Το νέο ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή, «Αρκαδία Χαίρε» μας ταξιδεύει σε ένα διαφορετικό μέρος της Ελλάδας: είναι μια περιήγηση στα χωριά της Τεγέας, αλλά ταυτόχρονα και μια προσπάθεια αναζήτησης ταυτότητας.
Ο κ. Κουτσαφτής επέλεξε την Αρκαδία συμπτωματικά, με αφορμή τη χρηματοδότηση του Κοινωφελούς Ιδρύματος Μιχαήλ Ν. Στασινόπουλος – Βιοχάλκο. «Η ταινία είναι μια περιπλάνηση κάποιων ετών στην Τεγέα, όπου υπάρχουν 18 χωριά με ελάχιστους κατοίκους και μεγάλη ιστορία.
Υπάρχει επίσης ο συγκλονιστικός ναός της Αλέας Αθηνάς, καθώς και πολλά γοητευτικά μυθολογικά στοιχεία. Πέρα από το ιστορικό και μυθολογικό πλαίσιο της αρχαιότητας, η Αρκαδία συνδέεται και με έναν μύθο που ήρθε από τη Δύση, το μύθο του Διαφωτισμού.
Η ευδαίμων Αρκαδία συμβόλιζε τον επίγειο παράδεισο του άδολου έρωτα προ του προπατορικού αμαρτήματος. Από τους διανοούμενους του Διαφωτισμού δεν επισκέφτηκε κανείς την πραγματική Αρκαδία κι αυτός ο μύθος δεν ρίζωσε στον ελλαδικό χώρο», υπογράμμισε ο κ. Κουτσαφτής.
Στην ταινία ο χρόνος έχει μια ιδιαίτερη διάσταση. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί το πώς αλλάζουν οι εποχές, ο τόπος, οι άνθρωποι. «Τον χρόνο τον δίνω πρωτίστως σε μένα. Η δική μου ανεπάρκεια με αναγκάζει να το κάνω, για να δω τα πράγματα καλύτερα» ανέφερε σχετικά. Ο ίδιος συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ότι η προετοιμασία της ταινίας ξεκίνησε «πριν μπει στο λεξιλόγιό μας η λέξη κρίση, αλλά ακόμη και τότε ήταν εμφανή ορισμένα στοιχεία που συνδέονται με αυτή».
Ο δημιουργός εξήγησε: «Ο τόπος αυτός έχει εγκαταλειφθεί από τους νέους, στα χωριά υπάρχει μικρός αριθμός γερόντων, ενώ η αγροτική παραγωγή είναι ελάχιστη, παρόλο που θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη. Οι άνθρωποι του τόπου αυτού, του γύρισαν την πλάτη και έχασε την ταυτότητα του.
Είναι σημάδια των καιρών που οδήγησαν ως έναν βαθμό σε αυτό που λέμε κρίση. Οι Αρκάδες κάποτε έφευγαν μισθοφόροι, ύστερα μετανάστες στις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Σήμερα το κενό καλύπτουν οι εργάτες γης από τις γειτονικές χώρες που κατοικούν στα χωριά αυτά».
