Είμαστε θέλουμε, δεν θέλουμε, μέλη μιας κοινωνίας. Μεγάλης, που την αποτελούν πολλές μικρότερες. Για να μπορούμε να συμβιώνουμε, έχουμε (ή πρέπει να έχουμε) αποδεχθεί την αναγκαιότητα ύπαρξης θεσμών. Τους εκάστοτε εκπροσώπους των θεσμών, όπως και τις αποφάσεις τους, τούς δεχόμαστε όσο διαρκεί η θητεία τους και αν δεν μας αρέσουν τους αλλάζουμε όταν έρθει η ώρα να κριθούν. Αυτή η διαδικασία λέγεται εκλογές. Αν δεν συμμορφωθούμε με τις αποφάσεις των θεσμών διαπράττουμε αδίκημα. Και αναλαμβάνοντας την ευθύνη που μας αναλογεί, δίνουμε λόγο γι’ αυτό. Έτσι τουλάχιστον κάνουν οι υπεύθυνοι άνθρωποι. Αναλαμβάνουν την ευθύνη. Αυτό σίγουρα ισχύει για όσους έχουν αίσθημα ευθύνης (λέγεται και φιλότιμο στα ελληνικά). Αυτοί που δεν έχουν αίσθημα ευθύνης τα κίνητρα των πράξεών τους τα μεταθέτουν στον τομέα ευθύνης και πρωτοβουλίας κάποιου άλλου. Όσο πιο μακρινού, τόσο το καλλίτερο. Όσο πιο ανέγγιχτου επίσης τόσο το καλλίτερο. Όσο πιο ασύλληπτου (μη δυναμένου να συλληφθεί, να γίνει αντιληπτός) από τον κοινό νου, τότε έχουμε τον ιδανικό αίτιο!!
Από τα κρούσματα του COVID 19 πρέπει να έγινε απ’ όλους αντιληπτό ότι ο ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ δεν κάνει διακρίσεις. Δεν ξεχωρίζει δικούς του και μη. Σίγουρα βοηθά αυτούς που χρησιμοποιούν σωστά το μυαλό που τους έδωσε.
Όχι βέβαια ότι τη γλυτώνουν όλοι, όσοι λαμβάνουν τις δέουσες προφυλάξεις.
Όχι ΔΥΣΤΥΧΩΣ!! Αλλά αν συμβεί να μας τύχει, αφού όμως έχουμε πάρει τις δέουσες προφυλάξεις, τότε ας ρίξουμε την ευθύνη, όπου νομίζουμε. Ακόμη και στον ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ. Αν όμως τη μετάδοση τη διευκολύνουν κάποιοι, που μη υπακούοντας στις επιταγές των θεσμών και των ειδικών, ανοίγουν τις εκκλησίες και καλούν τους πιστούς να συρρεύσουν, τότε την ευθύνη την αναλαμβάνουν καθ’ ολοκληρία αυτοί και μόνον αυτοί.
Και τον ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ να μην τον ανακατεύουν σε ταπεινές επιδιώξεις και αμπελοφιλοσοφίες. Αρκετά έχει να φροντίσει. Να είναι μόνο έτοιμοι και αυτοί για τις εξηγήσεις!!
Αυτά προς το παρόν. Ελπίζουμε τα ώτα να είναι ακουόντων και ο Ορθοτομών τον λόγον της αληθείας, είμαστε βέβαιοι ότι κάπως θα επέμβει, ώστε να μην συνεχισθεί η κατάσταση με τις ανοικτές εκκλησίες και την προσέλευση του κοινού, αδιακρίτως αριθμού και μέτρων προφύλαξης. Η προσευχή όσο πιο ιδιαίτερα γίνεται, τόσο πιο κοντά μας φέρνει στον ΥΨΙΣΤΟ και άλλο τόσο μακριά από τον COVID 19.
Μέχρι τότε να μένουμε ήρεμοι, πρώτα να σκεφτόμαστε και μετά να μιλάμε, ή να γράφουμε και για να μην ξεχνιόμαστε:
αντί ανωνύμων σχολίων μόνο επώνυμες δημοσιεύσεις.
Έρρωσθε!!
Βασίλης Πομόνης.
