Ο σκηνοθέτης Ντενίς Βιλενέβ τοποθετεί στερότυπα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας
(αιμομιξία, ύβρις, χρέος, λύτρωση) στον ομφαλό μιας ταινίας που εξωτερικά
τουλάχιστον θυμίζει μελόδραμα. Στο διά ταύτα, υπάρχει το σχόλιο για το μίσος
χριστιανών και μουσουλμάνων. Η σκηνή του προλόγου και δυο – τρεις ακόμη είναι
συγκλονιστικές
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
…Μέσα από το ταξίδι στην χώρα της καταγωγής των δυο παιδιών (αλλά και της μητέρας σε φλας μπακ), ένα απίστευτο παζλ θηριωδιών και απανθρωπιάς θα αρχίσει σιγά –σιγά να συντίθεται και αυτό το παζλ, εν τέλει μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό…
Χάνει στην κυριολεξία η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Αιμομιξίες, βασανιστήρια, θρησκευτικός φανατισμός, ο ατελείωτος κύκλος αίματος με τους άδικους θανάτους αντρών, γυναικών και παιδιών. Ολη η αποθέωση της απαξίας της ανθρώπινης ζωής συμπεριλαμβάνεται μέσα στην περίπλοκη, τραγική αλλά και συναρπαστική ιστορία αυτής της ταινίας που συνιστούμε ανεπιφύλακτα για την άρτια δομή της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ
Αφηγηματικός κινηματογράφος. Σίγουρα. Όμως τι κινηματογράφος! Η ίδια η σύρραξη
παρουσιάζεται κομματάκι – κομματάκι σε μια σύνθεση που θυμίζει ψηφιδωτό και που
μόνον σιγά σιγά μας αποκαλύπτει την χώρα όπου αυτή διεξάγεται, αλλά και τους
κεντρικούς χαρακτήρες – το παιδί που κάποιοι μουσουλμάνοι μαχητές φαίνεται να
έχουν αναγκαστικά στρατολογήσει και του ξυρίζουν το κεφάλι, τα αδέρφια – αγόρι
και κορίτσι που μαθαίνουν για την διαθήκη της μητέρας τους – και η τραγική
γυναίκα, που αποτελεί από την αρχή έως το τέλος το δραματικότερο πρόσωπο αυτής
της αφήγησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΟΥΖΑΙΟΣ www.myfilm.gr
Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς! Σε συγκινεί βαθιά και σε καθηλώνει. Μη τη χάσετε!!!!
Μαρία Λαμπριάδου