Στις 2 Νοεμβρίου 2013 συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την εκτέλεση από τους Γερμανούς, στη διάρκεια της Κατοχής, του νεαρού δικηγόρου Αλέξανδρου Καΐρη, γόνου της γνωστής οικογενείας της Ανδρου, στις 2/11/1943.
Ο Αλέξανδρος Καΐρης, γερμανομαθής, ηργάζετο σε γερμανική υπηρεσία, στο Γερμανικό Αρχηγείο Νοτίου Ελλάδος, και σε θέση εμπιστευτική.
Προσχώρησε στην αντιστασιακή οργάνωση “Υπηρεσία 5-165”, της οποίας ηγείτο ο Ρήγας Ρηγόπουλος. Από τις πληροφορίες του Αλέξανδρου Καΐρη, οι συμμαχικές Δυνάμεις κατεβύθισαν περί τα πεντήκοντα (50) πλοία του εχθρού, έμφορτα πολεμικού υλικού.
Κατά τη διάρκεια της σύλληψης, κράτησης και εκτέλεσης κράτησε θαρραλέα στάση και η ηρωική δράση του και το μαρτυρικό τέλος του θυμίζουν έντονα τη νεαρή αντιχιτλερική ηρωίδα Sofie Scholl. Η μυστική οργάνωση “Υπηρεσία 5-165” ήταν μια σχετικώς ολιγάριθμη αντιστασιακή ομάδα και προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στον συμμαχικό αγώνα κατά του Αξονα, και εκτός από τον Α. Κ., οι Γερμανοί εξετέλεσαν και τα μέλη της Σταμάτιο Τρατρά, Σωκράτη Τσελέντη, τον 23χρονο Νικόλαο Παλιατσέα, τον Πέτρο Δρακόπουλο και τον Νίκο Μενεγάτο.
Αλλά και ο Θανάσης Χατζής, γραμματέας του ΕΑΜ ώς τον Αύγουστο του 1944, αναγνωρίζει την αντιστασιακή δράση του Αλ. Καΐρη και γράφει στο βιβλίο του “Η Νικηφόρα Επανάσταση που Χάθηκε”, εκδ. Δωρικός:
“Αξιόλογη ομάδα μυστικών πληροφοριών είχε ο γνωστός στο ΣΜΑ (σ.σ. Στρατηγείο Μέσης Ανατολής) σαν 5-165, ανθυπολοχαγός Ρήγας Ρηγόπουλος με τον τίτλο ‘Ενωση Ελλήνων Πατριωτών’ και συνεργάτη τον Αλέξανδρο Καΐρη, που κατόρθωσε να διεισδύσει στις γερμανικές υπηρεσίες κατοχής. Από τη θέση αυτή είχε σοβαρές πληροφορίες για τα σχέδια της γερμανικής διοίκησης Νότιας Ελλάδας”.
Εξάλλου, ο αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λιμπρίτης, παρών στην εκτέλεση του Α.Κ., γράφει στην έκθεσή του προς την Αρχιεπισκοπή Αθηνών:
“… Στας 6.55′ ήρχισεν η πρώτη εκτέλεσις. Πρώτος εβάδισε προς το μαρτύριον με αγέρωχον ύφος ο Καΐρης Αλέξανδρος. Ανεγνώσθη η καταδίκη του. Απάντησίς του εις την ερώτησιν της τελευταίας επιθυμίας του, ήτο η εις την γερμανικήν και ελληνικήν γλώσσαν εξύβρισις των Γερμανών… Ολοι οι παριστάμενοι στρατιώται και αξιωματικοί, κατησχυμένοι, έκλινον την κεφαλήν σκυθρωποί και εμβρόντητοι. Αμέσως τον έδεσαν εις τον πάσσαλον δύο Γερμανοί στρατιώται και ηθέλησαν να του κλείσουν τα μάτια παρά την θέλησίν του. Εκ της σκληρότητός των έθραυσαν τα ομματοϋάλλια του…”.
Η λάσπη του χρόνου σκέπασε τη μνήμη του δικηγόρου Αλέξανδρου Καΐρη. Φρονώ ότι ο ΔΣΑ θα πρέπει να τιμήσει τη μνήμη του Αλ. Καΐρη, που με τη δράση και τη θυσία του ετίμησε το σώμα των δικηγόρων».
Ευχαριστώ,
Αντώνης Ν. Βενέτης,
Μοναστηράκι Δωρίδος
“από την Ελευθεροτυπία”
Αιώνια να είναι η μνήμη του. Μακάρι οι θυσίες αυτές να μην πήγαν χαμένες…………
Έχουν περάσει εβδομήντα ένα χρόνια από τη θυσία του Α. Καΐρη.
Προσωπικά, δεν άκουσα ποτέ τίποτε γι΄ αυτόν.
Περίεργο τουλάχιστον. Όπως περίεργο, τα χρόνια του ΄70, όταν ζούσαν ακόμη οι πρωταγωνιστές του Β΄Π.Π. (ακόμη και κάποιοι των Βαλκανικών Πολέμων ζούσαν τότε!), ποτέ δεν έγιναν εκδηλώσεις για να μιλήσουν και να γνωρίσει ο κόσμος.
Το ίδιο γίνεται στις μέρες μας και στον τόπο μας με τους Ανδριώτες πολεμιστές της Κύπρου 1974. Εκτός από το Ελληνικό Κράτος το οποίο συνειδητά τους ΤΙΜΩΡΗΣΕ, δεν τους αναγνώρισε, δεν τους τίμησε και δεν τους βοήθησε, και η τοπική κοινωνία όπως πάμε, ποτέ δεν θα μάθει γι΄ αυτούς. (ξέρω οκτώ απ΄ αυτούς) ΧΔΑ
Αγαπητοί μου,
το "ελληνικό κράτος" δεν υπήρχε περίπτωση να αναγνωρίσει και να τιμήσει τους ήρωες που θυσίασαν την ζωή τους για την πατρίδα και τα ιδανικά τους, γιατί πολύ απλά διοικείται ακόμη και σήμερα από τους απογόνους των δοσιλόγων της Κατοχής, οι οποίοι και τιμούν τιος οικογενειακές παραδόσεις! Το ίδιο ισχύει και για τους ήρωες της Κύπρου των οποίων το τραγικό τέλος οι οικογένειες δεν έμαθαν ποτέ!
Ζούμε σε έναν τόπο του οποίου η Ιστορία μαθαίνεται από στόμα σε στόμα….
Ένα ακόμα ψίχουλο πρόσφατης Ελληνικής Ιστορίας (…το άκουσα από τον Μητσάτσο πριν 25 χρόνια, χαίρομαι που το βρήκα σε συνέντευξή του και για να θυμηθώ τις λεπτομέρειες και για να το μοιραστώ….)
http://http—ellinon-anava.pblogs.gr/2013/07/de-bariesai-twra-ti-psahneis.html