Τρίτη του Πάσχα 10 Απριλίου 2018 , 8:45μμ
Στην Αγκαλιά του Φιδιού
El Abrazo de la Serpiente
Ανδριακά Επίκαιρα: Ένα χταπόδι από σκουπίδια
Στην Αγκαλιά του Φιδιού
Κολομβιανή ταινία, δραματική 2015 | Α/Μ | Διάρκεια: 125′
σκηνοθεσία Σίρο Γκέρα
με τους: Γιαν Μπέιβουτ, Νιμπίλιο Τόρες, Αντόνιο Μπολιβάρ.
Ποιητική, εικαστικά γοητευτική σύγκρουση πρωτογονισμού και ορθολογισμού, η οποία ήταν υποψήφια για ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Από το διάπλου του ποταμού Κονγκό στην «Καρδιά του σκοταδιού» ως εκείνων των Ορινόκο και Αμαζονίου στο «Αγκίρε» και Νανγκ στο «Αποκάλυψη Τώρα!», το ταξίδι του πολιτισμένου δυτικού στην καρδιά της απέραντης ζούγκλας ολοκληρώνεται πάντα με ένα μεγάλο τίμημα.
Γιατί ο ένας κόσμος δεν επισκέπτεται απλά τον άλλον, αλλά εισβάλλει μέσα του, κι ενώ υποτίθεται πως επιζητά να τον καταλάβει, στην πραγματικότητα επιθυμεί να τον κατακτήσει. Κάτι που συμβαίνει ακόμα κι όταν οι εκπρόσωποι του πολιτισμού δεν εκδράμουν με όπλα και αποικιοκρατικές διαθέσεις, αλλά με πυξίδες, χαρτιά, μολύβια, φωτογραφικές μηχανές και επιστημονική περιέργεια.
Βασισμένος στα ημερολόγια του Ολλανδού εξερευνητή Θίοντορ Κοχ-Γκρίνμπεργκ και του Αμερικανού Ρίτσαρντ Ίβανς Σόλτες, ο Κολομβιανός Σίρο Γκέρα εμπνέεται μια διπλή αποστολή στα άδυτα του Αμαζονίου με διαφορά τεσσάρων σχεδόν δεκαετιών. Πρώτα ένας Γερμανός εθνολόγος και κατόπιν ένας Αμερικανός βιολόγος ανεβαίνουν με κανό το γιγαντιαίο ποταμό αναζητώντας το γιακρούνα, ένα σπανιότατο φυτό με θεραπευτικές ιδιότητες. Κι οι δυο τους συναντούν τον Καραματάκε, τελευταίο απόγονο της φυλής των Κοχιουάνο και πραγματικό πρωταγωνιστή της ταινίας, ο οποίος τους συνοδεύει στην περιπετειώδη, άκρως επικίνδυνη αποστολή τους.
Με ένα εικαστικά γοητευτικό ασπρόμαυρο, το οποίο προσπαθεί να αποτυπώσει σεβαστικά την «ψυχή» της απάτητης ζούγκλας και όχι τη φολκλορική, μονοδιάστατη εικόνα της, ο Γκέρα ζωντανεύει έναν κόσμο κατοικημένο από μεταφυσικούς γρίφους και ακατανόητα μυστήρια. Εκτός από τους δύο επιστήμονες, η δυτική παρουσία εκεί έχει μολύνει τόσο το σώμα (ο ακρωτηριασμένος από τους εμπόρους του καουτσούκ σκλάβος) όσο και το πνεύμα (η καθολική ιεραποστολή) των ιθαγενών της περιοχής, οι οποίοι ζουν σε μια «αλλόκοτη» ισορροπία με την παντοδύναμη φύση. Μια φύση πανέμορφη, ειδυλλιακή και θεραπευτική, συνάμα όμως βίαια, εχθρική και εκδικητική. Γιατί η ματιά του Κολομβιανού σκηνοθέτη απέναντί της δεν είναι ούτε στο ελάχιστο γραφική, κάτι που περίτρανα αποτυπώνεται στο χαρακτήρα του Καραματάκε.
Ενός διόλου ευγενικού κι αθώου άγριου αλλά και οργισμένου και μοναχικού άνθρωπου που πληρώνει ακριβά το τίμημα της ενστικτώδους σοφίας του. Εκών άκων συνταξιδιώτης των «εχθρών» του, θα έρθει σε αντιπαράθεση μαζί τους αρνούμενος να κατανοήσει τα δικά τους κίνητρα και αμήχανος να απαντήσει στον διαλλακτικό συμπατριώτη του Μαντούκα: «Αν δεν μοιραστούμε μαζί τους τη γνώση μας, πως αυτή θα κατορθώσει να επιβιώσει;»
Γεμάτη δύσκολα ερωτήματα, αναπάντητα ηθικά διλήμματα και συναρπαστικές εικόνες, το «Στην Αγκαλιά του Φιδιού» κοιτάζει σαν νόμισμα με δύο όψεις τόσο το δυτικό πολιτισμό όσο και την πρωτόγονη, φυσική αγνότητα. Μιλάει για τη φρίκη («The horror! The horror!» του Κόνραντ) και το θαύμα με τρόπο επώδυνα τραχύ όσο και γαλήνια υπνωτιστικό, κερδίζοντας βραβεία στις Κάνες και το Σάντανς, αλλά και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
