Η σύνταξη αυτού του κειμένου έγινε κατόπιν μη εύρεσης άλλης λύσης (εφόσον η αδιαφορία περισσεύει) και προκειμένου να ακουστούν κάποια πράγματα ώστε να μη νομίζουν ορισμένοι πως μπορούν να πουλάνε εύκολα, αξιόλογες κινήσεις.
Στις 10 Ιουνίου 2020 έκανα αίτηση στον Δήμο και παίρνοντας αριθμό πρωτοκόλλου, για να αντικατασταθούν 2 καμένες λάμπες στο χωριό Αλαδινού, που κάηκαν πριν από έναν χρόνο περίπου.
Η μία στον κεντρικό δρόμο και η άλλη κατεβαίνοντας το χωριό, στο οποίο σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του, επικρατεί πλήρης και θλιβερή συσκότιση.
Η διαβεβαίωση ήταν άμεση, πώς όπου να ναι το θέμα θα λυθεί εφόσον έχουν ξεκινήσει οι ενέργειες σε όλο το νησί.
Ήρθα στο νησί στις 6 Ιουλίου και δεν είχε γίνει τίποτα. Σκοτάδι και εγκατάλειψη, ενώ έχει γίνει αίτηση και από την τοπική κοινότητα.
Στις 7/7 πήγα στον Δήμο και ο κ. Γιαννίσης με διαβεβαίωσε πως θα αντικατασταθούν άμεσα. Τον ρώτησα αν σε διάστημα μιας εβδομάδας θα έχει γίνει και μου απάντησε με σιγουριά πως φυσικά, εφόσον όπως μου είπε δεν εξαρτώνται πλέον από τους προηγούμενους αλλά έχουν γίνει νέες προσλήψεις.
Πέρασαν άλλες 8 μέρες και πήγα ξανά στον Δήμο. Επειδή δεν ήταν κανείς εκεί με εξυπηρέτησε η κ. Άννα Φράγκου, η οποία πραγματικά ασχολήθηκε, παίρνοντας τηλέφωνα στα οποία της έλεγαν πως δεν είναι υπεύθυνοι.
Έφυγα για άλλη μια φορά απογοητευμένη παρόλο που μετά από λίγο, μου τηλεφώνησε η κ. Φράγκου και μου είπε πως έχουν αναλάβει οι κύριοι Τηνιακός και Κακλαμάνης και πως αύριο θα είναι εκεί. Φυσικά ενημέρωσα την κ. Φράγκου για τις ακριβείς τοποθεσίες, τις οποίες και κατέγραψε.
Είναι 19 Ιουλίου και ακόμα ουδείς ασχολήθηκε και το κομμάτι του χωριού είναι κατασκότεινο, χρησιμοποιώντας φακούς λες και είμαστε στην κατοχή. Δεν θα αναφερθώ βέβαια και στα βουλιαγμένα χωράφια που κλείνουν τους δρόμους και πολλά πολλά άλλα.
Πέραν αυτού, σήμερα έπεσε στην αντίληψή μου, μια επιστολή κάποιας κ. Ειρήνης Παπαδοπούλου αναγνώστριας του site “Εν Άνδρω» προς την Υπουργό Πολιτισμού, την οποία έστειλε στο εν λόγω site, πιθανά για προώθηση.
Συμφωνώ σε όλα για την εγκατάλειψη του χώρου όπως και πολλών άλλων χώρων, αλλά στο σημείο που αναφέρεται στο ζαχαροπλαστείο ΕΡΜΗΣ και στον συντηρητή, αναδύεται μια κακόβουλη επίθεση, που δημιουργεί πολλά ερωτήματα.
Και δημιουργεί πολλά ερωτήματα όχι μόνο γιατί δεν ξέρουμε αν ο ιδιοκτήτης του ΕΡΜΗΣ πιθανά προμήθευσε τις ξύλινες κατασκευές αλλά και γιατί ο κάθε συντηρητής διατηρεί το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στον ελεύθερο χρόνο του.
Επίσης δημιουργεί πολλά ερωτήματα όχι μόνο γιατί πιστεύω πως δεν υπάρχει καλοπροαίρετος άνθρωπος που ενοχλείται γιατί υπάρχουν καρέκλες και τραπέζια στο σημείο, αλλά και για κάτι άλλο, που θεωρώ πολύ σημαντικό ως αναγνώστης και ως άνθρωπος.
Και δεν είναι άλλο από το εμετικό σχόλιο από κάτω, κάποιου που εμφανίζεται ως ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥ και σχολιάζει για το παραπάνω ζαχαροπλαστείο με θυμό και μίσος και καταφανώς με πολιτική χροιά, βαθιάς λαϊκίστικης νοοτροπίας.
