Με μια «παράπλευρη απώλεια» της παγκοσμιοποίησης ασχολείται το ντοκιμαντέρ αυτό του γερμανού σκηνοθέτη Φλόριαν Όπιτζ. Το φιλμ εξετάζει το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης των βασικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών σε όλα τα μήκη και πλάτη του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου. Τι συμβαίνει δηλαδή όταν, για παράδειγμα, οι ιδιωτικές εταιρείες αποκτούν το νερό στη Βολιβία, το ρεύμα στη Νότια Αφρική, την περίθαλψη στην Ταϊλάνδη ή τις συγκοινωνίες με τρένα στην Αγγλία. Το αποτέλεσμα είναι παντού και πάντα το ίδιο. Το κυνήγι του κέρδους, η εκμετάλλευση των φτωχών, η εξαθλίωση των φτωχότερων.
Σε εμάς βέβαια η κατάσταση εξελίσσεται πιο «διακριτικά», το ξεπούλημα γίνεται σεμνά και ταπεινά. Σε κάποια σημεία του πλανήτη συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Στη Βολιβία, για παράδειγμα, όπως βλέπουμε στην ταινία, ταυτόχρονα με το ξεπούλημα της Εταιρείας Υδάτων σε ιδιωτική επιχείρηση ψηφίζονται νόμοι που απαγορεύουν στους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής να μαζέψουν το νερό των πηγών ή έστω της βροχής! Έτσι για να μην ξεφύγει ούτε μια δεκάρα από τα κέρδη της εταιρείας. Το κράτος όμως δεν εξαφανίζεται εντελώς από το σκηνικό. Το χρειάζονται οι εταιρείες για να εξολοθρεύει όσους ακόμη διαδηλώνουν και διαμαρτύρονται.
ΣΑΒΒΑΤΟ 15 & ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 8,30 ΜΜ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑΣ
