Είναι γεγονός… ο πεζοπορικός τουρισμός αυξάνεται στην Άνδρο,
μεμονωμένοι περιπατητές και group πεζοπόρων από Ολλανδία, Αγγλία, Γαλλία κ.α. χώρες είναι εδώ και περπατούν τις διαδρομές του νησιού και εμείς που έχουμε αναλάβει τη φροντίδα τους, τρέχουμε να προλάβουμε έγκαιρα για την ετήσια συντήρηση όλων των διαδρομών, δίνοντας προτεραιότητα στις πιο γνωστές και χρησιμοποιούμενες διαδρομές.
Όμως έχουμε ακόμη δρόμο πολύ και μακρύ…και προπαντός δουλειά με τους κακούς μας εαυτούς …
Απογοητευτικό είναι το θέαμα στο πρώτο μονοπάτι που συναντά ο περιπατητής, μόλις πατήσει το πόδι του στο Γαύριο και ειδικά το τμήμα από Αγία Ελεούσα-ταφείο Άνω Γαυρίου-κάμπο Γαυρίου που είχε πέρσι τέτοια εποχή διανοιχθεί. Η φετινή εικόνα του άκρως απογοητευτική.
Το ότι τα νερά της βροχής οδηγήθηκαν με τις κατασκευές δρόμων στην περιοχή εντός του μονοπατιού κι ότι μεγάλο τμήμα του μοιάζει με ρέμα μας ήταν από πέρσι γνωστό, αλλά το ότι το μονοπάτι θα φραζόταν μόνιμα με μεταλλικά πλέγματα και θα γινόταν σκουπιδότοπος των παρακείμενων κατοικιών είναι πρόσφατη εξέλιξη που δεν περιμέναμε.
Κάθε λογής μπάζα, πεταμένα μπουκάλια, μεταλλικά κουτάκια αναψυκτικών και μπύρας, πακέτα τσιγάρα, μια μεγάλη μεταλλική σκουριασμένη σόμπα, πλέγματα αιχμηρά να εξέχουν παντού κι ένα τμήμα του μονοπατιού φραγμένο μόνιμα με διπλά σύρματα, όλα τα παραπάνω που σε συνδυασμό με υποχωρήσεις αιμασιών συνιστούν μια απαράδεκτη εικόνα.
Και πάνω από όλα αντανακλούν έλλειψη αγάπης.
Έλλειψη αγάπης για τους δρόμους, που χρησιμοποιούσαν οι προηγούμενες γενιές,
έλλειψη εκτίμησης για τα συγκινητικά αυτά χειροποίητα έργα.
Είμαστε έτοιμοι για την περίφημη ευρωπαϊκή πιστοποίηση των μονοπατιών που θα φέρει περισσότερους περιπατητές στην Άνδρο;
Δεν έχει κανένα νόημα άνθρωποι να χορηγούν βοήθειες, εργατικά χέρια, υλικά, άνθρωποι να προσφέρουν εθελοντικά το χρόνο και την ενέργεια τους για να διατηρήσουν τα μονοπάτια καθαρά και με σήμανση ώστε να είναι προσβάσιμα από κατοίκους και επισκέπτες και κάποιοι να τα αντιμετωπίζουν σαν να είναι σκουπιδότοποι.
Επιχειρώ να μπω στα παπούτσια του ξένου περιπατητή της διαδρομής 14 από Γαύριο προς Άνω Γαύριο… τι νιώθω ; μεγάλη απονιά και έλλειψη αγάπης…. Εισπράττω αδυναμία των ανθρώπων που κατοικούν και χρησιμοποιούν το χώρο να αντιληφθούν την ομορφιά που τους περιβάλλει……
Στ’ αλήθεια θέλουμε η Άνδρος να κρατήσει τον κόσμο που έρχεται για περπάτημα και να αποκτήσει κι άλλον; Μπορούμε; Είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε αυτές τις κακές συνήθειες; Δεν αρκούν ευχές, μπράβο, φυλλάδια, διαφημίσεις και κάθε λογής ενέργειες προώθησης και προβολής. Θέλει δουλειά… !
Η διαδρομή από το Γαύριο προς το ταφείο του Άνω Γαυρίου έχει τη δική της ιστορία και σήμερα εκμπέμπει SOS. Στενά και μόνο από τη σκοπιά του τουρισμού η σημασία της έγκειται στο ότι είναι η διαδρομή εισόδου στο δίκτυο μονοπατιών της Άνδρου, η πρώτη που κάποιος μπορεί να περπατήσει φτάνοντας στο νησί.
Οφείλουμε να τη γνωρίσουμε και να τη φροντίσουμε.
Σας προσκαλούμε λοιπόν:
Την Κυριακή 17 Μαΐου 2015 στις 9.30’ δράση φροντίδας μονοπατιού νο 14 από το Γαύριο στο Άνω Γαύριο.
Απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής, ώστε να πετύχουμε καλύτερο δυνατό συντονισμό. Τηλ 6977334334
Ραντεβού στο γεφυράκι του Μαντζώρου στο δρόμο Γαυρίο- Άνω Γαύριο
Όλγα Καραγιάννη
Άξιοι της τύχης τους οι Έλληνες . Ο μεγαλύτερος εχθρός του τόπου ! Οι κακοί εαυτοί μας Ολγα…
Αυτό να πάει να πει πόσο άσχετη είμαστε Με όλα τριγύρω μας Δε μας διαφέρει το περιβάλλον ο γείτονας είμαστε στο έλεος του θεού Ανακύκλωσης σκουπίδια κλεψίματα διαιτητική μας ανοίγουν τα σπίτια και δεν μιλάνε Ξέρουμε ποιοι είναι Με το μπαστούνι μπορεί κάτι να γίνει θζmy