Στη παρουσίαση του Ημερολογίου Μανιταριών Άνδρου που έγινε στο SEA SATIN NINO τη Κυριακή 5 Φεβρουαρίου ο δημιουργός του, Ηλίας Πολέμης δεν κατάφερε να έρθει γιατί βγήκαν εκείνες τις μέρες τα μανιτάρια στη Πάρο και έσπευσε να τα μελετήσει, τα όσα σκόπευε να πει τα διάβασε η Ζέφη.
το κείμενο της “Άνδρος Κοιν.Σ.Επ.”
Αγαπητοί φίλοι και φίλες!
Ήταν πολύ μεγάλη χαρά για εμάς την Άνδρος Κοιν.Σ.Επ να σας υποδεχτούμε όλους εσάς που στηρίξατε την παρουσίαση του ημερολογίου μας στο Sea Satin Nino” στον Όρμο Κορθίου.
Για την παρουσίαση του Ημερολογίου Μανιταριών Άνδρου 2017 ο chef και φίλος Δημήτρης Γιγίνης μας ταξιδέψε γευστικά στον κόσμο των συμπαθέστατων αυτών μυκήτων, συνοδεία εξαιρετικών τοπικών προϊόντων.
Το Καλωσόρισμα έγινε με το υπέροχο λευκό κρασί της οικογένειας Μάστορη που απλόχερα μας χορηγήθηκε, -όσοι δεν το έχουν δοκιμάσει δεν ξέρουν τι χάνουν-!!!!
Το γαργαλίστικο γέυμα ξεκίνησε με πρώτο πιάτο μια υπέροχη βελουτέ μανιταρόσουπα, το δεύτερο μας πιάτο μια μανιταρόφουρτάλια απογείωσε τη γνωστή σε όλους μας φουρτάλια δινοντάς της ακόμα μια παραλλαγή.
Τέλος το ρυζότο με τρούφα, τρομπέτες βασιλομανίταρα και πλευρώτους ήρθε να μας θυμίσει οτι η απόλαυσή δε συνάδει πάντα με οτι έχουμε συηθίσει να γευόμαστε στο οικογενιακό μας τραπέζι, αλλά μπορεί να μας ταξιδέψει γευστικά και σε κάτι “καινούριο.”
-Τα τυριά που περιείχε το μενού ήταν τα παραδοσιακά τυριά του νησιού μας που είναι ακόμα ένας λόγος για να στεκόμαστε περίφανοι για ότι παράγουμε σαν τόπος.και ήταν απο τα σπουδαία τυροκομεία τηε περιοχής μας μας Ασούτη και Λούβαρη,
-Μανιτάρια για πρώτη ύλη και μανιταροεδέσματα μας προμύθευσε η πρότυπη μονάδα ελληνικών μανιταριών “ΔΙΡΦΥΣ”.
-Δωράκια μανιταριών απο το κατάστημα Γασπαρή και “Διρφυς”.
Αφορμή για όλο αυτό αποτέλεσε η έκδοση του ημερολογίου μανιταριών.
Λίγα λόγια για το ημερολόγιο.
Το επιτοίχιο Ημερολόγιο Μανιταριών Άνδρου 2017 είναι μια πρωτοβουλία του Ηλία Πολέμη και της Άνδρος Κοιν.Σ.Επ.
Εκδόθηκε με αγάπη και σεβασμό για τον κόσμο των μανιταριών της Άνδρου και σκοπός του είναι η παράλληλη στήριξη της Καϊρείου Βιβλιοθήκης, της έρευνας του Ηλία Πολέμη και του έργου της Άνδρος Κοιν.Σ.Επ.
Το ημερολόγιο εκδόθηκε με την οικονομική υποστήριξη τών: Άνδρος Κοινσέπ, Μανιτάρια “ΔΙΡΦΥΣ”,
Ηλία Πολέμη και το σύλλογο Μανιταρόφιλών Ελλάδας. Χείρα βοηθείας στο ερευνητικό έργο του Ηλία Πολέμη έχει προσφέρει και η ακτοπλοϊκη εταιρεία Fast Ferries που στηρίζει κάθε προσπάθεια της Άνδρου Κοιν.Σ.Επ.
Χωρίς την πάντα καλή διαθεση τους, πολλές απο τις δράσεις μας δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Ευχαριστούμε όλους όσους βγήκαν απο τα σπίτια τους και συναντήθηκάν μαζί μας στο δρόμο των μανιταριών.
Ευχαριστούμε τον αντιδήμαρχο κύριο Χρήστο Βουραζέρη που μας τίμησε με την παρουσία του.
Ευχαριστούμε την κυρία Ιωάννα Λούβαρη απο το τυροκομείο “Λουβάρη” που ήταν μαζί μας και είναι πάντα θετική!
Μα πιο πολύ επιτρέψτε μας να ευχαριστίσουμε την Κυρία Ερατώ Πολέμη, για την αγάπη.
Το μανιταροταξίδι μας, δεν τελειώνει εδώ.
Σύντομα θα ανακοινωθούν κι άλλες συναντήσεις, ανθρώπων και μανιταριών.
Σας περιμένουμε.
Άνδρος Κοιν.Σ.Επ.
Ο χαιρετισμός του Ηλία Πολέμη στη παρουσίαση του ημερολογίου του στο Κόρθι:
“Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Όλες κι όλοι εσείς που μαζευτήκατε σήμερα εδώ να γευτείτε μανιτάρια στο πιάτο σας και να έρθετε σ’ επαφή πνευματική με τα μανιτάρια της Άνδρου μέσα από ένα μικρό, ταπεινό αλλά με αγάπη φτιαγμένο ημερολόγιο, ώρα σας και όρεξη καλή!
Τα βασικά συστατικά του γεύματός σας είναι εξαιρετικά, γιατί επίσης με αγάπη και μεράκι τα επιμελούνται οι φίλοι και συνάδελφοι γεωπόνοι-μυκητολόγοι Λευτέρης Λαχουβάρης και Θανάσης Μαστρογιάννης που λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια την πρότυπη επιχείρησή τους “Μανιτάρια Δίρφυς”. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως με την ίδια αγάπη και μεράκι τα έχει μαγειρέψει και ο σεφ του “Sea Satin Nino” Δημήτρης Γιγίνης, μια που γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο του αρέσει να χρησιμοποιεί την εν λόγω πρώτη ύλη στη μαγειρική του.
Για τα τυριά της Σταυρούλας Λούβαρη και της οικογένειας Ασούτη έχω να πω τα καλύτερα μια και τα έχω δοκιμάσει κι έχω πεισθεί πως γνώση, παράδοση και μεράκι συμπλέουν και χαρίζουν στον ουρανίσκο μας εξαιρετικές και καθ’ όλα ανδριώτικες γεύσεις. Για το κρασί δε της οικογένειας Μάστορη, μπορεί να μην έχω ιδίαν άποψη, καθώς δεν το έχω δοκιμάσει ακόμη, αλλά δεν αμφιβάλλω πως κι αυτό θα είναι αποτέλεσμα σύμπραξης αγαστής του ανδριώτικου χώματος και των φιλότιμων προσπαθειών των οινοποιών. Χωρίς αμφιβολία θα ευφράνει τις καρδιές σας!
Τέλος ο ίδιο το ημερολόγιο που είναι η αφορμή γι’ αυτή σας τη συνεύρεση και το όμορφο και πλούσιο γεύμα, είναι μάλλον φτωχό σε όγκο πληροφορίας, με 12 μόνο μικρές εικονογραφημένες ιστορίες ανδριώτικων μανιταριών, είναι όμως γεμάτο από την αγάπη μου για την φύση του νησιού μας, διότι αυτή η αγάπη ήταν που με έκανε να μελετώ τα μανιτάρια της Άνδρου εδώ και τόσα χρόνια. Το πώς ξεκίνησε η όλη ιστορία αυτής της μελέτης και πόσο σημαντική ήταν η συμβολή της Καϊρείου Βιβλιοθήκης, περιγράφεται στο μικρό εισαγωγικό σημείωμα που υπάρχει στο ημερολόγιο και δεν θα σας κουράσω να την επαναλάβω. Διαβάστε την και θα βρείτε μερικούς ακόμα λόγους για τους οποίους αποφασίσαμε ομόφωνα και μ’ ενθουσιασμό μέρος των λιγοστών χρημάτων που θα βγουν από την πώληση του ημερολογίου, να πάνε για την ενίσχυση της Βιβλιοθήκης. Αντίδωρο λέγεται αυτό!
Θέλω να πω όμως επ’ ευκαιρίας δυο λόγια για μερικά άλλα όμορφα πράγματα που μου συνέβηκαν τα τελευταία χρόνια και μου έδωσαν την ιδέα και την έμπνευση να σκαρώσω φέτος αυτό το ημερολογιάκι. Πάνε λοιπόν λίγα χρόνια που η ΚοινΣΕπ Άνδρος άρχισε ν’ ανθίζει και ταυτόχρονα σχεδόν άρχισαν να συγκλίνουν οι δρόμοι των ανθρώπων που απαρτίζουν την ΚοινΣΕπ και εμού του ιδίου! Το πρώτο που κατάλαβα ήταν πως βρήκα καινούριες φίλες και καινούριους φίλους με τους οποίους μπορούσα να μοιραστώ μερικά από αυτά που αγαπώ περισσότερο. Δεύτερον, γνώρισα νέους ανθρώπους που επέλεξαν να ζουν και να δημιουργούν στην Άνδρο, κι αυτό ήταν κάτι που εκτίμησα δεόντως. Έτσι λοιπόν πολύ γρήγορα και πολύ απλά η φιλία έγινε συνεργασία και η συνεργασία έγινε μοίρασμα και το μοίρασμα πάντα φέρνει αποτέλεσμα και, όπως φαντάζομαι ότι γνωρίζετε κι εσείς (ίσως να το λένε και οι ινδιάνοι, θα σας γελάσω), το μοίρασμα τουλάχιστον 9 φορές στις 10 είναι για καλό! Έτσι έχω μάθει κι εγώ τόσο από τη ζωή μου όσο και από την επιστήμη μου. Το μοίρασμα χτίζει γέφυρες, ενώνει καρδιές και μυαλά, δημιουργεί τέχνη, εμπλουτίζει με τρόπο μοναδικό τη ζωή μας. Διότι ο πιο σημαντικός πλούτος δεν είναι αυτός που γεμίζει τις τσέπες μας με χρήμα, αλλά τις καρδιές μας με χαρά!
Μια αντίστοιχη πορεία ακολούθησε και η σχέση μου με τον Γιώργο Κουτρώτσιο που είναι η “ατμομηχανή” των σεμιναρίων συλλογής και ταυτοποίησης άγριων μανιταριών και αμφοτέρων ημών με τον Κωστή που είναι ο τρίτος της ομάδας και ο γραφίστας που σχεδίασε το ημερολόγιο. Φιλία, μοίρασμα, αλληλεγγύη, δημιουργία.
Τα μανιτάρια είναι ζωντανοί οργανισμοί που ενώνουν άλλα πλάσματα, δημιουργώντας δίκτυα μέσω των οποίων η ζωή εξαπλώνεται εκεί που αλλιώς θα υπήρχε έρημος. Οι μύκητες που ξέρουμε ως μανιτάρια κατά κανόνα είτε ανακυκλώνουν τη νεκρή φυτική ύλη είτε συμβιώνουν με τα είδη δέντρων που σχηματίζουν όλα τα δάση απ’ άκρη σ΄ άκρη στον πλανήτη. Και οι δυο αυτές θεμελιώδεις λειτουργίες τους έχουν συμβάλει όσο τίποτε άλλο στο να γίνει η μητέρα όλων μας Γη αυτό το πανέμορφο πράσινο στολίδι του γνωστού μας σύμπαντος. Γνωρίζοντας κι αγαπώντας τα μανιτάρια λοιπόν, γνωρίζουμε κι αγαπούμε τη Γαία, την αιώνια τροφό μας και αρχέγονη Μητέρα-Θεά.
Θα κλείσω την εξ αποστάσεως αυτή μικρή μου παρέμβαση, ζητώντας σας ταπεινά να με συγχωρέστε για την απουσία μου. Σήμερα έχω κανονίσει να φύγω για την Πάρο όπου έχω μάθει πως έβγαλε μανιτάρια, κι ο φίλος μου ο Λίνος Κόττης (ένας ακόμη «λωλός» -με την καλή έννοια- Κυκλαδίτης μανιταράνθρωπος, ερασιτέχνης μυκητολόγος, που καταγράφει τα μανιτάρια αυτού του νησιού εδώ και χρόνια με απίστευτο μεράκι) με περιμένει να πάρουμε τα βουνά και τους λόγγους για να τ’ αναζητήσουμε. Δεν θα πω λοιπόν πως λυπάμαι που δεν είμαι μαζί σας, κι ας το ήθελα να είμαι. Ασχολούμενος επί χρόνια με την αναζήτηση και την μελέτη των άγριων μανιταριών στα νησιά του Αιγαίου, τα οποία μας κάνουν την τιμή να εμφανίζονται μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχω μάθει να το θεωρώ δεδομένο πως δεν μπορώ να είμαι πάντα, παντού! Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι και απολύτως απαραίτητο να βρίσκομαι εκεί μαζί σας από τη στιγμή που υπάρχουν οι φίλες και οι φίλοι μου που φέρνουν σε πέρας μια προσπάθεια στην οποία έβαλα εγώ το πρώτο λιθάρι. Φανταστείτε με ως το «μυκήλιο» που είναι το σώμα των μυκήτων, το οποίο δε το βλέπουμε αλλά είναι αυτό που παράγει αυτό που βλέπουμε, ή και γευόμαστε, δηλαδή τα μανιτάρια! Αν με φανταστείτε λοιπόν ως μυκήλιο που συνδέει αυτό που ζείτε κι αυτό που απολαμβάνετε σήμερα, μ’ αυτό που είμαι εγώ ο ίδιος, τότε ίσως καταλάβετε πως στην πραγματικότητα δεν βρίσκομαι και πολύ μακρυά σας …
Στην υγειά των μανιταριών λοιπόν, φαγώσιμων και μη, στην υγειά των συντελεστών αυτής της όμορφης προσπάθειας που έγινε αφορμή να έρθετε όλες κι όλοι πιο κοντά και να χαρείτε, στην υγειά του σεφ που σας μαγείρεψε το γεύμα, στην υγειά των χορηγών μας, στην υγειά όλων σας!”
Η.Π.
4 Φλεβάρη 2017
