Τώρα με τον κορωνοϊό, που πρέπει να αποφεύγουμε τον συνωστισμό, είπαμε με τον φωτογράφο να πιάσουμε τις μακρινές βόλτες στο Στενό και να ανακαλύψουμε τις μοναδικές ομορφιές του.
Μετά από τον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Στέφανο, τις Χαράδρες με την Παναγία τη Γιάτρισσα, σειρά είχε να βρούμε τη σπηλιά που βρίσκεται , λέει, κάπου ανάμεσα στις Κρεμμύδες και τα Φλετρά.
Για ένα σπήλαιο μας είχαν μιλήσει πολλοί Πισωμερίτες που έχουν χωράφια στη περιοχή του Στενού, όταν αγναντεύαμε τη περιοχή από το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στα Φλετρά, ανήμερα της γιορτής του.
Το Σάββατο 14 Μαρτίου 2020 έγινε η πρώτη προσπάθεια να το βρούμε. Κάτω από το μοναστήρι, μας είπαν και ανοίξαμε ένα πλέγμα και πήραμε τον φρυγανόδρομο μέχρι το τέρμα του κοντά στη ρεματιά, περπατήσαμε μετά μέχρι τη ρεματιά , κάτω από το Φραγκάκι , περάσαμε στην απένταντι μεριά ψάξαμε κοντά στα πελώρια βράχια αλλά σπηλιά δεν βρήκαμε.
Γυρνόντας μετά πίσω, ψηλά, βρήκαμε έναν Πισωμερίτη που κουβαλούσε με το αυτοκίνητο πρόβατα στο διάραχό του και μας έδειξε το βράχο του Νυμφοσπήλαιου -έτσι το λέγαν- που ήταν πολύ πιο κάτω, προς τις Κρεμύδες, εκεί κοντά λέει είναι και η Αχνοσπηλιά που όταν έχει χιονιά, αχνίζει και ακούγονται περίεργοι ήχοι από το βάθος της.
Τη άλλη μέρα, Κυριακή πήγαμε πιο νωρίς και από εκεί που είχαμε φτάσει τη προηγούμενη μέρα, προχωρήσαμε μπήκαμε μέσα σε ένα διάραχο και κατηφορίσαμε πολύ, κάποια στιγμή κοντά στη ρεματιά είδαμε την είσοδο του Νυμφοσπήλαιου που δεν φαίνεται από πουθενά μακριά.
Νύφες δεν βρήκαμε, μόνο κάτι αγριοπερίστερα πετάχτηκαν τρομαγμένα έξω από τη σπηλιά που ήταν γεμάτη από βερβελιές κατσικιών και προβάτων, κάπου μέσα είχε και μία κοντή είσοδο σε έναν άλλο χώρο αλλά δεν τόλμησα να μπω μη και σφηνώσω.
Κάμερες , ευρυγώνιοι φακοί, προβολείς, όσμο, ντρόν, όλα βγήκαν για την αποτύπωση αλλά κανένα δε κατάφερε να αποτυπώση τη πραγματική ομορφιά του χώρου μέσα και έξω από τη Νυμφοσπηλιά .
Στον δύσκολο ανηφορικό γυρισμό, ο φωτογράφος με τάϊζε σπαράγγια που έβρισκε για να δροσίζεται το στόμα μου, κάποια στιγμή, εκεί που μασουλούσα ένα σπαράγγι , είδα ψηλά το Φραγκάκι καθαρό και θυμήθηκα τη περιβαλλοντολόγο των ανεμογεννητριών που πριν κάτι μέρες, στη παρουσίαση της μελέτης, προσπαθούσε να με πείσει ότι η περιοχή του Στενού, που θέλουν να τοποθετήσουν αιολικά, δεν εμπίπτει εντός τοπίων υψηλής αισθητικής αξίας.
Αχ, βρε Βαγγέλη…
Όσες φορές και να πάμε, όσες φωτογραφίες και να τραβίξουμε δεν μπορούν να αποτυπώσουν την πραγματικότητα για αυτό το κομμάτι…
Πόσο ομορφία Θεέ μου!
Πόσο ομορφιά χωρίς ανθρώπινη σημερινή παρέμβαση.
Μονάχα τα στήματα. Οι πέτρες αυτές που γερά χέρια και μεγάλες καρδιές κουβάλησαν και έστησαν και έφτιαξαν όλο αυτό…
Πόσο άγνοια…
Ποσο λίγο αγαπάμε, πόσο λίγο σεβόμαστε…
Λές τώρα με τον εγκλεισμό να καταλάβουμε οτι τα χρήματα, όσα και να έχεις και όσα και να νομίζεις οτι μπορούν να αγοράσουν, τελικά δεν αγοράζουν ούτε την υγεία μα ούτε την ελευθερία!
Τελικά λές οι νυμφές απ’τη νυμφοσπηλιά να μας σώσουνε;
Να μην αφήσουν να καταστρέψουμε τη μόνη μας πραγματική περιουσία;
Την ομορφία!