"Καλοκαιρινή Ιστορία Απογοήτευσης για μία Άνδρο που Αγαπώ" της Αμαλίας Μέλη

Αν και τα Ελληνικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα θεώρησα πιο σημαντικό να εκφράσω τις σκέψεις μου για την εμπειρία μου με τον Τουρισμό στην Άνδρο.

Άρχισα με τηλεφωνήματα τον Μάη στο Δήμο Άνδρου. Δεν κράτησα όνομα, ούτε ημερομηνία με τον άνθρωπο που επικοινώνησα. Πέρασε και ο μισός Ιούνιος άφηνα το όνομα και τηλέφωνό μου κάθε φορά που τηλεφωνούσα και τον λόγο που επέμενα να με πάρει κάποιος υπεύθυνος από τον Δήμο.
Περίμενα.
Ο Κύριος Γλυνός- Δήμαρχος – ευγενικά μου παραχώρησε ένα πουλμανάκι για μια μέρα, δυο συνεχόμενες χρονιές 2012 & 2013 για να επισκεφτούν οι ξένοι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Aegean Arts Circle την Χώρα ανακαλύπτοντας όσα έχει να προσφέρει.
Πέρσι, η Κυρία Βασιλοπούλου ήταν εξυπηρετική με την βοήθεια της. Φέτος επικοινώνησα για να μάθω εάν μπορώ να έχω το πουλμανάκι να φέρω την καινούργια ομάδα στην Χώρα και πάλι.
Συγκεκριμένα, φέτος είχα μια υπεύθυνη από το τμήμα του Humanities από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, μια δημοσιογράφο από το Huffington Post και άλλους.
Μια απλή απάντηση, ΟΧΙ, θα μου αρκούσε εάν δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί το αίτημα μου. Απλά δεν θα τους έφερνα στην Χώρα. Το έργο μου είχε ήδη τελειώσει με επιτυχία μια μέρα νωρίτερα.
Στην μέση του Ιουνίου άρχισα να κρατώ ονόματα και ημερομηνίες με άτομα που μιλούσα. Δεν μπορούσα να μιλήσω με τον δήμαρχο γιατί μου είπαν από τον Δήμο τηλεφωνικώς πως δεν ήταν καλά. Ούτε μπορούσα να μιλήσω με κάποιον αντιδήμαρχο για αυτή την υπόθεση. Τα άτομα στα οποία αναφέρομαι εδώ δεν τα ξέρω, ούτε ξέρω τίτλους εκτός απ’ αυτά που μου είπαν στο τηλέφωνο. Απ’ ότι έχω ζήσει στην Νέα Υόρκη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα δε χρειάζεται να ξέρει κάποιος κάποιον για να κάνει την δουλειά του σε έναν δήμο.
Απ’ την ημέρα που κράτησα σημειώσεις έγιναν τα παρακάτω :

20 Ιουνίου τηλεφώνημα στον Δήμο Άνδρου – Ζήτησα να μιλήσω με την αντιδήμαρχο Κυρία Βασιλόπουλου. Απάντηση- «δεν είναι εδώ, μόλις βγήκε». Δεν ξέρω εάν έλαβε ποτέ τα πολλά μηνύματα μου. Μπορώ να μιλήσω με άλλο άτομο να με βοηθήσει; « Όχι μόνο η ίδια μπορεί να σας απαντήσει.»

23 Ιουνίου τηλεφώνημα στο Δήμο Άνδρου – Ζήτησα να μιλήσω με την αντιδήμαρχο Κυρία Βασιλοπούλου. Απάντηση –«δεν είναι εδώ, μόλις βγήκε.»
Αλλα δυο τηλεφωνήματα στον Δήμο Άνδρου (12:41 και 12:42) κανένας δεν σήκωσε το τηλέφωνο.

24 Ιουνίου τηλεφωνήματα  στον Δήμο Άνδρου (12, 14:21, 14:22, 14:24) κανένας δεν σήκωσε το τηλέφωνο.

25 Ιουνίου τηλεφωνήματα στον Δήμο Άνδρου (12, 14:02, 14:03) κανένας δεν σήκωσε το τηλέφωνο.

27 Ιουνίου τηλεφωνήματα στον Δήμο Άνδρου (11:42, 11:43) κανένας δεν σήκωσε το τηλέφωνο.

Τρία τηλεφωνήματα στο κινητό του ενός αντιδημάρχου- κυριος Φραντζέσκος Αθανασίου- δεν απάντησε στα δυο. Τελικά απάντησε στο τρίτο. Μιλήσαμε. Είπε πως θα έχω μέσο για να φέρω τους συγγραφείς στην Χώρα στης 3 Ιουλίου, 10:30 π.μ. είχε ενημερωθεί.
Θαύμα, κοιμήθηκα ήσυχη.
2 Ιουλίου έξη τηλεφωνήματα στο κινητό του αντιδήμαρχου για επιβεβαίωση του αυριανού ραντεβού. Δεν απάντησε. Έστειλα γραπτό μήνυμα πως θα περιμένουμε όλοι, έτοιμοι, στις 10:30 το πρωί αύριο, μπροστά στο ξενοδοχείο Andros Holiday Hotel και το όνομα μου για να είμαι σίγουρη ότι ξέρει για το ραντεβού.
3 Ιουλίου 10:30 π.μ., περιμένουμε.
11 π.μ., περιμένουμε.
11:30 π.μ., περιμένουμε.
Τηλεφώνησα στον Δήμο Άνδρου (10:33, 10:34, 10:56), κανένας δεν σήκωνε το τηλέφωνο. Εμείς συνεχίζουμε να περιμένουμε. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι δεν θα έρθει κάποιος απ’ τον Δήμο. Περιμένουμε. Δοκίμασα και τον αντιδήμαρχο 10:30 π.μ. καμία απάντηση. Μαζί μου η δημοσιογράφος από το Huffington Post και οι συγγραφείς από το εξωτερικό. Δεν ήρθε ποτέ κανένας να μας πάρει. Κανένας απ’τον Δημο δεν μας πήρε τηλέφωνο να μας πει ότι δεν θα έρθει κάποιος και να μην περιμένουμε.
Ένιωσα τεράστια ντροπή και θυμό. Μέχρι τότε το εργαστήριο είχε πάει περίφημα και τώρα στο τέλος, δημιουργήθηκε μια πολύ κακή εικόνα για την Άνδρο και τις αρχές της.  Στης 3 Ιουλίου φέτος, και όπως κάθε χρόνο αφήνω μια μέρα ελεύθερη στο τέλος για να πάνε οι συμμετέχοντες στη Χώρα και να τους ξεναγήσω γιατί οφείλω να κάνω ότι μπορώ για να φέρω κόσμο που εκτιμά το νησί μου.

Ουζερί δεν έχω, μουσεία δεν έχω, μαγαζιά με δώρα δεν έχω, καφενεία δεν έχω, μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα απ’ την Ανδρο δεν έχω, ομάδες με περιπάτους δεν έχω.
ΑΛΛΑ ξέρω πως θα μπορούσαν να μάθουν και να δοκιμάσουν πιο πολλές δραστηριότητες από αυτές που προσφέρω εγώ μόνη μου. Ξέρω πώς στην Χώρα ψωνίζουν σε αυτά τα όμορφα μαγαζιά, τρώνε τα πιο ωραία φαγητά, επισκέπτονται τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία και γκαλερί. Απ’ τα αγαπημένα μαγαζιά που επιστρέφουν πολλοί απ’ τους συμμετέχοντες μέσα στα τελευταία δώδεκα χρόνια είναι το Νόνας ουζερί, Ενδοχώρα, Heaven Café, Νοσταλγία Café, Παρέα, Waikiki, Γιαλομαμούνα, Παραπόρτι, Μουσείο Γουλανδρή, Ναυτιλιακό Μουσείο, Καΐρειος Βιβλιοθήκη, Ερμής, Σκαλάκια,  το μαγαζί του Μ. Στρατή, και σε πολλά αλλά μέρη στη Χώρα (δεν θυμάμαι όλα τα ονόματα).
Θα ήθελα να τους πάω και στο Μουσείο Ελιάς και σε άλλα αξιόλογα μέρη αλλά δεν έχω τα μέσα να προσφέρω κάτι που δεν είμαι σίγουρη πως μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Ούτε Γραφείο τουρισμού δεν έχω.  Γράφω, αυτό ξέρω να κάνω. Είμαι ξένη ανταποκρίτρια, έχω δουλέψει υπεύθυνη τύπου για καλλιτέχνες και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ξέρω να χειρίζομαι τον τύπο για να ακουστούν μέρη, πολιτιστικά θέματα που εκτιμώ και αγαπώ. Γράφω ποιήματα, γράφω διηγήματα, γράφω δοκίμια, άρθρα –πολλά απ’ αυτά είναι για την Ανδρο– και δημοσιεύονται σε ξένα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.
Εκτιμώ το νησί που είχα την τύχη να γνωρίσω γιατί οι Ανδριώτες γονείς μου (Γιώργος και Φραντζέσκα Μελη –μετανάστες στην Νέα Υόρκη) μπόρεσαν με την αγάπη και νοσταλγία για την Άνδρο να μου κινήσουν το ενδιαφέρον για τις Ανδριώτικες ρίζες μου.

Στα εργαστήρια δημιουργικής γραφής Aegean Arts Circle έχουν έρθει δημοσιογράφοι από το CNN , το Discovery Channel, Hearst Foundation, κλπ. Εξ’ αιτίας του Aegean Arts Circle έχουν γράψει ξένοι δημοσιογράφοι για την Ανδρο και τα εργαστήρια μου στο Wall Street Journal, Frommer’s Guides, Huffington Post, Pappas Post και άλλα μέσα. Συμμετέχουν συγγραφείς, κινηματογραφιστές, διπλωμάτες από πολλές πρεσβείες , καθηγητές, επαγγελματίες από διάφορες χώρες. Καλεσμένοι είναι διεθνείς, βραβευμένοι συγγραφείς ( και με βραβείο Πούλιτζερ, κλπ). Οργανώνω και μια λογοτεχνική βραδιά για τον καλεσμένο συγγραφέα που είναι ανοιχτή και ελεύθερη στο κοινό της Άνδρου.
Από πολλούς από εμάς τους συμμετέχοντες έχουν εκδοθεί στα Αγγλικά: ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, άρθρα για την Ανδρο. Ήρθαν αυτοί οι ξένοι τουρίστες για να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό-alternative/cultural tourism: συνδυάζοντας δημιουργική γραφή με διακοπές. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς επιστρέφουν σχεδόν κάθε χρόνο για τις διακοπές τους. Είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές μας. Επηρεάστηκαν απ’ το νησί, την ιστορία, την τέχνη που εκφράζει η Άνδρος.  Στην Νέα Υορκη δούλεψα ως υπεύθυνη τύπου στα κεντρικά γραφεία του ΕΟΤ –μια απ’ τις ευθύνες που είχα ήταν να προσελκύσω ξένους δημοσιογράφους να γράψουν για την Ελλάδα. Δεν έχανα την ευκαιρία να προτείνω θέματα που θα τους ενδιέφερε να ερευνήσουν. Τους έφερνα στην Ελλάδα, συμμετείχα σε ατέλειωτα διεθνή συνέδρια με θέματα τουρισμού στην Ελλάδα.
Εδώ έρχονται αυτά τα άτομα κάθε χρόνο και μερικοί «υπεύθυνοι» τους κλείνουν την πόρτα. Νομίζω πως τέτοιο είδος τουρισμού θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους. Τέλος.
Με λύπη και θυμό, Αμαλία Μέλη  [email protected]
*Οι αριθμοί τηλεφώνου για το σταθερό και το κινητό μου με τα συγκεκριμένα τηλεφωνήματα, ονόματα στον Δήμο, ημερομηνίες, κλπ. είναι στην διάθεσή σας.