Μετά τις πρώτες επεμβάσεις του Δήμου στο Παραπόρτι, που γκρεμίστηκαν οι βόθροι και στα Πευκάκια στις Τρεις Εκκλησίες, όπου σκάφτηκε το πάρκο και φωτίστηκε η παλιά δεξαμενή ύδρευσης της Χώρας και εν αναμονή των μελετών για ανάδειξη των χώρων, αυτές τις μέρες συνεργείο του Δήμου με τον Αντιδήμαρχο Δημήτρη Γιαννίση έχει βαλθεί να συνεφέρει το χώρο με τα πολύπαθα αλμυρίκια στο Νιμποριό.
Πέρα από το μάζεμα των σκουπιδιών, το κόψιμο των χόρτων, γίνεται και γερό κλάδεμα στα αλμυρίκια ώστε να πάρουν ύψος δέντρου, διαμορφώνονται τα μονοπάτια για τη παραλία και απομακρύνεται η άμμος που συνεχώς φέρνει ο αέρας από την πέρα παραλία στη περιοχή αυτή.
Σε φωτογραφίες παλιές φαίνεται ότι η περιοχή αυτή μάζευε πάρα πολλή άμμο και εδώ στον άγονο τόπο αποφάσισαν οι αρχές του τόπου να κτιστεί ο συνοικισμός για τους πρόσφυγες του 1922.
Ο Λούης ο Κυρτάτας δεν θυμάται αλμυρίκια πριν τον συνοικισμό, μόνο άμμος σαν το Παραπόρτι, με ένα γεφυράκι να περνάς όταν έτρεχε νερό το ρέμα και λέει ότι φυτεύτηκαν για να προστατεύουν τον Συνοικισμό από τον αέρα, την άμμο και τη θάλασσα.
Για μεγαλύτερη προστασία αργότερα το λιμενικό ταμείο έχτισε και ένα τοίχο ψηλό 2 μέτρα που ήταν αδύνατο να δεις θάλασσα από τη πλατεία με το περίπτερο μέχρι λίγο πριν τον Τούρλο.
Τα χρόνια πέρασαν, πολλά σπίτια της περιοχής έγιναν τουριστικά καταλύματα και η θέα της θάλασσας έγινε απαραίτητη για παραθεριστές περιπατητές και ντόπιους, η προστασία ήρθε σε δεύτερη μοίρα.
Συχωρεμένος Δήμαρχος έβαλε εξωτικά δέντρα και μπουλντόζες που ρήμαξαν τα δέντρα που από τότε δεν έχουν πάρει τα πάνω τους.
Το μόνο που έχει αναδείξει το χώρο είναι ο ξύλινος πεζόδρομος που πιο πέρα ενώνει με τη πεζογέφυρα.
Τώρα, και μάλιστα εν μέσω καραντίνας , η δουλειά θα πάρει χρόνο γιατί μετά τα κλαδέματα υπάρχει σκέψη και νέα δέντρα να μπουν και ξύλινοι διάδρομοι κάθετοι στον δρόμο και παγκάκια ανάμεσα στα δέντρα με θέα στη θάλασσα αλλά και φώτα, ώστε ο χώρος να είναι επισκέψιμος και φιλικός σε μεγάλους και παιδιά όλες τις ώρες.