Ανδριακά Επίκαιρα : Ενθύμιον 3ου Φεστιβάλ Άνδρου
ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ
LES AMANTS / THE LOVERS
Κοινωνική Ασπρόμαυρη Διάρκεια: 88′
Παραγωγή: Γαλλική
Σκηνοθεσία: Λουί Μαλ
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Μορό, Αλάν Κουνί, Χοσέ Λουί Ντε Βιγιαλόνγκα
Μια ταινία-σταθμός για τον ερωτικό κινηματογράφο και την αστική ηθική γύρω από τον έρωτα, που έκανε πασίγνωστη στο παγκόσμιο κινηματογραφικό κοινό την άγνωστη μέχρι τότε Ζαν Μορό.
Νεαρή σύζυγος ξεγελά την ανία της οικογενειακής ζωής στην επαρχία με εκδρομές στο Παρίσι και ένα ειδύλλιο με περιζήτητο εργένη, μέχρι που η γνωριμία της με νεαρό αρχαιολόγο θα ανατρέψει τη ζωή της μέσα σε μία νύχτα.
Η ταινία που σόκαρε τα συντηρητικά ήθη της εποχής της με την απελευθερωμένη απεικόνιση της γυναικείας σεξουαλικότητας, καθιερώνοντας τον Λουί Μαλ ως ποιητή του απαγορευμένου αισθησιασμού και τη Ζαν Μορό ως διαχρονικό σύμβολο του σεξ, είναι ένα εξαίσια κινηματογραφημένο ενήλικο παραμύθι για τον έρωτα ως ακατανίκητη κινητήριο δύναμη, ικανή να αντισταθεί σε κάθε κοινωνική σύμβαση.
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Ο Λουί Μαλ γεννήθηκε
το 1932 και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών Κινηματογράφου στο Παρίσι – IDEC . Εκείνη την εποχή, ο νεαρός Λουί έδειχνε τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής του ιδιοφυίας, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Ζακ Υβ Κουστό, ο οποίος και τον επέλεξε για βοηθό τ
ου στο υποβρύχιο φιλμ, “Ο κόσμος της σιωπής” – (1956). Το 1957, όταν η νουβέλ βαγκ, το νέο γαλλικό κύμα δηλαδή, έκανε προκλητικά την εμφάνιση της, ο Μαλ, γύρισε ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, το “Ασανσέρ για δολοφόνους”, με ρεαλιστική φωτογράφιση των φυσικών χώρων του Παρισιού και με υποβλητική μοντέρνα μουσική του Μάικλ Ντέιβς.
Από τότε, ο Μαλ έμεινε προσανατολισμένος προς το μοντερνισμό. Κάποιες φορές με μια επιφανειακή και επιπόλαιη, ίσως, έννοια των νέων τρόπων και της τρέχουσας κατάστασης που απαιτούσε η μόδα της εποχής και άλλοτε με μια οδυνηρή και συνειδητή διείσδυση των σημείων της κρίσης του ατόμου και της σύγχρονης κοινωνίας. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το έργο του Λουί Μαλ έχει για κύριο χαρακτηριστικό μια θεματική και μορφολογική ποικιλία.
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης αναζητούσε διαρκώς την αισθητική του πάθους, τις συνέπειες του απαγορευμένου έρωτα και τις παρεκκλίσεις των αισθήσεων. Ο Μαλ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και εστίασε το φακό και την προσοχή του στην εσωτερικότητα των ηρώων του, δείχνοντας, όπως έλεγε ο ίδιος, “ενδιαφέρον στους χαρακτήρες που καλούνται να αντιμετωπίσουν καταστάσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με το νόημα της ύπαρξής τους”.
Ο Λουί Μαλ, που πέθανε το 1995 υπήρξε ερωτικός, αισθησιακός, τρυφερός, νοσταλγός της αθωότητας, σαρκαστής των φαντασμάτων του παρελθόντος, αφηγηματικός, ρομαντικός και ρεαλιστής, επικός και λυρικός την ίδια στιγμή. Καταπιάστηκε με καυτά θέματα, όπως είναι η αιμομιξία: “Το φύσημα της καρδιάς”, με την παιδική πορνεία: “Η κουκλίτσα της Νέας Υόρκης”, με το φαινόμενο του ναζισμού: “Επώνυμο Λακόμπ, όνομα Λουσιέν”, με το Μάη του ’68 “Ο Μιλού το Μάη” και με άλλα θέματα που απασχόλησαν και συνεχίζουν να απασχολούν τον κόσμο.
Από τα έργα του ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ταινίες του: “Η φλόγα που τρεμοσβήνει”,η “Ζαζί στο μετρό”,”Οι εραστές”,”Ατλάντικ Σίτι” και το προτελευταίο του έργο “Μοιραίο Πάθος”, με τους Τζέρεμι Αϊρονς και Ζιλιέτ Μπινός.
