Η χωρίς υπόληψη περιοχή του Στενού

Άγνωστη είναι ακόμα σε πολλούς Ανδριώτες το νοτιότερο σημείο του νησιού, η περιοχή του Στενού, όμως το όνομα ακουγόταν και ακούγεται πολύ συχνά από διάφορους σωτήρες του νησιού στα Δημοτικά Συμβούλια και από προφήτες στα καφενεία της Χώρας:
-και που λοιπόν να πάμε τα σκουπίδια, τη χωματερή, τον Χυτα, άντε και έπειτα Χυτυ;
-Ούτε εδώ, ούτε όμως και κεί, να τα πάμε στο Στενό!
– Αναγκαστικά από το Στενό θα περάσει το καλώδιο της ΔΕΗ αλλά όχι υπόγειο που απαίτησαν οι Τηνιακοί, εμείς δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, εναέριο πάνω σε γιγαντιαίους πυλώνες !
Από πού θα περάσουν και τα δύο δίκτυα της ΔΕΗ από τον υποσταθμό του Πιτροφού για την Τήνο;
-Μα φυσικά και τα δύο από το Στενό!
-Πού θα βρούμε ωραία ντόπια σχιστόπετρα να στρώσουμε τις αυλές μας;
-Που αλλού; μα φυσικά πάνω από το Ξηροκάμπι στο Στενό!  Με κάτι αιτήσεις για λατομεία να υπάρχουν για κάλυψη η πέτρα είναι δικιά μας!  Άσε που είναι μαύρη και σούρχεται πιο φτηνή!
-Που θα βάλουμε λοιπόν εμείς οι διορατικοί τις ανεμογεννήτριες χωρίς να έχουμε καμία όχληση;
-Μα φυσικά κάπου μακριά από μας, στο Στενό!

 

Δυσπρόσιτη η περιοχή, άγριο βραχώδες το τοπίο, σκέτος νότος, λιγοστό το κρατημένο με κόπο στις αιμασιές χώμα, κρυμμένο και το λίγο νερό στις ρεματιές, κανένα χωριό σε όλη τη περιοχή, από τη Ράχη του Κορθίου μέχρι κάτω τη θάλασσα, μόνο κτήματα και κονάκια και όλα ξεχωρισμένα με ξερολιθιές.

 

Όλη η Άνδρος γεμάτη κονάκια ξερολιθιές και αιμασιές είναι αλλά εδώ κάτι έγινε, πρέπει κάτι να πάθανε οι μεροκαματιάρηδες μαστόροι, κάτι ο καυτός ήλιος, κάτι η σκληρή πέτρα, μπορεί και το νερό, ψήλωσε ο νους και οι φράκτες και ότι άλλο έφτιαξαν πέρα από χρήσιμα και λειτουργικά βγήκανε καλλιτεχνήματα υψηλής αισθητικής.

Αιώνες πέρασαν αλλά κανείς  δεν εκτίμησε σωστά τη μοναδικότητα όλης αυτής της περιοχής , να φτιαχτεί ένας φορέας

προστασίας και ανάδειξης  όλων αυτών των ταπεινών κτισμάτων, ευτυχώς μόνο που βγήκαν και τα φτηνά πλέγματα και οι Πισωμερίτες  άφησαν άθικτα τα πέτρινα, να γίνει μία σχολή κτισίματος ξερολιθιάς και  αιμασιάς ή μέχρι ένα  κέντρο μελέτης  αρμονικής ένταξης του ανθρώπου  στο περιβάλλον, να  μάθει κάπως αυτή η ρημάδα η Ουνέσκο για αυτή τη μοναδική ομορφιά, να την εντάξει στη κληρονομία της τη παγκόσμια αλλά που; Τίποτα

Τα σκουπίδια το Στενό, μέχρις στιγμής, τα έχει γλυτώσει και ο μόνος λόγος είναι η ανικανότητά μας, τα πετάμε σε ένα το ίδιο ωραίο και στρατηγικό τόπο, τον Στρόφιλα, που οι πιο παλιοί αρχαίοι μας  αφήσανε τα χνάρια τους και τώρα εμείς τους βρίζουμε μαζί και αυτή που τα ανακάλυψε γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να τα πετάμε εκεί.

 

Το Στενό δεν γλύτωσε όμως από τις ανεμογεννήτριες, στο Φραγκάκι ήδη δουλεύουν  οι μπουλντόζες για να μπούνε οι πρώτες,  θα ακολουθήσουν και άλλες γιατί το θέλουν  και οι νέοι διορατικοί σωτήρες του τόπου, που κοιτάνε πότε μπροστά και πότε πολύ βαθιά στη τσέπη  και που ισχυρίζονται ότι και οι ξερολιθιές τότε που χτίστηκαν  μία επέμβαση βίαιη στο περιβάλλον ήταν, αλλά αιώνες πριν, δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι τότε να το καταγγείλουν!!

 

Με τσίχλα το θαύμα της Ανάβρας και την επιστροφή των νέων στο νησί, θέλουν να κάνουν χώρο σε όλη αυτή  τη περιοχή να μπούν και άλλα αιολικά, νταμάρια να δουλέψουν και καλώδια να περάσουν. Ω, ναι!  Με καθυστέρηση αιώνων έρχεται η βιομηχανική επανάσταση στην Άνδρο και θα παρκάρει στο Στενό και οι εργάτες και οι νέοι που που θα πάνε, θα γυρίσουν δεν θα πηγαίνουν στη φάμπρικα αλλά με  τα νοίκια στις τσέπες στον Όρμο για φραπέ.

 

Στην Ανάβρα όμως το θαύμα έγινε από κάποιον ικανό  που εδώ αυτό το είδος δεν το έχουμε, 30 χρόνια στο Μακροτάνταλο, 7 ανεμογεννήτριες  έχουμε, αλλά θαύμα αλά Ανάβρα δεν είδαμε, ούτε παγκάκι ούτε μία πλατεία έγινε, ούτε δρόμος τότε ή τώρα  ασφαλτοστρώθηκε και οι νέοι μόνο Σαββατοκύριακα έρχονται ή για κυνήγι ή για μπάνιο στη θάλασσα.

 

Δυστυχώς, από δω και μπρος δεν θέλει φαντασία, όλα είναι προβλέψιμα, οι  σωτήρες μας θα συνεχίσουν να ψάχνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα του νησιού, θα στρώνουν τους δρόμους με πλάκες Καρύστου, θα ασπρίζουν την άσφαλτο, θα φτιάχνουν με κλεμμένη από το Στενό πέτρα  ψευτοπεριστεριώνες με ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ , θα βάζουν κι΄άλλες λάμπες στα έρημα χωριά μας, θα περιφερόμαστε με μουσικές και ύμνους, όλοι μαζί, υπέρ αναπαύσεως   και υγείας των σωτήρων ημών, θα ζητιανεύουμε από τους εθνοσωτήρες σχολές για τα άδεια κτίριά μας για να βλέπουμε νέους στο νησί

και πιο κάτω, στις παραλίες, με τραπεζοκαθίσματα από πλαστική ψάθα διαλεγμένα  από τις χορέκες, με καλαμαράκια Παταγωνίας  και κατεψυγμένα γεμιστά με μπόλικη εσάνς μαϊντανού διαλεγμένα από τις εξωαποδωτρόφ, θα προσπαθούμε να πείσουμε τους επισκέπτες μας να μείνουνε καμιά μέρα παραπάνω τον Αύγουστο.