Μια ζωή περίπτερο

Χθες, Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου  2015, το περίπτερο στη παραλία  Νιμποριού δεν άνοιξε και ούτε θ’ ανοίξει πια με την Ελένη την Μωράκη στο παραθυράκι, μόνο με άλλον μέσα και αν.

Δεν έβγαινε πια, οι λογαριασμοί ένα πάκο και  για την εξόφλησή τους τσοντάρανε τα παιδιά.

Δεν μας είχε πει τίποτα αλλά την απόφαση την είχε πάρει καιρό τώρα  και το  πράγμα άρχισε να φαίνεται  εδώ και 15 μέρες που  οι ντάνες τα κουτάκια των τσιγάρων στα ραφάκια είχαν αρχίσει να κατεβαίνουν, τα φιλτράκια είχαν σωθεί, ούτε μπισκότα, ούτε γαριδάκια ούτε πατατάκια, λιόλουστο το πρωί μέσα το περίπτερο, λαμπερό το βράδυ απ’έξω.

τελευταίο βράδυ με φίλους

Η 25χρονη και με δύο μικρά παιδιά, Ελένη Μωράκη άνοιξε το περίπτερο 1η Σεπτεμβρίου 1987, στην αρχή μια σταλιά, αλλά σε λίγο  τέντα και ψυγεία  της φέρανε τα παγωτά , ταμπέλα στη κορυφή της  βάλανε τα τσιγάρα  , να τα  ντουλάπια γύρω γύρω να και τα στάντ και ήρθε και φουλάρισε με ότι ζητούσε η ψυχή σου

με το μπαμπά το πρώτο καιρό

Αλλά το περίπτερο δεν είναι σαν το παπουτσίδικο του Αυλωναρίτη που δούλευε πριν, με αργίες και ωράριο, τώρα  αφεντικό μεν, αλλά ήταν πια σκλαβωμένη στο mall, όπως έλεγε το περίπτερο  ο γιος.

η ώρα του τύπου

Παρ’ όλη τη σκλαβιά πάντα έβρισκε ν’αφήσει για λίγο κάποιον στο πόδι της να τρέξει να βάλει μια ένεση τσάμπα σε μια γειτόνισσα, να δώσει ένα φάρμακο στην ώρα του, ένα πιάτο φαΐ, να καθαρἰσει με παρέα το σπίτι ενός ανήμπορου, να φροντίσει έναν νεκρό.

παντός καιρού σκοπιά

Κυριακή πρωί, ξενυχτισμένη

αλλά όταν ήρθε τότε το εκκαθαριστικό….

1η Σεπτεμβρίου φέτος, η Ελένη έκλεισε  28 χρόνια στο περίπτερο αλλά είδε ότι δεν πάει άλλο.
Τελευταία εβδομάδα οι κούτες γέμιζαν και άλλες  πήγαιναν στα σκουπίδια, άλλες στην ανακύκλωση και άλλες για το σπίτι, τελευταίο έφυγε  το σπιτάκι του Έκτορα που όλα του τα χρόνια τα πέρασε στο περίπτερο.

Με την Μαρία τη Βενετίκη

από κοντά και ο Βολίκας

Με το “Καλαβρουδάκι

Με τη Στυλιάννα