Ξενοδοχείον ύπνου "Η ωραία Άνδρος" (νέα φωτογραφία)

Κατά την προετοιμασία της ταινίας “Μικρά Αγγλία”, ως λοκέισον μάνατζερ, βγήκα βόλτα στην Αγορά της Χώρας με τον Λούη Κυρτάτα για να μου πει, ακριβώς όπως τα θυμότανε σαν νεαρός τότε , τι μαγαζιά υπήρχαν τη δεκαετία του 1930 στην Χώρα. Ανάμεσα στα εστιατόρια, τα φαρμακεία, το μαγαζί της Singer, το αγγειοπωλείο, μου είπε ότι το πιο κεντρικό ξενοδοχείο της Χώρας  ήταν  “Η ωραία Άνδρος” του κ. Μουσταϊζή σε κτίριο της οικογένειας Ανδρέα Εμπειρίκου στο οποίο ποτέ δεν έμεινε η επιτυχημένη στη ναυτιλία οικογένεια.  Το ξενοδοχείο στην ουσία  διήθυνε η κόρη του, Μαντάμ Μουσταϊζή, διορισμένη καθηγήτρια γαλλικών στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο Άνδρου και  παντρεμένη με τον  Γάλλο καθηγητή  Κάρολο Ομπερτέν  με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά τον Συλβάν, την Ζανίν και την Ζακλίν.
Όσοι από τους μαθητές της  ήταν αδύνατοι στα γαλλικά, η Μαντάμ Μουσταϊζή τους έστελνε, βεβαίως, για ιδιαίτερο μάθημα στον σύζυγο της τον Κάρολο,  στο σπίτι τους που ανήκει σήμερα στην Έφη Ραπτάκη.
Συνάδελφο  στο γυμνάσιο είχε τον, έξτρα από τους Εμπειρικαίους αμειβόμενο, καθηγητή αγγλικών, Τομ  Γκίμπονς που έμενε μόνιμα στην ¨Ωραία Άνδρο” και ψιθυριζόταν ότι ήταν πράκτορας της Ιντέλιτζεντ Σέρβις.
Μόνιμος για ένα διάστημα πελάτης του ξενοδοχείου ήταν και ο εξορισμένος στην Άνδρο τότε, Γεώργιος Παπανδρέου.

Το ξενοδοχείο έκλεισε το 1938, το κτίριο έμεινε ξενοίκιαστο μέχρι τις παραμονές του πολέμου το 1940, όταν ο  τότε δήμαρχος Άνδρου Νικόλαος Ράλλιας το νοίκιασε και μετέφερε εκεί  το  Δημοτικό  Γραφείο της ραγδαίως αναπτυσσόμενης  Άνδρου, που  μέχρι τότε ήταν χωμένο πίσω από το ζαχαροπλαστείο “Ερμής” στην πλατεία Καΐρη.
                                  
Αργότερα ο Δήμαρχος Αλέξανδρος Παρόδος έπεισε την κυρία Εμπειρίκου -Δροσοπούλου να δωρίσει το ακίνητο στον Δήμο Άνδρου.

Σύμφωνα με την ληξιαρχική πράξη θανάτου που συνέταξε ο ιατρός, Κ. Βαλαβάνης,  ο Κάρολος Ομπερτέν πέθανε σε ηλικία 40 χρονών το 1944 από νέκρωση του παγκρέατος μετά οξείας φλεβικής θρόμβωσης και σύμφωνα με τον Λ. Κ.,  κατά την ταφή του στο νεκροταφείο Χώρας  ο ιερέας ακολούθησε όλο το τελετουργικό, το μόνο που  αρνήθηκε ήταν  να ρίξει λάδι στον νεκρό καθώς ήταν καθολικός.
Η Μαντάμ Μουσταϊζή μετά τον θάνατο του συζύγου έφυγε από την Άνδρο αλλά ερχόνταν συχνά για διακοπές μαζί με τα παιδιά της.
Ούτε ο καθηγητής Τομ Γκίμπσον ξέχασε την Άνδρο, όταν έφυγε από το νησί εργάστηκε στο τελωνείο του Ντόβερ, όπου συναντούσε πολλούς Ανδριώτες και όταν  έστελνε ευχητήριες κάρτες στους φίλους του, στο νησί, υπέγραφε Θωμάς Γκίμπονς. Επισκεπτόταν την αγαπημένη του  Άνδρο τα καλοκαίρια και έμενε συνέχεια  στο σπίτι της Ειρηνούλας και του Ευάγγελου Λουκίσσα δίπλα στο Δημαρχείο.
Από όλη την ιστορία  το μόνο που μένει  είναι δύο φωτογραφίες : Μία, η αγαπημένη φωτογραφία της Μαριόγκας Σαραντοπούλου από τις γυμναστικές επιδείξεις του 1937, όπου παίρνει μέρος ως τελειόφοιτη στον “Χορό των Πεπλοφόρων”  στην οποία  φαίνεται η επιγραφή:

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΥΠΝΟΥ

“Η ΩΡΑΙΑ ΑΝΔΡΟΣ”

στον πλαϊνό τοίχο του παλιού Δημαρχείου, στη κεντρική πλατεία Γηροκομείου της Χώρας

και άλλη μία φωτογραφία της κ. Μαρίας Βούλγαρη Δεδελετάκη, του 1960-61, από τον εορτασμό Εθνικής εορτής μποστά στο παλιό Δημαρχείο της Χώρας και στο οικόπεδο με τον  άχτιστο ΟΤΕ.

Πρώτος ο Δήμαρχος Δερτούζος, μπροστά του ο μικρός Γιώργος Σουσούδης, ανάμεσα στους ένστολους η κ. Αννεζιώ Καΐρη, ο γιατρός κ. Γιάννης Σουσούδης πατέρας του Γιώργου και του  Θεοδόση. Στην άκρη αριστερά είναι ο Νίκος Βούλγαρης με τον πατέρα του, και πιο δεξιά η ασπρομάλλα γυναίκα  είναι η Μαντάμ Μουσταϊζή

 

 φωτογραφίες: Μαριόγκα Σαραντοπούλου, Vanglouk

πληροφορίες: Λεωνίδας Κυρτάτας,   Μαρία Δεδελετάκη,  Κατερίνα Ξανθού, Ληξιαρχείο Δήμου Άνδρου      &    Ειρήνη Δάμπαση του Λεωνίδα (Κάτω Κάστρο)