Το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016, στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου πραγματοποιήθηκε η ημερίδα “Τα επαγγέλματα της ναυτιλίας, παρόν και μέλλον”, μία προσπάθεια των συλλόγων, “Ένωσις Ανδρίων” και “Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων” να γνωρίζουν τα επαγγέλματα που σχετίζονται με την σύγχρονη ναυτιλία στη νεολαία του νησιού αλλά η γραφειοκρατία στην εκπαίδευση εμπόδισε ακόμα και την ενημέρωση των μαθητών για την ημερίδα αυτή.
Παρουσία λοιπόν 2 μαθητών, 2 εκπαιδευτικών, 4-5 γονέων και φοιτητών στην γεμάτη από κόσμο αίθουσα , πλοιοκτήτες, πανεπιστημιακοί καθηγητές, στελέχη ναυτιλιακών επιχειρήσεων και πλοίαρχοι έδωσαν με τις εισηγήσεις τους μία πραγματική εικόνα των συνθηκών που επικρατούν στη σύγχρονη ελληνική ναυτιλία, στα πλοία και στη ναυτική εκπαίδευση, προτείνοντας παράλληλα και μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της απροθυμίας των νέων ν’ακολουθήσουν ένα ναυτικό επάγγελμα.
Στη συζήτηση που έγινε στο τέλος με το κοινό, όλοι συμφώνησαν ότι τώρα είναι η στιγμή που πρέπει πραγματικά να εξεταστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης ναυτικής εκπαίδευσης στο νησί, κάτι που πρέπει να γίνει γρήγορα για να μη μιλάμε πάλι για μία ακόμα χαμένη ευκαιρία.
Επιθυμία των δύο συλλόγων είναι η δημοσίευση των εισηγήσεων στο διαδίκτυο και πρώτη η έναρξη της ημερίδας με τους χαιρετισμούς και τα μηνύματα
Αξίζουν συγχαρητήρια στα δύο Ανδριακά Σωματεία, για την εξαιρετική αυτή πρωτοβουλία. Η στροφή των νέων μας προς την κατεύθυνση των ναυτιλιακών επαγγελμάτων είναι πλέον δεδομένη. Λόγω κυρίως της οικονομικής κρίσης, αλλά και των σχετικά βελτιωμένων συνθηκών εργασίας σε σχέση με το παρελθόν. Μένει να δούμε αν η πλευρά της προσφοράς εργασίας, θα υποστηρίξει τη στροφή αυτή. Γιατί, οι ωραίοι και οι εμπευσμένοι λόγοι ή οι ακαδημαϊκές αναλύσεις προφανώς δεν είναι αρκετοί για να δημιουργήσουν ή να ενισχύσουν τα κίνητρα στους νέους, για να ακολουθήσουν τα ναυτιλιακά επαγγέλαμτα. Οι οποίοι νέοι απ’ ότι βλέπω λείπουν από την ενημέρωση αυτή. Η Ένωση Ανδρίων είχε στο πρόσφατο παρελθόν ξεκινήσει μια προσπάθεια δημιουργίας οικονομικών κινήτρων, εν είδη χορηγίας από τις ναυτιλιακές εταιρίες, προς τους σπουδαστές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, η οποία δεν ετελεσφόρησε γαιτί δεν πίστεψε αρκετά σ’ αυτήν. Να ευχηθούμε όλοι μας ότι, τα επόμενα βήματα θα περιλαμβάνουν πρακτικά μέτρα και κίνητρα υποστήριξης των νέων, κυρίως από την πλευρά της προσφοράς εργασίας, ώστε η πρόσφατη οικονομική κρίση να δημιουργήσει πραγματικές ευκαιρίες αναβάθμισης του έμψυχου υλικού του Εμπορικού μας Ναυτικού.
Την στροφή στο ναυτικό επάγγελμα την έδειξαν τα Ανδριωτάκια που έλαμψαν δια της απουσίας τους. Ακόμη και όσοι απελπισμένοι λόγω κρίσης ξαναβρέθηκαν στα καράβια δεν βλέπουν την ώρα να σταματήσουν αυτή την δουλειά. Δεν αγαπήθηκε το επάγγελμα του ναυτικού, δεν ανταμείφθηκε υλικά- κοινωνικά- ηθικά με αποτέλεσμα σπανιότατα να αποτελεί επιλογή λόγω αγάπης σε αυτό. Πάντοτε ήταν λύση ανάγκης είτε πολύ φτωχών παιδιών είτε πολύ αδύνατων μαθητών.
Φιλε μου θα σε στεναχωρησω αλλα πρεπει να σου πω οτι δεν πρεπει να εχεις καμια σχεση με την θαλασσα και το ναυτικο επαγγελμα, μαλλων στη θαλασσα πηγαινεις μονο για να κανεις βουτιες. Γιατι απαξιωνεις τοσο πολυ το ναυτικο επαγγελμα.?Ουτε ποτε ”απελπισμενοι”
ουτε ποτε ”φτωχοι και αδυναμοι μαθητες ” εγιναν για αυτο τον λογο ναυτικοι. Η αγαπη για το ναυτικο επαγγελμα ερχεται μεσα απο την οικογενεια και απο το περιβαλων σου. Παντα υπηρξαν και θα υπαρχουν ναυτικοι οι οποιοι και απο ευπορες οικογενειες προερχονται και πανεξυπνοι και αριστοι μαθητες ειναι . Αυτοι που λες οτι το ναυτικο επαγγελμα το βλεπουν μονο ως μεσον επιβιωσης μαλλων πρεπει να σου πω οτι κανενα επαγγελμα δεν θα ηθελαν να κανουν.Τωρα γιατι δεν προσηλθαν τα ” Ανδριωτακια” στην ημεριδα ισως να φταει η κακη ενημερωση και ισως να φταει και η οικογενεια που θελει να κρατησει τα καμαρια τους κατω απο τις φτερουγες τους και φυσικα απο τους ιδιους τους νεους που ισως να προτιμουν την ”φραπεδια” και την ευκολη ζωη και αφραγγοι, Σε διαβεβαιω οτι το ναυτικο επαγγελμα ειναι μεσα στα καλυτερα εππαγγελματα που μπορει να διαλεξει ενας νεος/α
Αντιθέτως!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ανήκω σε ναυτική οικογένεια, από εκείνες που τολμούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους και κάθε λέξη που έγραψα περιγράφει την αλήθεια και μόνο. Όπως οι παππούδες και οι γονείς μου με απέτρεψαν το ίδιο κάνω κι εγώ στα παιδιά μου, το ίδιο θυμάμαι με τους φίλους και γνωστούς γόνους ναυτικών που έχοντας καλές, πολύ καλές ή άριστες επιδόσεις σαν μαθητές ούτε που σκέφτηκαν να επαναλάβουν την τραυματική εμπειρία της οικογενειάς τους. Οι λίγοι υπόλοιποι απλά δεν είχαν άλλη επιλογή.
Ούτε της φραπεδιάς, ούτε της τεμπελιάς ούτε της απενταρίας υπήρξαμε εμείς ή τα παιδιά μας…..ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ γιατί είχαμε ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ να σπουδάσουμε, να δουλεύουμε και οι δύο γονείς σε κάθε οικογένεια, να ζούμε σαν άνθρωποι, να γνωρίζουμε τα παιδιά μας και να μας γνωρίζουν και αυτά και να μην είμαστε μια μηχανή που κόβει χρήμα και κάποια στιγμή ξεζουμισμένη και αποκαμωμένη επιστρέφει σε σπίτι με αγνώστους απλά για να πεθάνει.
Και για να κλείσω: Ναι τα καμάρια μου τα προετοιμάζω για πολύ καλύτερη ζωή από αυτήν του ναυτικού και δεν τα χαραμίζω σε κανέναν!
Σε όλα τα σχόλια που σέβομαι απεριόριστα, θα ήθελα να απαντήσω με ποιητικό λόγο και με μια στιχομυθία που ακούστηκε στη ταινία “Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι”. Οι στίχοι είναι ένα δικό μου ποίημα…
Όσο κι αν καίγετ’ η στεριά
από θεριών λιοπύρια
τα βράχια η θάλασσα φυλά
να τα χαρίσει στα παιδιά.
Και ο διάλογος στη ταινία έβγαινε από τα λόγια της μάνας του Βαρβάκη που του είπε, όταν εκείνος προσπαθούσε να δικαιολογήσει το γιατί έφυγε από τα Ψαρά επειδή είχαν καταστραφεί. Του λέει λοιπόν…
“Έφυγες λες επειδή κάηκαν τα Ψαρά, όμως η θάλασσα δεν καίγεται και τα βράχια της πάντα θα μεγαλώνουν τα παιδιά της.”
Αυτή η φράση είναι η Ελλάδα, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε. Το καράβι, το αμπέλι και η ελιά του Ελύτη είναι τα μόνα στοιχεία που αποτελούν την Ελλάδα. Όποιος αγαπήσει αυτό το πεπρωμένο που έχει η Ελλάδα στους αιώνες της παρουσίας της, πιστεύω ότι εύκολα ευημερεί και επιβιώνει, αν πιστεύει ότι είναι έτοιμος να δουλέψει για να κερδίσει τη ζωή του. Μην ρωτάτε τι κάνουν σήμερα τα παιδία μου, γιατί αν τους ρωτήσετε και τους δύο, θα σας πουν ότι αφού λόγω προβλήματος στα μάτια δεν μπορούσαν να γίνουν, δυστυχώς επέλεξαν τεχνολογικές σπουδές πολυτεχνείου. Ήταν κι οι δύο άριστοι μαθητές και διάλεξαν επάγγελμα μέσα στη Ναυτιλία. Θα προτιμούσαν μέσα σε μια γέφυρα. Αν ρωτήσετε πάλι κι εμένα, αν ξανά ξεκινούσα καριέρα σήμερα για τον εαυτό μου, πάλι καπετάνιος θα γινόμουνα ίσως και μηχανο-καπετάνιος, Dual που λένε οι ξένοι.
Ευχαριστώ!