Τα συναντάμε στα ίδια κάθε χρόνο ακαλλιέργητα μέρη με πολύ νερό και ήλιο. Στον Λειβαδιανό ποταμό, στην Άβυσσο, μέσα στους μπαξέδες ,στη Παλιόπολη κάτω από το καφενείο…
Τα φύλλα του είναι μακρόστενα και έχουν μια ελαφριά πικρή γεύση. είναι από τα χόρτα με την υψηλότερη συγκέντρωση φλαβονοειδών δηλαδή αντιοξειδωτικές ουσίες που προφυλάσσουν από τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο.
Μαζεύονται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος της άνοιξης και έχουν την τιμητική τους θέση στη αντριώτικη κουζίνα.
Ντολμαδάκια με λάπαθα :
Πλύσιμο καλό τα λάπαθα, ζεμάτισμα και μετά στο κρύο νερό.
Στο τηγάνι δύο κρεμμύδια ψιλοκομμένα με λίγη ντομάτα και για 50 ντολμαδάκια, δύο φλιτζάνια ρύζι, αλάτι, πιπέρι, μαϊντανό και άνιθο.
Τυλιγμένα μπαίνουν και τα 50 τακτοποιημένα στη κατσαρόλα μαζί με τρία φλιτζάνια νερό και ανάλογο λάδι και αλάτι και σε ένα τέταρτο της ώρας είναι έτοιμα.
Τηγανιτά :
Οι βιαστικοί και πεινασμένοι μπορούν να τηγανίσουν τα λάπαθα ένα-ένα αφού τα βουτήξουν σε κουρκούτι με αλεύρι, νερό και εδώ η Μαρία η Δανιόλου βάζει λίγο λεμόνι για να είναι τραγανά αλλά επειδή με το λεμόνι το λάδι πετάει ,η Κατίνα η Ζέμπελη βάζει στο κουρκούτι λίγο ούζο.
