Η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου (ΟΕΘΑ) σε συνεργασία με την Θεατρική Ομάδα Λέρου, τον Δήμο Άνδρου, την Λαϊκή Σκηνή Άνδρου και τον Θεατρικό Όμιλο Άνδρου διοργανώνει το Σάββατο 26 Μαρτίου 2016 στις 20.00 μ. μ. στο Δημοτικό Θέατρο Χώρας Άνδρου εορταστική εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2016, την οποία τιμά με την παρασταση “Γιοι και κόρες” από την Θεατρική Ομάδα Λέρου, που παρουσιάσθηκε στη Πάτμο στο πλαίσιο της 27ης Συνάντησης Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου από την Θεατρική Ομάδα Λέρου. Η συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάστηκε και στην Λέρο από την ομάδα το 2015 τους μήνες Μάρτιο και Αύγουστο για 5 συνολικά παραστάσεις. Κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης εκδήλωσης, θα αναγνωστεί το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2016.
(blackmonday.gr)
Ο Γιάννης Καλαβριανός έχει σπουδάσει Ιατρική. Εργάσθηκε ως γιατρός για δύο χρόνια και έκτοτε ασχολείται με το θέατρο. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου έκανε τα πρώτα του θεατρικά βήματα. Στην Αθήνα, έρχεται σε επαφή με το Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο και ξεκινάει τη διαδρομή του με την παράσταση “Εγω είμαι το Θείο Βρέφος”. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Εταρεία Θεάτρου Sforaris”.
“Γιοι και κόρες” Μία παράσταση γιατην αναζήτηση της ευτυχίας.
«Μπορείτε να θυμηθείτε την ιστορία που στιγμάτισε την ζωή σας;», αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσαν οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης, όταν ανέβηκε για πρώτη φορά το έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, σε 80 νέους από το παρελθόν, δηλαδή σε παππούδες και γιαγιάδες του σήμερα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Μέσα από τις αφηγήσεις των ανθρώπων αυτών, οι οποίες ενσαρκώνονται σκηνικά από τους πέντε ηθοποιούς της παράστασης, παρακολουθούμε ιστορίες απλών ανθρώπων με φόντο μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της Ιστορίας. Ξεκινάμε από το 1940 και την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και φτάνουμε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Μέσα σε αυτό το ευρύ χρονικό φάσμα παρακολουθούμε ανθρώπινες ιστορίες από την περίοδο της Κατοχής και της μετανάστευσης των Ελλήνων στην Αμερική αλλά και από την περίοδο της ανέγερσης του Τείχους του Βερολίνου και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981. Το κέντρο βάρους των ιστοριών αυτών είναι ο έρωτας, η αγάπη και η ατέρμονη αναζήτηση για την ευτυχία, όπως αναφέρει και ο τίτλος της παράστασης. Οι πρωταγωνιστές των προσωπικών αυτών ιστοριών, είναι άνθρωποι καθημερινοί, αναγνωρίσιμοι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι ερωτικές τους ιστορίες αλλά και οι απογοητεύσεις τους μαρτυρούν τελικά ότι οι ανθρώπινες επιθυμίες επεκτείνονται πέρα από εποχές και συγκεκριμένα κοινωνικοπολιτικά πλαίσια και ας εκτυλίχθηκαν ακόμα και 70 χρόνια πριν.
