O γερμανικός κινηματογράφος βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ανοδική πορεία, με τις γερμανικές ταινίες να γνωρίζουν επιτυχία τόσο στη χώρα τους όσο και σε διεθνή φεστιβάλ, καθώς και σε κινηματογραφικές αίθουσες του εξωτερικoύ. Το σημαντικό, όμως, εδώ δεν είναι η ποσότητα των ταινιών αλλά η ποιότητα τους.
Με τους εκπροσώπους του ‘Νέου Γερμανικού Σινεμά’ να βρίσκονται ακόμα σε πλήρη δράση, όπως οι Wim Wenders, Volker Schlondorf, Werner Herzog και Margarethe von Trotta, άνοιξε ο δρόμος σε μια νέα γενιά δυναμικών δημιουργών, η οποία δεν θεωρεί την τεχνική τελειότητα σαν τον μοναδικό παράγοντα επιτυχίας, αλλά δίνει βαρύτητα στην ιστορία, στο σενάριο.
Το κοινό σημείο αναφοράς στη δουλειά των εκπροσώπων και των δύο γενεών είναι το ενδιαφέρον τους για γερμανικά θέματα(ενοχές για το ναζιστικό παρελθόν,η πτώση του τείχους,ανεργία,μετανάστες), αλλά και η απόρριψη των απρόσωπων ευρωπαϊκών και διεθνών παραγωγών, που για χρόνια θεωρούνταν ως ένας εύκολος τρόπος προσέγγισης του κοινού. Και αυτό το επίμονο ενδιαφέρον για το παρελθόν και το παρόν της Γερμανίας είναι ακριβώς αυτό που, κατά παράδοξο τρόπο, αποτελεί πόλον έλξης όχι μόνο των σινεφίλ αλλά και ευρύτερου κοινού.
Γερμανικές ταινίες που έχουμε προβάλει στη λέσχη:
Οι μέρες της αφθονίας, Η πτώση, Goodbye Lenin, Bella Martha , Ο ήχος της πόλης,
Oι ζωές των άλλων, Ανθισμένες κερασιές, Τελευταίες Hμέρες της Sophie Scholl
και τώρα Το σύμπλεγμα Baader Meinhof ,
