Ο Λεωνίδας Σιγάλας άνθρωπος με ευαισθησίες και ταλέντο στις τέχνες και τα γράμματα,θέλησε κάποτε να δικαιώσει και να αφήσει στη μνήμη των νεωτέρων κάτι από τα περασμένα.
Χωρίς να διεκδικεί λογοτεχνικές αξίες ενός συγγραφέα, κατέγραψε σε σύντομα αφηγήματα την ατμόσφαιρα, τις συνήθειες και τις νοοτροπίες μιας άλλης καθημερινότητας , στις αρχές του περασμένου αιώνα…
Στην Άνδρο εκείνου του καιρού εντόπισε τύπους και χαρακτήρες, πίκρες και καημούς, χαρές και ελπίδες που έτρεφαν άλλοτε τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς και μιας Άνδρου που τείνει πλέον να εξαφανιστεί.
Τα γραπτά αυτά που μερικά είχαν κατά καιρούς δημοσιευτεί στην “Ανδριακή” συγκέντρωσε η Βιβή Παλαιοκρασσά μαζί με φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή ,του Ευθύμιου και Ασημίνας Σπυριδονώπουλου, Ιωάννη Στεφάνου και Δημήτρη Χάλαρη, τα κείμενα φρόντισε η κριτικός Αθηνά Σχινά και χρησιμοποιήθηκε πρόσθετο υλικό από το τυπογραφείο του Αντώνη Πολέμη και την Καΐρειο Βιβλιοθήκη. Την έκδοση ανέλαβε το Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως του οποίου υπήρξε εμψυχωτήε και πρωτεργάτης.
 |
| 7 Μαρτίου 1949, Καθαρή Δευτέρα ο Λεωνίδας Σιγάλας με τη σημαία στο χέρι |
pou mporoume na to vroume?
Yparxei dinatotita apostolis sto exoteriko h' mipos einai diathesimo meso internet.
apo oti kserw,to idruma kudwniews,exei to vivlio sta upogeia toy kai den to vgazei stoys orofoys les kai einai kati kako…!!toylaxiston as to vgalei tis meres twn ekthesewn (to kalokairi)!einai ena uperoxo vivlio kai prepei na fainetai!elpizw twra na exoyn allaxei ta pragmata,,,