόνησος. Εκεί επάνω υπάρχουν ίχνη μιας παλιάς στράτας με κατασκευασμένα σκαλιά ανά τμήματα που οι Κοχυλιανοί αποκαλούν “Κακόβολο”.
Τι εξυπηρετούσε αυτή η σκάλα;
Κάποιοι λένε το κατέβασμα λίθων από πελεκανιά λίγο παραπέρα. Άλλοι το ξεφόρτωμα ψαριών ανάλογα με τον καιρό. Μήπως γενικά ξεφόρτωμα εμπορευμάτων, ίσως κάποιες φορές λαθραίων;
Οι φωτογραφίες είναι από τη στράτα Κοχύλου – Αγίας Ελεούσας (Μάκουλα).
Πληροφορίες από σχόλια στο facebook:
Το έχω κατέβει και ανεβεί δυο τρεις φορές αρχές του 60. Ο Αντώνης Σαρρής και ο Γιώργης Τηνιακός Βουτσάς είχαν κονάκια μέσα στη σπηλιά της Χιλάντρας όπου έβαζαν τις βάρκες τους. Φορτωμένοι με τα είδη ψαρικής,παραγάδια κολατσιό και αλλά τσιμπράγκαλα και ο κατεβασμός ήταν πολύ επικίνδυνος και ο ανεβασμός γολγοθάς. Ήταν περί τις 38 με σαράντα σκάλες και καλοδιατηρημένες μέχρι τέλος δεκαετίας 60.
Αξίζει να σας αναφέρω ότι ο κατεβασμός από το Κακόβουλο στη σπηλιά της Χιλάντρας γινόταν από μια τρύπα στο βράχο που ίσα ίσα χωρούσε να περάσει ένα άτομο.
Από ότι μου έλεγε ο Σαρρής ούτε εκείνος γνώριζε για πιο σκοπό έκτισαν αυτό το αριστουργηματικό έργο σε τόσο επικίνδυνο και απόκρημνο μέρος. Πελεκανιά δεν υπήρχε εκεί. Υπήρχε η πελεκανιά του Γασπαρή (Τραμπούκου). Στη Βάνα έξω από τον Μπουρό που έβγαζε καλές πλάκες και έρχονται καΐκια από αλλά νησιά και τον Πειραιά να φορτώσουν. Στο σημείο εκείνο υπάρχει και ναυάγιο καϊκιού που άνοιξε από το φορτίο και βούλιαξε. Όσο για το λαθρεμπόριο δεν νομίζω να ισχύει αφού υπάρχουν τόσες παράμερες παραλίες και κόλποι που το λαθρεμπόριο θα γινόταν απαρατήρητο.
απέναντι από τη Μέλισσα η πλαγιά με την Αγία Ελεούσα
Γιώργος Γλυνός:
George Vlahakis στη διαδρομή αναφέρθηκε από ανηψιό σου ότι χρησιμοποιούνταν για τις απέναντι πελεκανιές. Μου φαίνεται αρκετά δύσκολο να συνέβαινε αυτό. Η απόσταση δεν είναι μικρή και ακόμη και ζώα να τα φορτώνονταν θα ήταν δύσκολο. Το πιο ενδιαφέρον μου το είπε ο Giorgos Pallis: το ενδεχόμενο η Χιλάντρα να σχετίζεται με τα Χελάνδια – τα βυζαντινά πολεμικά καράβια.
η παραλία απέναντι από τη Μέλισσα
Απλά αυτά τα έργα των προγόνων μας, μας τρελαίνουν εμάς τους μαλθακούς καλοπερασάκηδες Όπως και να έχει αυτές οι σκάλες ούτε για εμπόριο είχαν γίνει, ούτε για καμία άλλη μεταφορά εμπορευμάτων κλπ γιατί μια να κατέβεις και μια να ανεβείς χωρίς φορτίο τελείωσες. Σκεφτείτε ότι σαράντα πέτρινες σκάλες από το κύμα μέχρι επάνω το δρόμο στις Εμπασες και από 15 μέσο όρο σκαλοπάτια η κάθε μια μιλάμε για πεντακόσια σκαλοπάτια. Σπας τα βράχια με το πετρομίγκαρο το λοστό και τη βαριά και κτίζεις. Πόσες πέτρες πόσες πλάκες πόσοι άνθρωποι πόσες μέρες πόσους μήνες ποσά χρόνια και όλα αυτά για ποιο λόγο για να κατεβαίνουν στη σπηλιά για δυο βάρκες; Τι άλλο να υποθέσω Ζώο ούτε φορτωμένο ούτε ξεφόρτωτο δεν κατέβαινε ούτε ανέβαινε ήταν όρθιες απότομες και τα σκαλοπάτια στενά. Απλά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η παράδοση που λέει ότι υπήρξε αγκυροβόλιο στα βυζαντινά χρόνια υπάρχει, όπως επίσης ότι εκεί κατέληγε ο ” Ραός ” που ξεκίναγε από το Κάστρο. Πιστεύω ότι δεν έγιναν τυχαία και σίγουρα όχι χωρίς σημαντικό χρηστικό λόγο. Άλλωστε το ανάγλυφο στους αιώνες έχει αλλάξει , μιλάμε για 10 αιώνες ίσως, και άλλα έργα, σε μαλακά εδάφη στην περιοχή, προφανώς έχουν παρασυρθεί από φυσικά αίτια
Ο Ραός (το τούνελ) κατά μια άλλη παράδοση ξεκινούσε από τη βόρεια πλευρά στη ρίζα του κάστρου και κατέληγε στο Φερομαντράκι εκεί που ο Μαχτογιάννης είχε κτίσει το σπιτάκι του. Όταν πλησίαζαν τα κουρσάρικα και εχθρικά καράβια το Βιγλάκι και το Κάτω Χωριό, έβλεπαν τους ανθρώπους να ανεβαίνουν στο Φερομαντράκι να μπαίνουν σε ένα κτίσμα και να χάνονται. Έμπαιναν στο Ραό και έβγαιναν στο κάστρο
George Vlahakis Πόσα….κρύβει αυτός ο τόπος μας!!!
Πράγματα που δεν μας είπε κανείς ενώ θα πρεπε να τα γνωρίζουμε!!!
Αξιόλογες και σημαντικές οι πληροφορίες σας!!
Αναφορά πρέπει να γίνει και στη σπηλιά της Μέλισσας, όπου σέρνοντας κανείς από το αμμουδάκι μπορούσε να μπει στον μεγάλο θάλαμο της, η ίδια η σπηλιά αποτελούσε και καταφύγιο για τις φώκιες που μέχρι σχετικά πρόσφατα φιλοξενούσε η Μέλισσα αλλά ατυχώς όχι κάποιοι άνθρωποι που τις έβλεπαν ανταγωνιστικά. Έχω ακόμη την εικόνα στο μυαλό μου ,όταν πιτσιρίκος ακόμη, πριν 50 + χρόνια, αντίκρισα ένα μεγάλο κοπάδι φώκιες να λιάζεται στις πλάκες της Ράχης βγάζοντας τους χαρακτηριστικούς λαρυγγισμούς τους και μόλις πλησιάσαμε με την κωπήλατη ακόμη βάρκα μας την Μίνα βούτηξαν και χάθηκαν στα κρυστάλλινα νερά.
Ευτύχιος Κρούσης αναφορά και στην ονομασία της μεγάλης πλάκας που βρίσκεται μπροστά στην μικρή αμμουδιά της Μέλισσας μέσα στη θάλασσα. Η Νεροβολάδα.
Δεξιά της Χιλάντρας η απόκρημνη κατεβασιά στην καλή ψαρεύτρα για μελανούρια ο Αρμέρχας πιο δεξιά το ρέμα του Βλυχού ο κάβος του και ο Πάγκος. Καλές ψαρεύτρες και μικρές λιμνούλες στα βράχια με άφθονο αλάτι. Τα τελευταία χρόνια είναι λίγο σπάνιο γιατί τα αγριοκάτσικα κατεβαίνουν και το γλύφουν.
George Vlahakis μια μικρή διόρθωση, φίλε Γιώργο: μεταξύ Χιλαντρας και Ρέματος Βλυχού είναι η φημισμένη για μελανούρια πέτρα της Πρασσάς… Ο Αρμερχας είναι η σπηλιά μεταξύ Αποκλειστρας και Διάραχο.
Antony Stratis έχεις δίκιο Αντώνη. Και δεν κατεβαίνεις πια στον Αρμερχα.
Όταν ταξιδεύαμε πολλοί από τους ναυτικούς μας στο ξεμπάρκο, άλλος έλεγε πάω για το γκρέμνο και εμείς οι Κοχυλιανοί λέγαμε πάω για τον Πάγκο.
φωτογραφία: Onefootforword
φωτογραφία: Onefootforword
Καταπληκτικό αφιέρωμα για έναν τοπο που έχω αφιερώσει αμέτρητες ώρες από τα καλοκαίρια των νεανικών μου χρόνων… Ψάρεμα απέξω με καλάμι, με τη βάρκα και με ψαροτουφεκο και ανεξιτηλες αναμνήσεις αναμνήσεις ανθρώπων και γεγονότων που δύσκολα επαναλαμβάνονται… Ευχαριστώ πολύ τον περιπατητή/συγγραφέα/φωτογράφο αυτής της ανάρτησης που με έκανε να κλείσω τα μάτια στιγμιαία για να ξαναδώ την πλημμύρα από εικόνες εκείνης της ηρωικής εποχής!