Χάθηκε οι προϊστορικοί ημών προγόνοι να πάνε, πριν 7000 χρόνια, κάπου αλλού να χτίσουν τα σπιτάκια τους , τα παλάτια τους και τα ιερά τους, μόνο πήγανε στον Στρόφιλα και μας κάνανε την ζωή μας δύσκολη;
Πρώτοι ήρθανε, όλα ελεύθερα ήτανε, μπορούσανε να πάνε στη Ζαγορά , στην Υψηλή ακόμα και στη Παλιόπολη, αυτοί τίποτα, στο Στρόφιλα που έχει γερούς βράχους για νάχουνε να σκαλίζουνε πάνω τους καραβάκια.
Δεκαετία του ’90 ήτανε που η κυρία με το κορδονάτο αντηλιακό καπέλο και την αξίνα βρήκε τον οικισμό και τις βραχογραφίες και από τότε μας έκανε τη ζωή μας δύσκολη, που τι φταίμε και μεις οι καημένοι , τα σκουπίδια μας εκεί πετάγαμε 60 χρόνια , μέρος κεντρικό, κοντινό και με πολύ καλή πέτρα για χαλίκι που πήραμε και κτίσαμε τα μπετονένια μας παλάτια.
Αλλά όσο και να φωνάζει η κυρία και οι όμοιοί της, τα σκουπίδια χύμα εκεί επιμένουμε και τα ρίχνουμε, πότε δω, πότε εκεί, πότε παραπέρα, πάντα εντός και επί τα αυτά.
Τώρα αν θέλεις να πας στον μεγαλύτερο και καλύτερα σωζόμενο οικισμό, της Νεολιθικής Εποχής του Αιγαίου, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, είναι βέβαιο ότι όταν πάρεις τον τελικό χωματόδρομο, θα βρεις μπροστά σου ή μία από τις μπάρες που υπάρχουν στις παλιές εγκαταστάσεις του λατομείου ή μεγάλες πέτρες που θα σου κόψουν τον δρόμο.
Θέλει μεγάλη προσοχή, αν στη δεύτερη διακλάδωση πάρεις τον πρώτο δρόμο αριστερά θα πέσεις πάνω στον σκουριασμένο δεματοποιητή με τις χιλιάδες ανοιγμένες μπάλες σκουπιδιών,
αν πας πιο κάτω θα πέσεις στην αποκαταστημένη με χιλιάδες ευρώ χωματερή,
αν καταφέρεις και περάσεις μετά κάτι συρματοπλέγματα θα περάσεις ξυστά από τη νέα χωματερή, γλάροι κοράκια και άλλα πετούμενα κάνουν κύκλους και βουτάνε αμέριμνα για φαΐ
Αν ανοίξεις το παράθυρο του αυτοκινήτου να μπει δροσιά του φθινοπώρου , θα μπουν καμιά εικοσαριά μύγες που θα τις κουβαλάς μέχρι τη Χώρα!
λίγο μετά περνάς ξυστά από τα πεταμένα στρώματα και στη τελευταία στροφή είσαι πάνω από την χωματερή που έκαιγε προεκλογικά και μας μαύρισε.
Στο ντεκόρ έχουν προστεθεί τώρα νάυλον σακούλες και χαρτιά κολλημένα στα φρύγανα.
Τέλος πριν παρκάρεις , είσαι πάνω από τη παραλία που έχει στο βυθό της την άλλη μας χωματερή την κανταποντισμένη και που ο Δήμος με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου πρέπει να δώσει το όνομα του Ντικάπριου που πρέπει επισήμως να προσκαλεστεί να κόψει τη κορδέλα και να βουτήξει στα γάργαρα νερά όταν ο πλούσιος σύλλογος μας κάνει λαμπίκο το βυθό της παραλίας.
Πάνω στον αρχαιολογικό τώρα χώρο το πρώτο που θαυμάζεις είναι η μοναδική οχυρωματική τοποθεσία, η γύρω περιοχή με θέα τα γειτονικά νησιά
Πριν μία εβδομάδα εδώ ήταν η αρχαιολόγος κ. Πέλλη Φωτιάδη , ο κ. Παναγιώτης Τσοβάρας από το Πανεπιστήμιο του Σάουθάμπτον και ο νεαρός φοιτητής κ. Θεμιστοκλής Λαζαρής που υπό την διεύθυνση της αρχαιολόγου κας Χριστίνας Τελεβάντου συνέχισαν το ανασκαφικό έργο στον Στρόφιλα, μόνο που αυτό, φέτος, ήταν ολιγοήμερο λόγω του αέρα και λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Είχαν όμως σημαντική βοήθεια από τον Σύλλογο Εθελοντών Δασππυροσβεστών που διέθετε καθημερινά δύο και τρία άτομα στην ανασκαφική ομάδα.
Μακρινό φαίνεται ακόμα όνειρο των υπευθύνων της ανασκαφής, η απομάκρυνση των απορριμμάτων, η αποκατάσταση της περιοχής, η επισκεψιμότητα στο αρχαιολογικό χώρο και η ένταξή του σε μία πολιτιστική διαδρομή που θα περιλαμβάνει τη Ζαγορά, τον Στρόφιλα, την Παλαιόπολη την Υψηλή, τον Πύργο του Αγίου Γεωργίου Παντουκιών και άλλων μνημείων της Σταυροπέδας.
Δεν θα ζω να τα δω.
Θα γίνει ωραίο βίντεο τον χειμώνα
Πρόσθετες φωτογραφίες χωματερής : Αντώνης Λαζάρης
