“Όταν το σήμαντρο καλούσε τους πιστούς στην Παναγία τη Φανερωμένη , στο Πάνω Κάστρο του Κοχύλου, για τα Εγκώμια της Παναγιάς, ο ουρανός βάφονταν κόκκινος, θρηνώντας την κοίμηση της Θεομήτορος και μητέρας των ανθρώπων.
Κόκκινος σαν το αναίτιο αίμα της ασφάλτου, που μνημόνευσε ο ιερέας κατά την περιφορά του Επιταφίου, κόκκινος από τiς φωτιές των δασών μας.
Και το μυροβόλο μελτέμι, μαζί με τις ευωδιές του θυμαριού και της ρίγανης, πλημμύριζε τις αισθήσεις μας , ενώ έψελναν τα Εγκώμια, μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Και το Αιγαίο πέρα θρηνώντας και γιορτάζοντας, “άναβε ” σιγά-σιγά και η Παναγιά της Τήνου απέναντι φεγγοβολούσε μέχρι τους γαλαξίες.
Χαίρε όπου πατείς και τα θαύματα γίνονται, Χαίρε η ελπίδα των αδικημένων και η παρηγόρια των πασχόντων , Χαίρε η Θεοτόκος και η Πελαγινή, Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.”
Νίκος Μπληζιώτης
