Κυριακάτικο ξύπνημα με βαπορίσιο σφύριγμα

Μας παραξένεψε το δυνατό και επίμονο  βαπορίσιο σφύριγμα την Κυριακή το πρωί, 2 Δεκεμβρίου 2018 στη Χώρα,

παλιά, τέτοια σφυρίγματα  ήταν πιο πολλά και μας έκαναν να τρέχουμε να δούμε την θάλασσα και το βαπόρι με το ανδριώτες ναυτικούς που παιρνούσε και μας χαιρετούσε.

Στους μπαξέδες οι κυππαροσοσειρές   δεν μας αφήνουν να δούμε στη θάλασσα αλλά δεν τρέξαμε σε ψηλό σημείο να δούμε το βαπόρι, ανεβάσαμε το ντρον και το είδαμε σε πανοραμική φωτογραφία.

Ανοίξαμε μετά στο κινητό την εφαρμογή Μαρίν τράφικ και το είδαμε το βαπόρι, μόνο του,  πράσινο  να πλέει πολύ κοντά στη Χώρα, το κτυπήσαμε και βγήκε το όνομά του,”PAPAYIANNIS” , βγήκε και το τι βαπόρι ήταν, το μήκος, το πλάτος , τα διακριτικά του νούμερα, φωτογραφίες του, απο που ξεκίνησε και ότι πήγαινε για το Νοβοροσίσκ

γκουγκλάραμε τα διακριτικά του νούμερα και βγήκαν πιο πολλές φωτογραφίες κι άλλες  πληροφορίες, αλλά   ένα δεν έλεγαν , το ποιανού ήταν  και ποιοί ανδριώτες ήταν μέσα!

Κανείς πια δεν έτρεξε με μαντήλια για σινιάλιο,αλλά  όλοι με τα κινητά και  σε λίγο το φέισμπουκ ήταν γεμάτο φωτογραφίες του βαποριού , στο Συνετί , στο Κάβο Σταρά μέχρι και που έστρεψε και έφευγε για Χίο.

Το απόγευμα πια στο μέσεντζερ μάθαμε ότι ο καπετάνιος ήταν από το Συνετί και ότι  το πλοίο ήταν του Λευτέρη του Πολέμη που του έχει δώσει το όνομα του πατέρα του, του Παπαγιάννη.

Και η ιστορία έχει ως εξής: Χρόνια πριν, όταν του είχε γίνει η πρόταση να αγοράσει το πλοίο ο καπτάν Λευτέρης  ήταν διστακτικός γιατί δεν ήξερε πού θα οδηγούσε η υπόθεση. Ένα βράδυ πριν κοιμηθεί είπε μέσα του:  “Αχ βρε πατέρα αν μπορείς να με φωτίσεις τι να κάνω…”,  το βράδυ είδε στον ύπνο του ότι ήταν σε κάποια εκκλησία και ο παπα – Γιάννης λειτουργούσε, βγαίνει λοιπόν από το ιερό και ασπάζεται ο πατέρας το χέρι του γιου του. Και από εκεί πήρε θάρρος ο γιος, αγόρασε το πλοίο και τιμής ένεκεν το ονόμασε “παπα Γιάννης”. Και όπως λέει έχει πάει πολύ καλά μέχρι τώρα το πλοίο.