ανδριακά επίκαιρα :Το Φεστιβάλ Άνδρου φέρνει παράσταση του Εθνικού Θεάτρου στο νηπιαγωγείο Κορθίου
Καλοκαίρι με την Μόνικα -SOMMAREN MED MONIKA
Σουηδική ταινία, Σινεφίλ 1952 | Α/Μ | Διάρκεια: 96′
σκηνοθεσία Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
με τους: Χάριετ Άντερσον, Λαρς Εκμποργκ, Ντάγκμαρ Έμπσεν
Ο Χάρι, νεαρός υπάλληλος, ερωτεύεται τη Μόνικα, μια ατίθαση κοπέλα που τη διακρίνει πηγαίος αυθορμητισμός κι αισθησιασμός. Οι δύο νέοι εγκαταλείπουν τις δουλειές τους και βρίσκουν καταφύγιο σε μια ερημική ακρογιαλιά, λίγο έξω από τη Στοκχόλμη, όπου περνούν ένα ονειρεμένο καλοκαίρι. Μόλις όμως αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, το όνειρό τους θρυμματίζεται. Η ταινία που έκανε διεθνώς γνωστό τον Μπέργκμαν εντυπωσιάζει με τον μοντερνισμό και τη φρεσκάδα της. 
Ως γνωστόν ο Μπέργκμαν είχε μία συγκεκριμένη ομάδα αγαπημένων ηθοποιών τους οποίους και αρεσκόταν να χρησιμοποιεί ποικιλοτρόπως στις δημιουργίες του. Στην δημιουργική αυτή ομάδα συγκαταλέγεται και η πρωταγωνίστρια μας, η υπέροχη Χάριετ Άντερσον, που στο «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» μας χαρίζει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της.
Μία ταινία που στην εποχή της επικρίθηκε δριμύτατα – στις Ηνωμένες Πολιτείες κυκλοφόρησε με τον τίτλο: Monika, the Story of a Bad Girl – για την τολμηρότητα των σκηνών της. Υπέροχες σεκάνς, από έναν πραγματικό δεξιοτέχνη της κάμερας όπως ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, όπου εδώ μεταξύ άλλων μας χαρίζει κι ένα πλάνο ανθολογίας που άφησε εποχή, αυτό όπου η Χάριετ Άντερσον, κλείνει το μάτι στους θεατές κοιτώντας κατάματα την κάμερα…
Ο Μπέργκμαν συμπλέοντας και με τους υπόλοιπους νεωτεριστές σκηνοθέτες της εποχής του, αμφισβήτησε το κυρίαρχο μοντέλο αφήγησης του κλασσικού κινηματογράφου και άνοιξε τον δρόμο στο μοντέρνο σινεμά. Κληρονόμος της σκανδιναβικής κινηματογραφικής παράδοσης (Στίλλερ, Σγιόστρομ, Ντράγιερ) και βαθιά επηρεασμένος από την σκέψη των Κίρκεγκωρ, Μπερντιάεφ, τον υπαρξισμό και τις ψυχαναλυτικές θεωρίες των Φρόυντ και Γιούνγκ, ο Μπέργκμαν έδωσε βάρος όχι τόσο στην κοινωνία ή στην ιστορία, όσο στο ίδιο το άτομο. Ίσως γι’ αυτό τα πιο χαρακτηριστικά έργα του είναι σκληρά, αλλά πάντα ρεαλιστικά. Ευγενή δοκίμια για τον ρόλο της ανθρωπότητας σ’ έναν αλλοτριωμένο κόσμο…
