Έρχεται σήμερα, Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018, στη Άνδρο κινηματογραφικό συνεργείο με την σκηνοθέτη Καλλιόπη Λεγάκη για γυρίσματα για το ντοκιμαντέρ «Όταν φυσάει Νοτιάς» με θέμα το έργο που προσφέρουν οι Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας στα νησιά των Κυκλάδων.
Για τα κίνητρα και την μέχρι τώρα εμπειρία από τα γυρίσματα στ΄άλλα νησιά γράφει η σκηνοθέτης Καλλιόπη Λεγάκη:
«Όταν φυσάει Νοτιάς»
Την πρώτη φορά που άκουσα για τις κινητές μονάδες ψυχικής υγείας στις Κυκλάδες, ήταν πριν τρία χρόνια περίπου, στη διάρκεια των γυρισμάτων για ένα ντοκιμαντέρ, που κατέγραφε τις εναλλακτικές δομές στήριξης, φροντίδας και επανένταξης των ασθενών μετά την οδυνηρή εμπειρία του εγκλεισμού τους σε κάποιο άσυλο. Το γεγονός ότι οι κινητές μονάδες είναι κλιμάκια ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και ψυχιάτρων, που επισκέπτονται τα νησιά κάθε δέκα πέντε μέρες, για να παράσχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στους ασθενείς, και μάλιστα σε στενή συνεργασία με την τοπική κοινότητα, για μένα στάθηκε συγκινητικό και ταυτόχρονα δελεαστικό να ασχοληθώ με τη συγκεκριμένη θεματική. Άλλωστε η καταγραφή όλης αυτής της διαδικασίας, που αποπνέει ανθρωπισμό και γενναιοδωρία απέναντι στους πάσχοντες ψυχικά, ήταν σημαντική γιατί αποτελεί τη μοναδική τους διέξοδο σε τόπους κλειστούς και απομονωμένους, σε περιοχές όπου ο φόβος, η ντροπή και το «στίγμα του τρελού» κυριαρχούν ακόμα, παρά τις προσπάθειες των μονάδων να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις και ο «διαφορετικός» να αντιμετωπίζεται με ίσους όρους μέσα στην κοινότητα. Η μελέτη, η έρευνα και οι γνωστές καθυστερήσεις και τα κωλύματα που μας χαρακτηρίζουν σαν χώρα, είχαν σαν αποτέλεσμα τα γυρίσματα να ξεκινήσουν μόλις στις αρχές Φεβρουαρίου, με πρώτο σταθμό την Πάρο και την Αντίπαρο και έπειτα την Τήνο. Βασικό δεδομένο για μένα ήταν η κάμερα να «αποτυπώσει» εικόνες και στιγμές ζωής στις Κυκλάδες τον χειμώνα, το «αυθεντικό» με άλλα λόγια «πρόσωπο» των νησιών, μακριά από τα κύματα των τουριστών και όλες τις αλλαγές που συνεπάγονται τους καλοκαιρινούς μήνες, τότε που τα νησιά μπαίνουν σε άλλους «ρυθμούς» και «τρόπους» για να καταφέρουν να επιβιώσουν όλους τους άλλους μήνες του χρόνου. Στη διάρκεια των γυρισμάτων γνωρίστηκα και συναναστράφηκα με πολλά πρόσωπα – το επιστημονικό προσωπικό των μονάδων, τους ανθρώπους που έχουν βιώσει τον ψυχικό πόνο, γιατρούς που δουλεύουν στα κέντρα υγείας των νησιών, δασκάλους, παπάδες, δημάρχους και αντιδημάρχους, κοινωνικούς λειτουργούς που εργάζονται σε υπηρεσίες των δήμων, διοικητές της αστυνομίας – όλους αυτούς που αποτελούν ένα δυνατό «πλέγμα» προστασίας για τους ασθενείς των νησιών. Ένα «πλέγμα» που διαμορφώθηκε από την αδιάκοπη εκπαίδευση της κοινότητας από τα ίδια τα κλιμάκια – μέσα από δράσεις, ημερίδες και σεμινάρια – ώστε οι φορείς να συμμετέχουν στη θεραπεία των ασθενών και να μάθουν να ανταπεξέρχονται στα προβλήματα, όταν τα κλιμάκια δεν βρίσκονται στα νησιά, οι ανάγκες όμως των ασθενών επιβάλλουν την άμεση αντιμετώπιση τους. Η ως τώρα εμπειρία μου θα έλεγα ότι είναι μοναδική, οι αφηγήσεις και οι εξομολογήσεις των ανθρώπων – από όποια πλευρά κι αν προέρχονται – είναι συγκλονιστικές, διαγράφοντας με τον τρόπο τους τον «κύκλο του σκοταδιού», έναν κύκλο απύθμενο και «παράφορο» , σαν την φουρτουνιασμένη θάλασσα, την ανεξάντλητη και γοητευτική.
Στην Άνδρο θα πραγματοποιηθούν τα τελευταία γυρίσματα για τα οποία,
ο Έπαρχος της Άνδρου, κύριος Δημήτρης Λοτσάρης έκλεισε χορηγία από την Golden Star Ferries για τις μεταφορές του συνεργείου προς και από Άνδρο,
Το Κυκλαδικό Τουριστικό Δίκτυο Άνδρου (CTN Andros), ανέλαβε την διαμονή τους στο Anemomiloi Andros Apartments
Και τέλος ΤΑ ΣΚΑΛΑΚΙΑ ανέλαβαν την διατροφή.
Το καλοκαίρι στην αυλή θα γίνουν προβολές ντοκιμαντέρ της Καλλιόπης Λεγάκη, από τα οποία το ένα αναφέρεται στον Ηλία Πετρόπουλο και τέλος όταν ετοιμαστεί το ντοκιμαντέρ «Όταν φυσάει Νοτιάς», θα προβληθεί το καλοκαίρι του 2019
Οι Συντελεστές του ντοκιμαντέρ «Όταν φυσάει Νοτιάς»
Σενάριο –Σκηνοθεσία: Καλλιόπη Λεγάκη
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Οδυσσέας Παυλόπουλος
Ήχος: Στέλιος Μιχαηλίδης
Μουσική: Νίκος Παπαδογούλας
Μοντάζ: Μπονίτα Παπαστάθη
Παραγωγή: Portolanos Films, E.K.K. & ΕΡΤ
Διάρκεια: 80΄
2019
Δεν θα συμμεριστώ το πνεύμα του αφιερώματος, γιατί πολύ απλά ένας από τους παρακολουθούμενους από την κινητή μονάδα ΑΜΕΣΩΣ μετά την αναχώρησή του από το ΚΥ όπου είχε την τακτική συνάντησή του, παραλίγο να σκοτώσει το παιδί μου (αμέσως πριν είχε επιτεθεί σε άλλα πιτσιρίκια στην αγορά με ηπιότερο τρόπο). Όπως αποδείχθηκε από την δράση του, ο δράστης ήταν και απορρυθμισμένος και επικίνδυνος, επομένως χρειαζόταν απόλυτη παρακολούθηση και όχι ανξέλεγκτες βολτούλες μέσα στον κόσμο. Κυκλοφόρησε και κυκλοφορεί ανάμεσά μας με συμπεριφορά killing machine, με ογκώδη φάκελλο στην Εισαγγελία Σύρου και συνεχή περιστατικά καταγεγραμμένα και μη. Οι ¨ήρωες¨του αφιερώματος που κοιμούνται ήσυχοι μετά το περιστατικό του παιδιού μου, μπορούν να αισθάνονται καλά που εξασφαλίζουν τον μη εγκλεισμό ακόμα και επικίνδυνων ασθενών τους και εκθέτουν σε κίνδυνο ζωής ανυποψίαστους ανθρώπους. Τους αφιερώνω τους εφιάλτες που ακόμα στοιχειώνουν τα βράδυα μου.