Σάββατo 16, Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019, 8:15
Δημοτικό Θέατρο Άνδρου
Πολύ Αργά για να Πεθάνουν Νέοι
Tarde Para Morir Joven / Too Late to Die Young
Χιλιανή δραματική ταινία, 2018 110′
σκηνοθεσία Ντομίνγκα Σοτομαγιόρ Καστίγιο
με τους: Ντεμιάν Ερνάντεζ, Αντάρ Μασάντο, Μαγκνταλένα Τοτόρο. Δραματική 2018 | Έγχρ. | Διάρκεια: 110′
Μετά την πτώση του καθεστώτος Πινοσέτ πάνω από την πρωτεύουσα της Χιλής, στους πρόποδες των Άνδεων, βρίσκεται μια απομονωμένη κοινότητα η οποία έχει αποκηρύξει το σύγχρονο τρόπο ζωής κι επιβιώνει μόνο με τα απολύτως απαραίτητα. Εκεί μεγαλώνουν η Σοφία, ο Λούκας και η Κλάρα, δύο έφηβοι κι ένα 10χρονο κορίτσι που συνειδητοποιούν πως μπορεί η κοινότητα να τους προστατεύει από τους κινδύνους της πόλης αλλά όχι από τα ανθρώπινα πάθη.
Μακριά από τα συνηθισμένα στιλ αφήγησης και πολύ κοντά στο λιγομίλητο βραδύκαυστο ύφος της πρώιμης Κλερ Ντενί («Chocolat», «Beau Travail»), η Ντομίνγκα Σοτομαγιόρ σκηνοθετεί έχοντας πλήρη έλεγχο του μέσου. Χωρίς πολλές εξηγήσεις και με τη δύναμη της εικόνας να έχει τον πρώτο λόγο, η σκηνοθέτις πλάθει μια ατμόσφαιρα ρεαλισμού με δόσεις ποίησης, που κουβαλά τη μελαγχολία μιας μπαλάντας και υποβάλλει ολοκληρωτικά.Η ταινία δεν ανήκει σε ένα σινεμά που δίνει προτεραιότητα στην τήρηση των καθαρών σεναριακών γραμμών, ενδιαφέρεται περισσότερο για τον κόσμο των ηρώων της. Έτσι, καθώς οι τρεις τους βιώνουν μια σειρά από πρωτόγνωρες για εκείνους εμπειρίες, όπως η εξαφάνιση ενός σκύλου, η αποδοχή της έλλειψης μητρικής στοργής και μια ερωτική απογοήτευση, η Σοτομαγιόρ βρίσκει τους κατάλληλους αφηγηματικούς χώρους όπου τα συναισθήματα διογκώνονται και απεικονίζονται με μοναδική πιστότητα και καθαρότητα.
Χάρη στις διακριτικές παρεμβάσεις της, ανεπαίσθητες και οργανικά τοποθετημένες στην εξέλιξη της πλοκής, οι προκλήσεις που καλούνται να επιλύσουν οι νεαροί πρωταγωνιστές λειτουργούν ως σύμβολα μοναξιάς. Διότι πολύ απλά όλα αυτά συνθέτουν τον καλλιτεχνικό πυρήνα του φιλμ, που δεν είναι άλλος από τη διερεύνηση της έννοιας της απόρριψης. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και η ίδια η κοινότητα όπου ζουν έχει απαρνηθεί τη ζωή στην πόλη και διεκδικεί μια δική της ελευθερία κι επαφή με τη φύση.
Υπάρχει όμως και μια άλλη όψη της ταινίας, που αποκαλύπτει τον πολυπρισματικό της χαρακτήρα. Η υπόθεση αντλεί από τις εμπειρίες της ίδιας της Σοτομαγιόρ όταν ήταν παιδί και μετακόμισε με τους γονείς της σε μια αντίστοιχη κοινότητα. Η σκηνοθέτις βουτάει στο (δικό της) παρελθόν με μια διάθεση κάθαρσης και ταυτόχρονα διείσδυσης στον ψυχισμό της Χιλής, μιας χώρας που μάθαινε τότε να ζει από την αρχή, με μια ελευθερία που δεν ήξερε ακριβώς πώς να χειριστεί. Χαμηλότονα κι έμμεσα, λοιπόν, ένα έθνος σε σύγχυση αναζητά νέα ταυτότητα και συνδέεται με τους τρεις ήρωες που ψάχνουν το δικό τους δρόμο προς την ενηλικίωση. Κάθε ριζική αλλαγή όμως έχει κι ένα τίμημα που καλούμαστε κάθε φορά να πληρώσουμε…
Ανδριακά επίκαιρα:
“Τα εγκαίνια του μουσείου ΕΛΛΗ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ” στην Αγία Ειρήνη Αποικίων”
