♦Ωδή στ' Αδράμι♦

Μεσ’ τα ρουμάνια των βουνών, κοντά στο ρεματάκι
εκεί θε να βρεις σίγουρα, αυτό το χορταράκι.

Κάθε Άνοιξη, λίγο πριν απο το Πάσχα, πάμε
και τα μαζεύουμε …

Για να τα βρεις που βγαίνουνε, χωρίς να παιδευτείς,
κανένα γέρο φρόντισε για να συμβουλευτείς.

Σαν πας λοπόν γι’ αδράμια, πριόνι μην ξεχνάς
το κινητό σου σίγουρα, μπας και κουντρουβαλάς.

Σαν όφεις αναδύονται, σαν στάχυα μας κουνιούνται
και σαν τους κόψεις τον ανθό πάλι ξαναπετιούνται.

Στην αμασά σαν θα διαβείς και μερικά μαζέψεις, πρόσεχε,
ξαναγύρισε, γιατί το φως του ήλιου φροντίζει να γελιέσαι.

Ιατρικό περίφημο, ας είναι και πικρό, κάνει καλό στο αίμα μας
στ ουροποιητικό …για τις εγκύους δε…είναι θαυματουργό.

Τ’ αδράμια να τα σέβεσαι, μην τα τσαλαπατάς, γιατί
είναι δυσεύρετα, γι’ αυτό και ακριβά.

Μα κι αν δεν είσαι τυχερός και τοβρεις τσιμπημένο,
θα ναι το αγριοκάτσικο, που τρέχει ελευθέρως.

Το ξέρω πως κουράστηκες, μα θα αποζημιωθείς,
λίγο ζουμάκι αρκεί να πιεις, για να αναστηθείς.

Σα δεν τα βράσεις σήμερα, να μην τα καθαρίσεις
μεσ’το ψυγείο βάλε τα, να τα διατηρήσεις.

Κουράγιο και Καλή Ανάσταση

Παντζόπουλος Νικόλαος του Επαμ/νδα